Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Πόση βοήθεια αντέχεις ;


Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους, τον φίλο τους, τον αγαπημένο τους  … υπάρχουν όμως και άνθρωποι που θέλουν  να σώσουν τον άλλον, έτσι νομίζουν. Και στην μεν πρώτη περίπτωση, οι άνθρωποι, αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους, τον φίλο τους, τον αγαπημένο τους, θα περιοριστούν στον να ασκήσουν μια κάποια πίεση στο άτομο για να πάρει αυτό αποφάσεις. Στην δεύτερη περίπτωση όμως, οι άνθρωποι, αυτοί που θέλουν να γίνουν σωτήρες θα το πάνε πιο μακριά. Θα φτάσουν στο σημείο να παρέμβουν στη ζωή του άλλου λες και ζουν τη ζωή του, θα αποπειραθούν να πάρουν απόφαση  για τη ζωή του άλλου λες και παίρνουν απόφαση για τη ζωή τη δική τους. Αυτό δεν είναι σωτηρία, δεν είναι καν βοήθεια, δηλαδή το να γίνεις αντιπρόσωπος της ζωής του άλλου. Υποθετικά στο μυαλό τους ή με ένα σενάριο δικό τους, πάλι στο μυαλό τους, το ιδανικό θα ήταν να μπορούσαν να καταστούν δικαστικοί συμπαραστάτες αυτών των προσώπων, αλλά θα έπρεπε να αποδείξουν (και γνωρίζουν ότι δεν μπορούν) ότι ο άλλος είναι ανίκανος (που δεν συμβαίνει) και δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις για τη ζωή του, άρα θα τις πάρουν αυτοί αντ’ αυτών.  Στην πραγματικότητα το  πρόσωπο για το οποίο κόπτονται  είναι ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται και  «πάσχει», που έχει ανάγκη από ενδιαφέρον και αγάπη. Μέχρι εκεί. Επίσης είναι και ένας ενήλικας, ικανός και άξιος, κατά συνέπεια ως ικανός και άξιος ενήλικας είναι και ο μόνος υπεύθυνος για τη ζωή του και που στην τελική είναι και ο μόνος που θα επωμιστεί και την ευθύνη της ζωής του.  

Και έρχονται αυτά τα πρόσωπα, «οι σωτήρες»,  στο τέλος κάθε ιστορίας πικρής, γιατί η σχέση δηλητηριάζεται μετά από τόση «βοήθεια» και τόσο «ενδιαφέρον», να πούνε τον άλλο αχάριστο και αγνώμων, όμως μέσα τους βαθιά γνωρίζουν ότι έχουν κάνει λάθη, αφού το ερώτημα … μα τι λάθος έχω κάνει και  με αποφεύγει  … έρχεται και κολλάει βασανιστικά στα χείλη τους και στο μυαλό τους.  

