Η γενικότερη ή ειδικότερη ρύθμιση της επικοινωνίας, είτε αυτή γίνεται με συμφωνία των γονέων είτε με δικαστική απόφαση, θα πρέπει να προσδιορίζεται εκάστοτε από τη στάθμιση των εκατέρωθεν συμφερόντων. Τα συμφέροντα αυτά είναι κυρίως του τέκνου αφενός και του δικαιούχου γονέα αφετέρου.
Στη πλειονότητα των περιπτώσεων η επικοινωνία θα είναι τόσο προς το συμφέρον του τέκνου όσο και του γονέα. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, θα εξυπηρετείται μεν το συμφέρον του δικαιούχου γονέα για διατήρηση των προσωπικών σχέσεων με το παιδί η επικοινωνία ενδέχεται εντούτοις να αποβαίνει επιζήμια γι' αυτό. Ως γενική διαπίστωση θα πρέπει να ισχύει ότι σε παιδιά μικρότερης ηλικίας υπερτερεί συνήθως η επιβάρυνση από την άσκηση του δικαιώματος και συνεπώς αυτό θα πρέπει να αποκλείεται ή να περιορίζεται σε βάρος του γονέα, όταν και εφόσον διαπιστώνονται δυσμενείς επιδράσεις που βλάπτουν ή δημιουργούν κινδύνους για την ανάπτυξη ή την εξέλιξη και την ψυχική ισορροπία του παιδιού. Αντίθετα σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας θα υπερτερεί συνηθέστερα το όφελος από την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας με τη θετική επίδραση που έχει στην εν γένει ανάπτυξη και διαμόρφωση της προσωπικότητάς του (βλ. Αστικός Κώδιξ Απ. Γεωργιάδη - Μιχ. Σταθοπούλου εκδοση 1993 τόμος όγδοος σελ. 223).
2) Σε άλλη περίπτωση το δικαστήριο έκρινε ως παντελώς αβάσιμους τους ισχυρισμούς της μητέρας ότι το ανήλικο τέκνο, 20 μηνών, δεν έχει απογαλακτισθεί καθώς αυτή το θηλάζει ανά τρεις ώρες και ότι η επικοινωνία του πατέρα μετά του ανήλικου τέκνου θα πρέπει να ρυθμιστεί χωρίς καμία διανυκτέρευση στην οικία αυτού. Αναρτώ απόσπασμα της υπ.αρ. 20033/2011 απόφασης (οριστικής) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης η οποία έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον: «…Οι προβαλλόμενοι από την ενάγουσα, λόγοι με τους οποίους αυτή επιχειρεί να τεκμηριώσει λόγο περιορισμού του δικαιώματος επικοινωνίας του εναγόμενου με το ανήλικο τέκνο του, με βάση τον προτεινόμενο από αυτήν τρόπο επικοινωνίας, κρίνονται ως παντελώς αβάσιμοι, μη συνιστάμενων βεβαίως σπουδαίων λόγων, πρόσφορων να περιορίσουν το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος πατέρα του τέκνου. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι κατά το χρόνο συζήτησης της υπό κρίσεως αγωγής, το ανωτέρω ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ήταν ηλικίας περίπου είκοσι μηνών (20), το γεγονός δε, της επιλογής της μητέρας αυτού (εναγόμενης) του θηλασμού αυτού, «ανά τρεις ώρες και το βράδυ στις 9:00 μ.μ. και 3:00 π.μ.», ακόμη και εάν υποτεθεί ότι σαν γεγονός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα επικοινωνίας του εναγόμενου με το ανήλικο τέκνο του και οφείλει η εναγόμενη να επιλέξει άλλο τρόπο σίτισης του τέκνου της, προκειμένου να μην περιοριστεί το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος, το οποίο είναι υπέρτερο. Εξάλλου, η κρίση του δικαστηρίου περί του της αβασιμότητας του ανωτέρω ισχυρισμού της εναγόμενης ήτοι, ο ανά τρεις ώρες θηλασμός αυτού και κατά τη διάρκεια της νύκτας στις 3:00 π.