Με χτυπάει το παιδί μου (Γονεική κακοποίηση)

 

… Μια γυναίκα απευθύνθηκε στο Συμβουλευτικό Κέντρο και ζήτησε νομική συμβουλευτική και ψυχολογική βοήθεια. Αιτία; Ο τριανταπεντάχρονος γιος της, ο οποίος, μετά το θάνατο του συζύγου της, ξεκίνησε να της ασκεί σωματική βία. Αν και ήταν εμφανώς τραυματισμένη και καταβεβλημένη, δήλωσε εξαρχής ότι δεν προτίθεται να καταθέσει μήνυση κατά του ίδιου της του παιδιού. Η διαδοχική εξιστόρηση των γεγονότων ρίχνει φως στη δυναμική της επαναλαμβανόμενης επιβλαβούς βίαιης συμπεριφοράς του πατέρα προς τη μητέρα. Το νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον αποτέλεσε, αν όχι τη γενεσιουργό αιτία, σαφέστατα σημαντικό παράγοντα ώστε να εκδηλωθούν συναισθηματικές διαταραχές και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί.

Θα έπρεπε να το περιμένω. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε και αυτό· ήταν θέμα χρόνου. Ο άντρας μου ήταν πολύ βίαιος. Με ζήλευε πολύ και αισθανότανε κατώτερος. Το δημοτικό είχε τελειώσει αλλά ήταν πολύ έξυπνος και κατάφερε με ένα μαγαζάκι να κάνει μεγάλη περιουσία. Μου την άφησε όλη. Ο συχωρεμένος με χτυπούσε συχνά και άσχημα. Ήταν πολύ δυνατός. Μία να μου έριχνε με το χέρι του, με είχε λιώσει. Πολλές φορές το έκανε μπροστά στο γιο μας. Το παιδί δεν το χτυπούσε. Το αντίθετο, ήταν το καμάρι του και δεν του χάλαγε χατίρι. Τον είχε κακομάθει. Σαν παιδί ήταν συνεσταλμένο και ντροπαλό. Είχε πάρει από μένα. Αυτό δεν άρεσε στον συχωρεμένο, ο οποίος τον προέτρεπε να βγει από το καβούκι του και να γίνει «αντρούκλας», όπως χαρακτηριστικά του έλεγε. Από ήσυχος και συνεσταλμένος έγινε ξαφνικά ζωηρός και επιθετικός. Ήταν στην έκτη δημοτικού όταν με καλέσανε στο σχολείο. Πείραζε τους συμμαθητές του. Και από τη γειτονιά άρχισαν τα παράπονα. Έρχονταν μανάδες και μου έλεγαν ότι χτυπάει τα παιδιά τους. Το μεγάλο σοκ ήρθε στη δευτέρα γυμνασίου. Τον απέβαλαν οριστικά γιατί είχε χτυπήσει ένα συμμαθητή του. Τον είχε χτυπήσει πολύ και το αγόρι νοσηλεύθηκε για αρκετές ημέρες στο νοσοκομείο. Κάναμε αιτήσεις σε δύο δημόσια γυμνάσια και δεν τον δέχτηκαν. Η μόνη λύση ήταν το ιδιωτικό. Εκεί τον πήρανε. Κακός μαθητής, ταραξίας, συνέχισε να πειράζει τα άλλα παιδιά αλλά ευτυχώς τίποτα το σοβαρό. Εμένα δε με άκουγε, αλλά τον πατέρα του τον υπολόγιζε, τον φοβότανε θα έλεγα. Τη μέρα που χτύπησε το συμμαθητή του, έφαγα πολύ ξύλο από τον άντρα μου. Με βούτηξε από τα μαλλιά, μπροστά στο παιδί, την ώρα που τρώγαμε, και άρχισε να με χαστουκίζει. Με το ένα χέρι με έπιανε από τα μαλλιά και με το άλλο με χαστούκιζε. Με γύρισε μπρούμυτα πάνω στο τραπέζι και έβαλε το πρόσωπό μου μέσα στο φαγητό και συνέχισε να με χτυπάει στην πλάτη. Ήταν εκτός εαυτού. Φώναζε στο γιο μου ότι: «Έτσι θα σε κάνω αν χτυπήσεις ξανά άνθρωπο…» Πονούσα φρικτά. Ο γιος μου έκανε εμετό. Από τότε άλλαξε. Κλείστηκε πάλι στον εαυτό του. Δεν μπορούσα να τον πλησιάσω με τίποτα. Απομακρύνθηκε και από τον πατέρα του. Κλεισμένος μέσα στο δωμάτιό του. Ούτε παρέες, ούτε τίποτα. Με το ζόρι τελείωσε και το σχολείο. Δεν υπήρχε περίπτωση να σπουδάσει. Η μόνη λύση ήταν να δουλέψει με τον άντρα μου. Αλλά δεν το ήθελε. Τον καταπίεζε και ο μικρός δεν ήθελε την πίεση. Τότε πρέπει να ξεκίνησε και