Ας δούμε τη φίλη που θέλει να σώσει την κολλητή της που κακομεταχειρίζεται από τον συμβίο της. Η φίλη πιέζει την κολλητή να επικοινωνήσει με κάποιον ειδικό για να την βοηθήσει ψυχολογικά, η φίλη λέει στην κολλητή ότι πρέπει να αποκτήσει την χαμένη της αυτοεκτίμηση, η κολλητή λέει ότι θα το κάνει και παίρνει το χαρτάκι με το τηλέφωνο που της δίνει η φίλη της, η φίλη ανακαλύπτει μέρες μετά, ότι η κολλητή δεν επικοινώνησε με τον ψυχολόγο, είναι γνωστός της και θα το είχε μάθει από τον ίδιο τον ψυχολόγο, αλλά ρωτάει και την κολλητή της, η κολλητή της λέει ότι δεν είχε το τηλέφωνο του ψυχολόγου για αυτό και δεν του τηλεφώνησε. Η κολλητή λέει στην φίλη ότι κάπου έπεσε το χαρτάκι με το τηλέφωνο του ψυχολόγου και χάθηκε, τόσο μικρό που ήταν, η κολλητή δεν ζητάει πάλι το τηλέφωνο από την φίλη της, τώρα η φίλη λέει στην κολλητή ότι προσφέρεται να πάει αυτή στην αστυνομία την επόμενη φορά που θα βιαιοπραγήσει ο σύντροφός της πάνω της, έτσι θα την απαλλάξει από το φόβο της καταγγελίας και θα είναι και μάρτυρας κατηγορίας,  μάλιστα της δίνει και ένα αντίγραφο του νόμου 3500/2006, και της εξηγεί ότι το αδίκημα διώκεται πλέον αυτεπάγγελτα που σημαίνει ότι μπορεί και αυτή, η φίλη, να πάει να κάνει μήνυση, όπως και οποιοσδήποτε άλλος, και ότι από τη στιγμή που η κολλητή της ζει κάτω από το ίδιο κεραμίδι με τον βίαιο σύντροφο, προστατεύεται το ίδιο με μία παντρεμένη γυναίκα, η φίλη λέει στην κολλητή ότι πήγε σε  δικηγόρο για να μπορέσει να την ενημερώσει για όλα αυτά που της λέει και για να μπορέσει να την βοηθήσει καλύτερα,  επίσης η φίλη λέει στην κολλητή πόσο καλός είναι αυτός ο δικηγόρος και πόσο θα την βοηθήσει την κολλητή εάν πάει, η φίλη δίνει στην κολλητή την κάρτα του δικηγόρου, και λέει στην κολλητή ότι είναι ενημερωμένος για την υπόθεσή της, η φίλη έχει εξηγήσει τα πάντα και έχει δώσει πλήρες ιστορικό στο δικηγόρο και ότι το μόνο που έχει να κάνει αυτή, η κολλητή, είναι να επικοινωνήσει με το δικηγόρο και να ζητήσει ένα ραντεβού μαζί του, μετά από αυτό η φίλη τηλεφωνεί στην κολλητή αλλά η κολλητή δεν απαντάει στα τηλεφωνήματα της φίλης, η φίλη στέλνει μηνύματα στο κινητό της κολλητής, αλλά η κολλητή δεν απαντάει τα μηνύματα που της στέλνει η  φίλη της στο κινητό της, τότε η φίλη αποφασίζει να πάει στο σπίτι της κολλητής, να δει τι συμβαίνει, γιατί η κολλητή  δεν απαντάει στα τηλεφωνήματα και στα μηνύματα που τις στέλνει,  η φίλη έχει μάθει και από το δικηγόρο ότι η κολλητή δεν τηλεφώνησε να κλείσει ραντεβού, η φίλη ανησυχεί πολύ και αποφασίζει να επισκεφτεί την κολλητή στο σπίτι της για  να δει τι συμβαίνει. Στην εξώπορτα του σπιτιού της από το θυροτηλέφωνο η κολλητή, της φωνάζει να μην την ξαναενοχλήσει. 

