Διόρθωση ληξιαρχικής πράξης - Προσθήκη άλλου κυρίου ονόματος

Με το αρθρ. 25 ν. 344/76 (βλ. αρθρ. 22 § 1 εδ. δ και άρθρ. 14 και 15 ν. 1438/1984) ρητά ορίζεται ότι οι γονείς, και σε περίπτωση κωλύματος ή αδυναμίας του άλλου γονέα ο πατέρας ή και μόνη η μητέρα ή και ο ανήλικος (ΑΠ 513/81 ΝοΒ 30.422), δικαιούται να επιδιώξει τη διόρθωση της ληξιαρχικής πράξεως και του κυρίου ονόματος του τέκνου του (βλ. επίσης και ολΑΠ 240/75, ΝοΒ 23.665, ΕΑ 4242/76 Αρμ 31.122 και ΜΠΙωαν 296/75 Αρμ 30.50 – Β. Μπρακατούλας Εκούσια Δικαιοδοσία, Θεωρία - Νομολογία – Πράξη, Έβδομη Έκδοση, 2002, σελ. 206).

Περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 58 ΑΚ και 415 ΠΚ προκύπτει ότι ο νομοθέτης προσέβλεψε στο κύριο όνομα ως χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητας και θέλησε να διατηρείται αυτό σταθερό και αμετάβλητο χάριν της ίδιας προσωπικότητας, αλλά παράλληλα και της ασφάλειας των συναλλαγών. Εξάλλου, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 25 § 2 του ν.δ. 610/1970, με το οποίο είναι επιτρεπτή η προσθήκη και άλλου κύριου ονόματος και 13 § 1 ν.344/1976, με το οποίο απαιτείται δικαστική απόφαση για διόρθωση οποιασδήποτε ληξιαρχικής πράξης και συνεπώς και γι' αυτήν της γέννησης κάποιου προσώπου της οποίας πράξης στοιχείο είναι το κύριο όνομα αυτού κατά το άρθρο 22 § 1 του ίδιου ως άνω ν.δ/τος, προκύπτει ότι ο νομοθέτης από την άνω αρχή για το σταθερό και αμετάβλητο του ονόματος δέχτηκε παρεκκλίσεις που επιβάλλονται στις άνω περιπτώσεις χάριν πάλιν του ίδιου του προσώπου. Επίσης, με το άρθρ. 5 § 1 του Συντάγματος όπου διαγορεύεται στον καθένα το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του προς όλες τις εκφάνσεις της που συνθέτουν αυτή, συνάγεται περαιτέρω ότι το πρόσωπο δικαιούται να ζητήσει δικαστικώς την διόρθωση του κύριου ονόματος, που δόθηκε σ’ αυτό εφόσον τούτο έχει δικαιολογημένα, μη επιθυμητές συνέπειες, όπως συμβαίνει όταν δεν είναι εύηχο (ΟλΑΠ 09/85 ΝοΒ 33.1178, ΑΠ 573/1961 ΝοΒ 30.422 και ΕφΑθ 2064/2005 ΕλλΔ/νη 2005.1547). Περαιτέρω, από τη διάταξη της παρ. 4 του ίδιου ως άνω άρθου 25 Ν. 344/1976 «Περί ληξιαρχικών πράξεων, όπως το άρθρο αυτό ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το άρθρο 15 του ν. 1438/1984, που ορίζει ότι η γενομένη σύμφωνα με τα ανωτέρω δήλωση ονοματοδοσίας δεν ανακαλείται, σαφώς προκύπτει ότι επιτρέπεται μόνο η ανάκληση της δήλωσης των γονέων ή του γονέα ως προς την ονοματοδοσία των τέκνων τους ή τέκνου του, όχι όμως και η για οποιοδήποτε θεμιτό και μη αντιβαίνοντα σε κανόνα δημόσιας τάξης λόγο συμπλήρωση αυτής με την προσθήκη και ετέρου ονόματος σε αυτό που έχει αρχικά δηλωθεί και δεν προκαλεί κάποια αμφισβήτηση ως προς τα πρόσωπα αυτά (βλ. ΕφΑθ 3718/2008 ΕλλΔνη 2009.249, ΕφΑθ 1905/2003 ΕλλΔνη 2004, 247 - Α' Δημοσίευση Νόμος).

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
https://stefaniasouli.gr/