Υιοθεσία μεταξύ συγγενών

 

Ο γονέας δεν μπορεί να υιοθετήσει το τέκνο του, ούτε ο γονέας του γονέα του ανηλίκου μπορεί να υιοθετήσει τον εγγονό του, διότι ήδη υφίσταται η σχέση ανιόντος-κατιόντος.

 

Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 183/2013 απόφασης του Εφετείου Πειραιά, δημοσιευμένης στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.  

…» Από τις διατάξεις των άρθρων 1542 επ. ΑΚ, προκύπτει με σαφήνεια ότι η κύρια λειτουργική αποστολή της υιοθεσίας έγκειται στην προστασία και βελτίωση της θέσης του υιοθετουμένου (βλ. Κουνουγέρη - Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο, τ. II, γ` έκδ. 2003, σ. 380 επ,), γι' αυτό και προβλέπεται ως κανόνας η υιοθεσία ανηλίκων (έτσι και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί υιοθεσίας ανηλίκων, όπως κυρώθηκε με το ν. 1049/ 1980). Κωλύματα υιοθεσίας λόγω συγγένειας εξ αίματος δεν υπάρχουν στο νόμο, ενώ άλλωστε υπό το ισχύον νομοθετικό καθεστώς δεν απαιτείται η ύπαρξη σπουδαίου λόγου για να επιτραπεί η υιοθεσία, όταν υπάρχουν ήδη κατιόντες. Ωστόσο, επειδή η φύση του παραπληρωματικού οικογενειακού θεσμού της υιοθεσίας έγκειται στην ένταξη του υιοθετουμένου σε θέση τέκνου, ήτοι στη δημιουργία σχέσεως γονέως και τέκνου, όμοιας με εκείνη της γνήσιας καταγωγής, από την οποία η υιοθεσία αντλεί ιστορικά και δικαιοπολιτικά την ύπαρξη της ως θεσμός, γίνεται δεκτό ότι ο γονέας δεν μπορεί να υιοθετήσει το τέκνο του, ούτε ο γονέας του γονέα του ανηλίκου μπορεί να υιοθετήσει τον εγγονό του, διότι ήδη υφίσταται η σχέση ανιόντος-κατιόντος [βλ. ΑΠ 100/1988 ΕλλΔνη 29. 1392, ΕφΑΘ 7566/1991 ΕλλΔνη 33. 913, Βαθρακοκοίλη, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, 2000, άρθρο 1543, αριθ. 6, σ. 1073, Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Οικογενειακού Δικαίου, 2003, σ. 400, αριθ. 5,] διαφορετικά θα χρησιμοποιείτο ο θεσμός της υιοθεσίας (η οποία άλλωστε είναι ανεπίδεκτη εικονικότητας λόγω της σοβαρότητας των συνεπειών της στην αστική κατάσταση του προσώπου) για να επιτευχθεί μία απλή αλλαγή του βαθμού συγγενείας μεταξύ των εξ αίματος συγγενών, ανιόντων (παππού και γιαγιάς) και κατιόντος (εγγονού). Μία τέτοια υιοθεσία δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, αφού ουσιαστική κοινωνική μεταβολή δεν επέρχεται, οικονομική βοήθεια μπορεί να προσφέρει ούτως ή άλλως ο παππούς ή η γιαγιά, ενώ χωρίς λόγο, μεταβάλλεται η οικογενειακή τάξη με αποτέλεσμα ο παππούς και η γιαγιά να γίνονται γονείς του υιοθετούμενου εγγονού τους και η μητέρα του υιοθετουμένου, αδελφή του (βλ. ΕφΑΘ 7566/1991 ό.π.)...  

 

 

 

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος

http://www.stefaniasouli.gr/prophil/