Ας δούμε τη μητέρα που πιέζει την κόρη της να χωρίσει και η κόρη αντιδράει. H μητέρα πιέζει την κόρη για κοινό ραντεβού στον ψυχολόγο της κόρης, η μητέρα θέλει να δει γιατί η κόρη της δεν προχωράει σε διαζύγιο, η μητέρα τηλεφωνεί στον ψυχολόγο και του ζητάει ραντεβού κοινό, ο ψυχολόγος φυσικά το αρνείται, δεν επιτρέπεται δεοντολογικά και θεραπευτικά θα πει στη μητέρα ο ψυχολόγος, και η μητέρα θα ζητήσει να τον δει μόνο του, σε άλλο ραντεβού, ο ψυχολόγος πάλι θα αρνηθεί, ούτε αυτό επιτρέπεται θα πει ο ψυχολόγος στην μητέρα, ο ψυχολόγος όμως θα ενημερώσει την μητέρα ότι μπορεί να την παραπέμψει σε κάποιο συνάδελφό του, όχι θα πει φωναχτά η μητέρα, εγώ με σας θέλω να μιλήσω, η μητέρα τώρα θα αρχίσει να πιέζει την κόρη της για ραντεβού σε δικηγόρο, θα πρέπει να μάθεις τα δικαιώματά σου, λέει η μητέρα στην κόρη και η κόρη αρνείται και η μητέρα της λέει να συμβουλευτεί τον ψυχολόγο της. Ο ψυχολόγος είναι θετικός στο ερώτημα που θέτει η κόρη, η κόρη ρωτάει τον ψυχολόγο εάν θα πρέπει να μιλήσει με δικηγόρο, ο ψυχολόγος λέει στην κόρη να πας να μιλήσεις με δικηγόρο, ο ψυχολόγος ρωτάει την κόρη εάν αυτή γνωρίζει κάποιο δικηγόρο και η κόρη απαντάει αρνητικά, ο ψυχολόγος δίνει στην κόρη το όνομα και το τηλέφωνο κάποιου δικηγόρου, η κόρη τηλεφωνεί στο δικηγόρο και κλείνει ραντεβού, τώρα η μητέρα την πιέζει για κοινό ραντεβού στο δικηγόρο, η κόρη τηλεφωνεί πάλι στο δικηγόρο και ρωτάει το δικηγόρο εάν  μπορεί να παρευρίσκεται η μητέρα της, φυσικά απαντάει ο δικηγόρος, στην κόρη,  εάν δεν έχετε πρόβλημα εσείς, στο ραντεβού μπορεί να βρίσκεται και η μητέρα σας. Φυσικά  ο δικηγόρος θα δεχτεί τη μητέρα στο ραντεβού, αφού η κόρη δεν είχε αντίρρηση και φυσικά η κόρη δεν είχε αντίρρηση μετά από τόση πίεση που είχε δεχτεί από τη μητέρα. Μέσα στο ραντεβού με το δικηγόρο, η μητέρα δεν θα μιλάει, η μητέρα θα ακούει μόνο όσα λέει η κόρη της στο δικηγόρο, η μητέρα δεν παρεμβαίνει και αφήνει την κόρη της να μιλάει, αλλά την επόμενη μέρα, η μητέρα θα πάρει την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει στο δικηγόρο για να του πει κάποια πράγματα που δεν του είπε η κόρη της στο ραντεβού, αλλά που πρέπει να γνωρίζει αυτός, ως δικηγόρος της κόρης της και θα τον παρακαλέσει να μην μεταφέρει τίποτα από τη συζήτηση στην κόρη της. Φυσικά ο δικηγόρος δεν θα μεταφέρει τίποτα, σεβόμενος το απόρρητο της συνομιλίας και την επιθυμία της γυναίκας. Μέρες μετά η μητέρα θα τηλεφωνήσει πάλι στον δικηγόρο και θα του ζητήσει να επικοινωνήσει με τον ψυχολόγο της κόρης της, αφού τον γνωρίζει και αφού ο ψυχολόγος τον συνέστησε στην κόρη της,  γιατί η μητέρα λέει στον δικηγόρο τις σκέψεις της, επίσης η μητέρα λέει στο δικηγόρο ότι ο ψυχολόγος δεν κάνει καλά τη δουλειά του αφού η κόρη της πηγαίνει 2 μήνες σε αυτόν και συνεχίζει να μην προχωράει σε διαζύγιο. Φυσικά ο δικηγόρος θα απαντήσει στη μητέρα ότι αυτό δεν γίνεται και φυσικά δεν θα πει τίποτα πάλι στην κόρη, η οποία συνεχίζει να επικοινωνεί μαζί του χωρίς να το γνωρίζει η μητέρα της και να τον ενημερώνει για κάθε τι. Η κόρη θα αποφασίσει να δώσει άλλη μία ευκαιρία στο γάμο της, η κόρη ενημερώνει το δικηγόρο για την απόφασή της αυτή, επίσης η κόρη ενημερώνει και τη μητέρα της ότι θα δώσει άλλη μία ευκαιρία στο γάμο της, η μητέρα θυμώνει πολύ με την κόρη της και λέει στην κόρη της να την ξεγράψει εάν γυρίσει πίσω στον μ…………α, η κόρη δεν επικοινωνεί πλέον με την μητέρα της και η μητέρα δεν επικοινωνεί με την κόρη της,  αλλά η μητέρα συνεχίζει να τηλεφωνεί στο δικηγόρο, μη γνωρίζοντας η μητέρα ότι ο δικηγόρος γνωρίζει την απόφαση της κόρης της, και του γνωστοποιεί ασήμαντα γεγονότα και λεπτομέρειες της έγγαμης ζωής της κόρης της, η μητέρα ζητάει από τον δικηγόρο να τηλεφωνήσει στην κόρη της για να κάνουνε άλλο ένα ραντεβού, αλλά αυτή τη φορά λέει η μητέρα στο δικηγόρο, ότι πρέπει αυτός να είναι πιο καταγγελτικός και να πει στην κόρη της να χωρίσει. Ο δικηγόρος λέει στην μητέρα ότι ο πελάτης ζητάει ραντεβού από το δικηγόρο και όχι ο δικηγόρος από τον πελάτη, επίσης ο δικηγόρος ενημερώνει την μητέρα ότι βρίσκεται σε δικαστήριο και δεν μπορεί να συνεχίσει την συνομιλία. Η μητέρα συνεχίζει να τηλεφωνεί στο δικηγόρο αλλά το τηλέφωνό του δείχνει συνέχεια ότι είναι κατειλημμένο…

