Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 7352/2002 απόφασης του Εφετείου Αθηνών, δημοσιευμένης στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.
"… Κατά το άρθρο 1510 § 1 ΑΚ, όπως ισχύει μετά το ν. 1329/1983: «Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του». Εξ άλλου, κατά το άρθρο 1511 του ίδιου Κώδικα: «Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου. Στο συμφέρον του τέκνου πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν, κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο της άσκησής της. Η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει επίσης να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξ αιτίας του φύλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας. Ανάλογα με την ωριμότητα του τέκνου πρέπει να ζητείται και να συνεκτιμάται και η γνώμη του πριν από κάθε απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα, εφόσον η απόφαση αφορά τα συμφέροντά του». Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι κριτήριο κάθε απόφασης γονέων ή δικαστηρίου για τη γονική μέριμνα του τέκνου, στην οποία περιλαμβάνεται και η επιμέλειά του, είναι το συμφέρον του τέκνου (ΑΠ 283/1986 Δ/νη 27.1287, ΑΠ 242/1986 Δ/νη 27.1287, ΑΠ 180/1986 Δ/νη 27.496, Ε.Α.451/1986 Δ/νη 27.153, ΕΑ 632/1997 αδημοσίευτος). Το συμφέρον του τέκνου, που αποτελεί αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο (Δεληγιάννη-Κούσουλα, Οικ. Δίκαιο, σελ. 275), ανάγεται σε αποφασιστικό παράγοντα διαμόρφωσης της απόφασης για τη γονική μέριμνα, είτε αυτή είναι των γονέων είτε του δικαστηρίου απόφαση του δικαστηρίου πρέπει να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξ αιτίας του φύλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας ή των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας (Βαθρακοκοίλης, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο σελ. 584). Τη βαρύτητα πρέπει να έχουν τα στοιχεία που διαμορφώνουν το απαραίτητο, το πρόσφορο περιβάλλον για μία σωστή ψυχοσωματική ανάπτυξη του τέκνου γιατί είναι δίδαγμα της παιδοψυχολογίας ότι διαβίωση του παιδιού σε άνετες ή ανεκτές υλικές συνθήκες αλλά σε περιβάλλον ανεπιθύμητο προς αυτό μπορεί να έχει καταστροφική επίδραση την ανάπτυξή του (ΕΑ 1151/1986 ΕλΔ 27.153). Αν το περιβάλλον και των δύο γονέων είναι κατάλληλο για την ψυχοσωματική και ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του ανηλίκου το δικαστήριο πρέπει να επιλέξει το γονέα με τον οποίο αυτός (ανήλικος) έχει μεγαλύτερο ψυχικό δεσμό. Αν επομένως το δικαστήριο διαπιστώσει ότι το ανήλικο είναι ψυχολογικά προσκολλημένο προς τον ένα από τους γονείς του, ανεξάρτητα με το πώς αυτός ο ψυχολογικός δεσμός επιτεύχθηκε, εφόσον ο γονέας αυτός είναι αντικειμενικά σε θέση να του προσφέρει παρόμοια προστασία όπως και ο άλλος, το δικαστήριο πρέπει να σεβαστεί την επιθυμία του ανηλίκου (βλ. παρατηρήσεις Ισμήνης Ανδρουλιδάκη - Δημητριάδη, υπό την ΕΑ 1511/1986 Δ/νη 27 σελ. 156 επ.)...
Ο ανήλικος γιος τους …, ηλικίας 8 ετών κατά την άσκηση των αγωγών, όπως εκτέθηκε ανωτέρω και ήδη 10 ετών, είναι ένα ευγενέστατο αγόρι που τόσο σωματικώς όσο και πνευματικώς φαίνεται για μεγαλύτερο. Παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή …. στη …. και είναι ήδη μαθητής της τετάρτης δημοτικού και είναι πολύ καλός μαθητής. Έχει δε πλήρη ωριμότητα και ικανότητα να αντιληφθεί το συμφέρον του. Και οι δύο γονείς του τον αγαπούν και τον φροντίζουν και επιδιώκουν να κερδίσουν την εξουσία (άσκηση) της επιμελείας του. Όταν ο ανήλικος διέμενε με τον πατέρα, βάσει του άνω ιδιωτικού συμφωνητικού, στην οικία των γονέων του, αυτός του παρείχε, βοηθούμενος και από τους γονείς του, μια άνετη διαβίωση και άριστη διαπαιδαγώγηση. Άνετη διαβίωση και σωστή διαπαιδαγώγηση μπορεί να προσφέρει στον ανήλικο επίσης και η εφεσίβλητη μητέρα. Κατά την ιδιαίτερη όμως συζήτηση που είχε με το Δικαστήριο ο ανήλικος με τις εύστοχες και λογικές απαντήσεις που έδινε σε ερωτήσεις των μελών του εξέφρασε την επιθυμία να διαμένει με τον πατέρα του και τους γονείς του όπως και πριν. Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια που ο εκκαλών είχε την επιμέλεια του ανήλικου επί τρία περίπου έτη η εκ πατρός μάμμη του ασχολείτο κυρίως με την περιποίηση και την φροντίδα του και ως εκ τούτου η επί μακρό χρόνο διαβίωσή του με τους άνω και η απουσία της μητέρας του έκανε αυτόν (ανήλικο) να είναι προσκολλημένος στον πατέρα του και την εκ πατρός μάμμη του μακριά από τους οποίους αισθάνεται ανασφάλεια. Ήτοι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων είναι πολύ περισσότερο συνδεδεμένο με τον πατέρα του και με τον οποίο ρητά εξεδήλωσε την πρόθεση και την έντονη επιθυμία να εξακολουθήσει να διαμένει όπως και στο παρελθόν. Άλλωστε ενόψει ότι είναι αγόρι ο άμεσος δεσμός με τον πατέρα του θα τον βοηθήσει να αποκτήσει προσωπικότητα ανδρός. Επομένως τυχόν ανάθεση της οριστικής επιμέλειας αυτού στην μητέρα του πιθανόν να δημιουργήσει ψυχικά τραύματα στον ανήλικο. Ενόψει των αποδειχθέντων ως άνω περιστατικών το αληθές συμφέρον του ανηλίκου επιβάλλει, προς το παρόν τουλάχιστον να ανατεθεί η οριστική επιμέλεια αυτού στον εκκαλούντα πατέρα του ο οποίος παρέχει κατά την κρίση του Δικαστηρίου όλα τα εχέγγυα για την ανατροφή, επίβλεψη, εκπαίδευση αυτού και την εν γένει ψυχοσωματική του ανάπτυξη για τον σκοπό της εξελίξεώς του σε ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα ενόψει και του ιδιαίτερου δεσμού του ανηλίκου με αυτόν, ο οποίος παρέχει την δυνατότητα να ασκήσει αποτελεσματικότερα την διαπαιδαγώγηση του ανηλίκου και να επιδράσει ωφέλιμα επ’ αυτού..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.