μ. -πέραν του ότι αντικρούεται από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής περί του επιβαλλόμενου θηλασμού προς όφελος της σωματικής και ψυχικής υγείας του τέκνου αυτής της ηλικίας-, καταδεικνύεται κυρίως, από τα υποστηριζόμενα από την ίδια την ενάγουσα, - την οποία χαρακτηρίζει μία εμμονή ως προς την φυσική παρουσία της ίδιας κατά την άσκηση της επικοινωνίας του ενάγοντος με το τέκνο του μόλις για δύο ώρες σε εξωτερικό χώρο-, καθόσον η ίδια «επεκτείνει» την επιβαλλόμενη ανάγκη θηλασμού του τέκνου της, μέχρι τα τέσσερα έτη, γεγονός καθόλα εξωπραγματικό. Περαιτέρω, η αβασιμότητα του ως άνω προβαλλόμενου από την εναγόμενη λόγου περιορισμού του δικαιώματος επικοινωνίας με το τέκνο του, καταδεικνύεται και από την παντελή αντιφατικότητα μεταξύ των υποστηριζόμενων από την εναγόμενη και επιχειρούμενων να υποστηριχθούν από την μάρτυρα ανταπόδειξης που με επιμέλεια αυτής εξετάστηκε στο ακροατήριο του δικαστηρίου αυτού, κατά την οποία «τρέφεται και με άλλη τροφή. Ο θηλασμός είναι σαν τη πιπίλα του μωρού», ήτοι ότι πρόκειται για μία συνήθεια -σε κάθε περίπτωση κακώς συντηρούμενη μέχρι και το ανωτέρω χρονικό σημείο κατά την άποψη του δικαστηρίου αυτού- και όχι βέβαια για αδήριτη ανάγκη, ενώ, σύμφωνα με τα υποστηριχθέντα από την εναγόμενη κατά την ανωμοτί εξέταση της στο ακροατήριο του δικαστηρίου αυτού «αυτή τη στιγμή δεν πίνει τίποτα άλλο εκτός από μητρικό γάλα», γεγονός το οποίο δεν μπορεί βεβαίως να ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αφού αυτό θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην υγεία του παιδιού, και καταδεικνύει την αβασιμότητα και το προσχηματικό των υποστηριζόμενων από την εναγόμενη. Εξάλλου, η αβασιμότητα των ανωτέρω καταδεικνύεται από την κατάθεση της μάρτυρος ανταπόδειξης, κατά την οποία «έως τώρα δεν της είπε (ο ενάγων), ότι θέλει να δει το παιδί μόνος του», ενώ η υπό κρίση αγωγή έχει ήδη κατατεθεί και επιδοθεί από τον Ιανουάριο του 2011, αυτή δε επιχειρεί να υποστηρίζει ότι «η επικοινωνία μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε παιδότοπους», γεγονός βεβαίως το οποίο αντίκειται στα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής και στους ισχύοντες κανόνες ομαλής ψυχοσωματικής ανάπτυξης των βρεφών και νηπίων αλλά των παιδιών […] Έτσι, η προτεινόμενη από αυτήν δίωρη επικοινωνία του πατέρα με το ήδη ηλικίας 20 μηνών ανήλικο τέκνο, θα συμβάλει στη δημιουργία μη σταθερού και συγκεκριμένου προγράμματος, ενόψει του ότι σταδιακά θα αποξενώσει το ανήλικο από τον πατέρα του, αφού αυτός θα αποκοπεί από τον καθημερινό τρόπο διαβίωσης και φροντίδας του ανηλίκου τέκνου, στην διαμόρφωση του οποίου επιβάλλεται να συμβάλλει και να συμμετέχει ενεργά, ανταποκρινόμενος στη φυσική ανάγκη αμοιβαίας στοργής και αγάπης. Για όλους τους ανωτέρω αναφερόμενους λόγους, και ενόψει των τεταμένων σχέσεων των διαδίκων, ιδίως από την πλευρά της εναγομένης, η στάση της οποίας δεν αμβλύνεται για χάρη του ανήλικου τέκνου της, ενδείκνυται, -για λόγους πρόληψης ερίδων και αμφισβητήσεων και συνεπώς, για λόγους καλύτερης εξυπηρέτησης του συμφέροντος του τέκνου και λόγω των κακών σχέσεων των διαδίκων, κατά το χρόνο άσκησης της επικοινωνίας του ενάγοντος με το τέκνο του να μην παραβρίσκεται η εναγόμενη, αφού καθίσταται δυσχερής και αντιβαίνουσα στο συμφέρον του τέκνου η υλοποίηση του ανωτέρω τρόπου επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του, δυνατότητα η οποία πρακτικώς υλοποιείται, μόνο με τη συναίνεση αμφότερων των γονιών και σε περίπτωση που τις σχέσεις των εν διαστάσει συζύγων διακρίνει η ωριμότητα και η υπευθυνότητα. Κατ' ακολουθία των προαναφερομένων, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει δεκτή, ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη και να ρυθμιστεί το δικαίωμα της τακτικής προσωπικής επικοινωνίας του ενάγοντος με το ανήλικο τέκνο του […]
Πηγή: www.dsanet.gr
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.