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/ 



 

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ…

  « Όνειρα σταματημένα… στόχοι ανύπαρκτοι.. μοναδικός μου στόχος, ήταν η καταδίκη του σιχαμένου βιαστή μου… με αυτή τη σκέψη κοιμόμουν και ξυπνούσα για χρόνια, ώσπου έφτασε η μέρα της δίκης… μία μέρα που δεν ήξερα αν την επομένη θα συνέχιζα να είμαι ζωντανή ή θα αυτοκτονούσα. Αυτή τη συμφωνία είχα κάνει με τον εαυτό μου… ή θα έβγαινα νικήτρια από την αίθουσα ή θα αυτοκτονούσα την επόμενη στιγμή.

      Ξημέρωσε και ξεκίνησα για το κακουργιοδικείο. Μόλις έφτασα και μπήκα στην αίθουσα, ήταν εκεί αυτός… το ίδιο σιχαμένος όπως τότε, με μόνη διαφορά, πως στο δικαστήριο φορούσε κουστούμι… προφανώς, γιατί κανένας δεν του έμαθε πως με ό,τι κι αν ντύσει το σώμα του, η ψυχή και το μυαλό του παραμένουν το ίδιο βρώμικα και τρισάθλια… κι αυτό ήταν που έπρεπε να αποδείξω.. πως πίσω από αυτά τα ¨καλά¨ ρούχα, κρύβεται ένας δολοφόνος, ένας διεστραμμένος βιαστής που με βίαζε επανειλημμένα για ώρες, ξεφτιλίζοντας με ως γυναίκα-ως άνθρωπο και κατέστρεφε με αυτές του τις πράξεις τη ζωή και τα όνειρα μου. Ήθελα να του χιμήξω, απ’ το μίσος που ένιωθα γι’αυτόν… ήθελα να ουρλιάξω, απ’ την απόγνωση για όσα μου κατέστρεψε... ήθελα να ξεσπάσω σε λυγμούς, απ’ τον φόβο για όσα θα διαδραματίζονταν εκεί μέσα. Τελικά, η λογική και η αξιοπρέπεια μου υπερίσχυσαν των συναισθημάτων μου κρατώντας με ψυχρή και ανέκφραστη, πράγμα που με βοήθησε πολύ στη συνέχεια.

