Διατροφή μετά το διαζύγιο

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1442 του Α.Κ.: «Εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του, δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλο: 1. αν κατά την έκδοση διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει απ’ αυτό τη διατροφή του 2. αν έχει την επιμέλεια ανήλικου τέκνου και για αυτόν το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος 3. αν δε βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση, και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου 4. σε κάθε περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας».

Επίσης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1487, εδ. α΄ του Α.Κ.: «Δεν έχει υποχρέωση διατροφής εκείνος που, ενόψει και των λοιπών υποχρεώσεών του, δεν είναι σε θέση να τη δώσει χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή».

Γενική προϋπόθεση για τη γένεση αξιώσεως διατροφής του δικαιούχου είναι η απορία του, και η ευπορία του υποχρέου, επιπλέον δε από την πλευρά του δικαιούχου πρέπει να συντρέχει και μία από τις ειδικότερες προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρο 1442 Α.Κ.

Έχει κριθεί ότι όταν η ενάγουσα (δικαιούχος) μετά την έκδοση του διαζυγίου δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή της από τα εισοδήματά της ή από την περιουσία της και δεν μπορεί να ασκήσει κατάλληλο επάγγελμα, λόγω της προχωρημένης ηλικίας της και της κακής κατάστασης της υγείας της, ο δε εναγόμενος είναι εύπορος, δηλαδή έχει την οικονομική δυνατότητα από τα εισοδήματά του να παράσχει στην ενάγουσα τακτική, μηνιαία, σε χρήμα διατροφή, η τελευταία έχει δικαίωμα να αξιώσει διατροφή, το δε δικαίωμά της αυτό δικαιολογείται από κοινωνικούς λόγους, ώστε αυτή να μη μείνει αβοήθητη (Α.Π. 2142 /2007, Νομικό Βήμα, Τόμος 56, σελ. 981, 1.209).

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1444 του Α.Κ.: «Η διατροφή μπορεί να αποκλειστεί ή να περιοριστεί, αν αυτό επιβάλλεται από σπουδαίους λόγους, ιδίως αν ο γάμος είχε μικρή χρονική διάρκεια ή αν ο δικαιούχος είναι υπαίτιος του διαζυγίου του ή προκάλεσε εκούσια την απορία του.

»Το δικαίωμα διατροφής παύει, αν ο δικαιούχος ξαναπαντρευτεί ή αν συζεί μόνιμα με κάποιον άλλο σε ελεύθερη ένωση. Το δικαίωμα διατροφής δεν παύει με το θάνατο του υποχρέου, παύει όμως με το θάνατο του δικαιούχου, εκτός αν αφορά παρελθόντα χρόνο ή δόσεις απαιτητές κατά το χρόνο του θανάτου».

 

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/