Με ρώτησε χθες κύριος, αν οι άντρες χωρίζουν για τις πεθερές. Ξέρω, μου είπε, ότι οι γυναίκες το κάνουν, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ να φεύγει άνδρας από το σπίτι ή να χωρίζει, λόγω της πεθεράς.
Όσο εύκολα ομολογεί μία γυναίκα τα προβλήματα που βιώνει από την συμπεριφορά της πεθεράς της, τόσο δύσκολα τα αναφέρει ο παθών -άνδρας, κυρίως λόγω της ντροπής που νοιώθει από την "αδυναμία" του να διαχειριστεί την κατάσταση. Όταν θα κοινοποιήσει το πρόβλημα σε συγγενείς και φίλους θα έχει φτάσει ο ίδιος σε συναισθηματικό αδιέξοδο και η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη.
Πέραν ότι είναι η 2η περίπτωση μέσα στο μήνα των χριστουγεννιάτικων εορτών, μου έκανε εντύπωση και το γεγονός ότι οι 2 παθόντες ρίξανε την ευθύνη αποκλειστικά στην πεθερά τους και καθόλου στη γυναίκα τους, η οποία σημειωτέον δεν είχε βάλει όρια.
Φταίει όμως μόνο η πεθερά;
Γράφει στο βιβλίο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ σε κρίση (εκδόσεις Ακρίτας), ο Τρύφωνας Ζαχαριάδης, ψυχαναλυτικός θεραπευτής "... Αυτοί οι άνδρες και αυτές οι γυναίκες που μέσα από την ανώριμη εξέλιξή τους έχουν εναποθέσει -γιατί το καλλιεργούν οι γονείς- το λίκνισμα της ενήλικης ζωής στη βρεφική κούνια της παλιάς οικογένειας, κάποια στιγμή, στη φάση της έντονης αμφιθυμίας, αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν γάμο! Τότε χρειάζεται να αποεπενδύσουν από τον (πατρικό-μητρικό) χώρο και να επενδύσουν στο νέο (συζυγικό). Επειδή αποπλανητικά οι γεννήτορες χρόνια έχτισαν την εξαρτητική σχέση με το παιδί τους, αυτό νοιώθει ότι τους προδίδει με το γάμο του. Αιτία της "προδοσίας" βαφτίζεται ο/η σύζυγος. Κουβεντιάζοντας σε συνεδρία με 38χρονο δικαστικό (δεκατρία χρόνια νυμφευμένο και πολύτεκνο) τη δυσκολία του να "σηκώσει το πόδι" απ' την αρχική οικογένεια, σχολίασε: " Μέχρι σήμερα όταν προσεύχομαι και ζητώ να δίνει ο Θεός στα δικά μου πρόσωπα υγεία, χρησιμοποιώ την εξής σειρά: στη μητέρα μου, στον πατέρα μου, στην αδελφή μου, σ' εμένα, στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου. Λέτε να έχει σχέση μ' αυτή τη δυσκολία μου η ιεράρχηση...;"
Άνδρες και γυναίκες που επιτρέπουν στους γονείς τους να επεμβαίνουν στο γάμο τους και να υποσκάπτουν τα θεμέλιά του, είναι συν-υπεύθυνοι με τον ταραξία γονέα. Προσωπικά, φταίει περισσότερο και κατά κύριο λόγο ο/η σύντροφος που δεν κόβει τον ομφάλιο λώρο και επιτρέπει στους γονείς του/της να παρεμβαίνουν στη ζωή του/της και στο γάμο του/της.
Ένας πελάτης μου, αρκετά χρόνια πριν, μου εκμυστηρεύτηκε την περιπέτεια που είχε περάσει ο γάμος του από την δαιμόνια πεθερά του. Τέσσερα χρόνια μετά το γάμο και έχοντας εξαντλήσει όλη του την υπομονή έφτασε στο "Αμήν". Ο ίδιος επέλεξε να πει στην πεθερά του, παρουσία της γυναίκας του (την οποία είχε ενημερώσει), ότι δεν την ήθελε μέσα στο σπίτι του (το οποίο δεν ήταν δικό του αλλά της συζύγου του) και ότι όσο αυτός βρισκόταν εκεί αυτή δεν θα πάταγε το πόδι της. Η γυναίκα του τον στήριξε και έβαλε όρια στην συμπεριφορά της μητέρας της. Η πεθερά συνέχιζε να επισκέπτεται την κόρη της, όσο όμως ο γαμπρός βρισκόταν στο ιατρείο του. Κάποια στιγμή και ενώ η αφήγηση των κωμικοτραγικών καταστάσεων έφτανε στο τέλος μου λέει " Πάντα όταν τελειώνω με το τελευταίο ραντεβού τηλεφωνώ στην γυναίκα μου και της λέω ότι "έρχομαι". Ξέρω ότι αυτή είναι εκεί και επειδή η απόσταση είναι πολύ κοντινή (ιατρείο -σπίτι) τηλεφωνώ και η πεθερά εξαφανίζεται ..."
Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.