        Μετά από λίγα λεπτά, η έδρα ζήτησε να πάω μπροστά... καλούμουν να πω λεπτομερώς όλα όσα μου έκανε αυτός ο βρωμιάρης τότε… κι αυτό έκανα… πήγα μπροστά και άρχισα να μιλάω με λεπτομέρειες, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες… μιλούσα και ένιωθα τα σιχαμένα χέρια του πάνω μου… μιλούσα και ένιωθα τα σιχαμένα χείλη του… μιλούσα και άκουγα την αηδιαστική φωνή του στ’ αυτιά μου… μιλούσα με τέτοια συναισθηματική φόρτιση που ένιωθα το σώμα μου να παραλύει… το κεφάλι μου να βουίζει και τα μάτια μου να θολώνουν σε βαθμό λιποθυμίας. Όσο όμως και να ήθελα να φύγω εκείνη τη στιγμή από κει μέσα, δεν το έκανα, γιατί ΕΠΡΕΠΕ αυτός ο βρωμιάρης να πληρώσει για ό,τι μου έκανε και να καταδικαστεί ώστε να μη κάνει αυτά που έκανε σε μένα και σε άλλη κοπέλα-γυναίκα. Έβγαλα όλο τον πόνο της ψυχής μου και μετά πήραν θέση οι δικηγόροι του. Ανθρωπάκια ανήθικα και εξευτελισμένα που μπροστά στο χρήμα, μπαίνουν στη διαδικασία να υπερασπίζονται έναν βιαστή και βαφτίζουν μες το ηλίθιο μυαλό τους τη πράξη αυτή ως ¨λειτούργημα¨. Προσπάθησαν λοιπόν, αρχικά με το γάντι και υπογείως, με ερωτήσεις πονηρές και παραπλανητικές να με βγάλουν ψεύτρα και ανήθικη, δίχως όμως αποτέλεσμα.

       Ήρθε και η σειρά του αποβράσματος κι όπως ήταν αναμενόμενο, για να γλιτώσει το τομάρι του, έλεγε τα άκρως αντίθετα από τα δικά μου. Μέσα μου ούρλιαζα με αυτά που άκουγα, περίμενα όμως υπομονετικά να τελειώσει όλη αυτή η κωμωδία, ώστε να πάρει τον λόγο η έδρα και συγκεκριμένα ο εισαγγελέας (ο εισαγγελέας βγάζει πρώτος την απόφαση και στη συνέχεια, τα υπόλοιπα μέλη συσκέπτονται ώστε να βγει η τελική). Μέσα σε λίγα λεπτά, τελείωσε με την απολογία του αυτός… δεν είχε άλλωστε να πει και πολλά, είπε όλα όσα του υπέδειξαν οι δικηγόροι της δεκάρας και στη συνέχεια επέστρεψε στη θέση του.

      Μετά από λίγο, ήρθε η σειρά του εισαγγελέα… η στιγμή που περίμενα χρόνια… η στιγμή που θα με δικαίωνε ή θα με σκότωνε… η στιγμή που θα μου έδινε το εισιτήριο της ζωής ή το εισιτήριο του θανάτου!!! Από όλη τη διαδικασία της δίκης αυτό ήταν το πιο δυνατό της σημείο και το πιο κρίσιμο της ζωής μου. Ο εισαγγελέας μιλούσε, αλλά παρόλα αυτά δεν άκουγα τίποτα.. προσπαθούσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου για τα χειρότερα, ώσπου τελικά, βγήκε από τα χείλη του η λέξη ΕΝΟΧΟΣ… στο άκουσμα αυτής της λέξης, ένιωσα η ζωή επιτέλους να μου χαμογελά μετά από όλα αυτά που πέρασα… συναισθήματα τόσο έντονα που δε πρόκειται να ξανανιώσω ποτέ στη ζωή μου… η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά από ευχαρίστηση, που πίστευα πως ακούγεται σε όλη την αίθουσα... ήθελα να ξεσπάσω σε κλάματα… κλάματα χαράς και δικαίωσης… πριν συμβεί όμως αυτό, ήρθε η απόλυτη λύτρωση καθώς άκουσα τον σιχαμένο να κλαίει… όσο άκουγα το κλάμα του, τόσο αγαλλίαζε η ψυχή μου… όσο έβλεπα το αηδιαστικό του πρόσωπο να σπάει από φόβο, τόσο φώτιζε το δικό μου από δικαίωση... όσο έβλεπα τα χέρια του να τρέμουν, τόσο ηρεμούσα.