τις ουσίες. Στην αρχή χασίς. Το έβρισκα στα ρούχα του, στο δωμάτιό του. Αυτό τον αποχαύνωνε. Δεν είχε δυνάμεις να κάνει τίποτα. Ο άντρας μου δεν το θεωρούσε κακό (το χασίς). Στα μέρη του καπνίζουν όλοι. Όμως το παιδί αρρώστησε. Αδυνάτισε και δεν είχε δυνάμεις. Όλη μέρα κοιμότανε. Στο μαγαζί δεν πήγαινε. Ο άντρας μου είχε θυμώσει και ξεσπούσε πάνω μου. Η μόνη λύση ήταν να κάνει το στρατιωτικό του αλλά και αυτό δεν τα κατάφερε. Κρίθηκε ακατάλληλος λόγω νευρωτικής διαταραχής. Ένας ψυχίατρος βοήθησε και απολύθηκε με Ι5. Τίποτα δεν είχε. Το χασίσι τον είχε αποβλακώσει. Κάπνιζε και δέκα τσιγάρα την ημέρα. Αυτός μου το είχε πει. Ο άντρας μου αρρώστησε σοβαρά και κάποιος έπρεπε να κρατάει το μαγαζί. Είχαμε υπαλλήλους αλλά καμία εμπιστοσύνη. Όλοι κλέβανε. Ποιος έχει στα δάχτυλα το μέλι και δεν τα γλείφει; Ανέλαβα και την αρρώστια και το μαγαζί. Όλη μέρα στο μαγαζί και μετά στο νοσοκομείο. Ο γιος ζητούσε μόνο λεφτά. Το χασίς έγινε κόκα και ένα βράδυ, σε έναν τυπικό έλεγχο, τον έπιασαν με 10 γραμμάρια. Περάσαμε και αυτή τη δοκιμασία. Τον προφυλακίσανε για τρεις μήνες. Ο πατέρας του στο νοσοκομείο και εγώ έτρεχα να τον αποφυλακίσω. 10.000.000 δραχμές έδωσε ο μακαρίτης πριν από δέκα χρόνια [το1996]. Πολλά λεφτά. Από τότε του είχαμε κόψει ένα μηνιάτικο. Έπαιρνε τα νοίκια από δύο διαμερίσματα που έχουμε. Τίποτε άλλο. Του είχαμε δώσει και ένα σπίτι να μένει. Του έφταναν, δεν του έφταναν, δεν ξέρω. Τα βόλευε. Μπορεί να έκανε και τίποτε άλλο. Ο μακαρίτης δεν του άφησε τίποτα. Ακόμη και το σπίτι όπου μένει πήγε σ’ εμένα. Αυτό τον έχει κάνει έξω φρενών. Ζητάει συνέχεια λεφτά. Μου τηλεφωνεί και με βρίζει: «Σ........α, κ...........α, π...........α». Τις ίδιες βρισιές που έλεγε ο πατέρας του. Μία μέρα πήγε στο μαγαζί την ώρα που έλειπα και πήρε όλες τις εισπράξεις από το ταμείο. Μου τηλεφώνησε η υπάλληλος κλαίγοντας. Μου είπε ότι την απείλησε. Τους έχω πει αν τον δούνε πάλι να καλέσουν την αστυνομία. Του το είπα. Στο μαγαζί δεν τόλμησε να πάει. Πριν από μία εβδομάδα ήρθε σπίτι. Μου είπε ότι θέλει να μιλήσουμε. Έρχεται και χτυπάει τα κουδούνια. Πολλές φορές δεν του ανοίγω. Κάθομαι στα θεοσκότεινα, για να νομίσει ότι δεν είμαι σπίτι. Αλλά ξέρει ότι είμαι μέσα. Μου ρίχνει απειλητικά σημειώματα. Αυτή τη φορά έδειχνε ήρεμος. Τον πίστεψα και του άνοιξα. Τα έσπασε όλα. Με χτύπησε πάρα πολύ. Δεν είναι η πρώτη φορά. Από τότε που έφυγε ο πατέρας του, με χτυπάει. Πάντα με έβριζε. Αλλά χέρι ώσπου να πεθάνει ο μακαρίτης, δεν μπορώ να πω ψέματα, δεν είχε σηκώσει ποτέ. Αυτή τη φορά δεν άντεξα· πήγα στην αστυνομία. Αυτοί μου είπανε να έρθω σε εσάς. Μου είπαν ότι πρέπει να κάνω μήνυση για να κάνουν κάτι. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Μήνυση δεν κάνω. Τον φοβάμαι. Φοβάμαι ότι μετά θα γίνει χειρότερος. Θα με σκοτώσει. Σκέφτομαι να φύγω. Να πουλήσω ό,τι έχω και να πάω σε κάποιο νησί. Να μην ξέρει πού είμαι. Να μην μπορεί να με βρει…

(απόσπασμα από το βιβλίο Αθέατη Βία- Η αγάπη δεν πρέπει να πονάει, οδηγός αυτοβοήθειας για κάθε γυναίκα, εκδόσεις Ψυχογιός )     

 

 

 

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος                                                         http://www.stefaniasouli.gr/prophil/