        Έτσι, ξεκίνησε και η δεύτερη κωμωδία... η αγόρευση των δικηγόρων του, ώστε να πείσουν τα υπόλοιπα μέλη της έδρας πως ο βρωμιάρης ήταν αθώος. Δυστυχώς γι’αυτούς, ΔΕΝ ζητούσα χρηματική αποζημίωση… ζητούσα ΜΟΝΑΧΑ την καταδίκη του για όσα μου έκανε. Τα χρήματα με άφηναν παγερά αδιάφορη… εξάλλου η δικαίωση και η βεβήλωση της ψυχής δε μετριέται και δε συγκρίνεται με τον πλούτο όλου του κόσμου. Τα ανθρωπάκια αυτά λοιπόν, δε μπορούσαν να ισχυριστούν πως κατήγγειλα τον ψεύτικο κατά την άποψη τους βιασμό μου, ώστε να πάρω χρήματα, οπότε χρησιμοποίησαν άλλα μέσα, τα οποία δε με άγγιζαν... κάθε άλλο, όσο τους άκουγα να με χαρακτηρίζουν ως αρπαχτικό, τόσο χαιρόμουν... όσο τους άκουγα να με λένε πόρνη πολυτελείας, τόσο ηρεμούσε η ψυχή μου… όσο τους άκουγα να με λένε ανήθικη και πως έρχομαι σε σεξουαλική επαφή με κάθε αρσενικό, τόσο πιο δυνατή ένιωθα… και όλο αυτό γιατί? Γιατί αντιλαμβανόμουν τον φόβο και τον πανικό τους για την τελική απόφαση, η οποία ήρθε μετά από λίγη ώρα να ολοκληρώσει την όλη διαδικασία... ΕΝΟΧΟΣ ήταν η λέξη που ακούστηκε για δεύτερη και τελευταία φορά!!!!

       Βγήκα τελευταία από την αίθουσα... μόλις έκλεισα τη πόρτα, άφησα τα πάντα πίσω μου… όχι μόνο τις αναμνήσεις του βιασμού μου, αλλά κι όλα όσα δεν με γέμιζαν ή δεν με χαρακτήριζαν ως άνθρωπο στη ζωή μου πριν απ’ αυτό. Η συνεδρίαση έληξε… η νέα μου ζωή όμως, μόλις είχε ξεκινήσει!!!!!!!!!»

      Τα παραπάνω λόγια, είναι αληθινή ιστορία. Η αφήγηση μιας νεαρής κοπέλας, η οποία κακοποιήθηκε σεξουαλικά κι παρόλα αυτά, μπόρεσε να σταθεί στα πόδια της, να πολεμήσει τους φόβους της, να παρευρεθεί στο δικαστήριο και να βγει νικήτρια. Δε θέλησε να φανερώσει τα στοιχεία της όχι λόγω φόβου ή ντροπής, αλλά οι σκέψεις και τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα από όλη αυτή την ιστορία είναι πολύ πιο δυνατά από ένα απλώς ονοματεπώνυμο!!!!


 


ΤΕΤΑΡΤΗ,15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

 


 Βλάχου Βασιλική.