Ραντεβού με τον δικηγόρο μου

Με περιμένετε έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας. Σήμερα είναι Τρίτη και η ώρα είναι επτά και είκοσι το πρωί. Φεύγω στις 10, για την πόλη μου και φταίω εγώ που σας κουβάλησα εδώ αυτή την ώρα.  

Είναι η τρίτη φορά που κάνω αλλαγή στο προκαθορισμένο ραντεβού μας. 

Στην αρχή είχαμε πει για το πρωί της Δευτέρας, στις 11. Δεν μπόρεσα όμως να φτάσω έγκαιρα στο γραφείο σας, γιατί βρίσκομαι σε κάποιο γιατρό και αυτός έχει καθυστερήσει. Σας τηλεφωνώ, με καθυστέρηση ομολογώ, 10 λεπτά πριν της 11 και μιλάμε. Σας ζητώ συγγνώμη, το ξέρω, είναι αγένεια σας λέω που τηλεφωνώ τόσο αργά αλλά νόμιζα ότι θα προλάβαινα. «Φταίει ο γιατρός που έχει δύσκολο τοκετό, έτσι μας είπε η γραμματέας του.» Σας ζητώ εάν μπορείτε να το μεταφέρουμε για αργότερα. Μου λέτε εντάξει, μου λέτε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι καταλαβαίνετε που δεν μπορώ να φύγω από το γιατρό. Σας ρωτάω εάν μπορείτε στις 13:00 το μεσημέρι, σίγουρα θα έχω τελειώσει, σας λέω και θα έχω προλάβει να φτάσω σε εσάς. Μου λέτε ότι μπορείτε και μεταθέτετε το ραντεβού μας δύο ώρες αργότερα.

Πάλι όμως δεν τα καταφέρνω να είμαι συνεπής, ο γιατρός δεν έχει έρθει ακόμα, και επειδή ντρέπομαι να σας ξανακαλέσω, επικοινωνώ μαζί σας, με μήνυμα στο κινητό σας αυτή την φορά, μισή ώρα πριν τις 13:00 και ζητώ αυτή τη φορά να με δείτε αργά το απόγευμα, στις 19 και 30.

Δεν ξέρω πως θα πάρετε το μήνυμά μου και τι θα σκεφτείτε τώρα για μένα. Δεν θέλω να σας κάνω άσχημη εντύπωση από την αρχή. Δεν απαντάτε και το άγχος μου μεγαλώνει. Σίγουρα θα σκέπτεσθε ότι είμαι άτομο ανισσόροπο και προβληματικό. Μπορεί και να νομίσετε ότι σας κοροϊδεύω και ότι κάνω πλάκα μαζί σας. Δύο ακυρώσεις μέσα σε 2 ώρες;  Ποιος το κάνει αυτό; Κοιτάω το κινητό και περιμένω.

Δεν θα απαντήσει λέω στο εαυτό μου. Σκέπτομαι ότι θα φύγω αύριο για την πόλη μου, χωρίς να έχω δει δικηγόρο και αυτό με αγχώνει ακόμα πιο πολύ και δεν πρέπει να αγχώνομαι. Κοιτάω τα περιοδικά στο τραπεζάκι αλλά δεν έχω διάθεση να διαβάσω. Κοιτάω γύρω μου τον κόσμο που περιμένει.  Όλες οι γυναίκες μόνες τους. Δύο είναι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη.  Ο δικός μου ο άνδρας με συνόδευε σε όλες τις επισκέψεις στο γιατρό.  Κατά φωνή... 

Τον κοιτάζω που βγάζει το παλτό του και το κρεμάει στον καλόγερο. Δεν ξέρω πως είναι κάθε μέρα, είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω, αλλά μου φαίνεται πολύ κουρασμένος. Θέλω να τον ρωτήσω πως πήγε ο τοκετός. Περνάει από μπροστά μας και μας καλησπερίζει, ζητάει συγνώμη για την αναμονή και μπαίνει σε ένα από τα δωμάτια του ιατρείου και κλείνει την πόρτα. 

Κοιτάω πάλι το κινητό μου. Δεν έχετε στείλει μήνυμα. Ακούω τη γραμματέα του που λέει σε μία κυρία να πάει στην τουαλέτα. Είναι το πρώτο ραντεβού και είμαι το πέμπτο. 

Περιμένω να βγει η γυναίκα για να ξαναπάω και εγώ. Την βλέπω που βγαίνει και σηκώνομαι απότομα. Μπαίνω στο μικρό δωμάτιο, κλείνω την πόρτα που δεν κλειδώνει, και κρεμάω την τσάντα μου στο χερούλι. Ακούω τον ήχο του μηνύματος. Βγάζω το κινητό από την τσάντα και διαβάζω. Γράφετε «Λυπάμαι πολύ, οικογενειακές υποχρεώσεις με εμποδίζουν να σας δω στις 19 και 30 το απόγευμα. Εάν μπορείτε νωρίτερα, μπορώ να σας δω στις 17:00, αλλιώς αύριο το πρωί όποια ώρα σας εξυπηρετεί». 

Πως τα κατάφερα έτσι; Στις πέντε έχω ραντεβού με τον ψυχολόγο. Να τον πάρω τηλέφωνο και να ζητήσω από αυτόν να το μεταφέρει στις  7 και 30 ή καλύτερα στις 8; Είναι και η διαδρομή από το κέντρο της Αθήνας μέχρι το Παλαιό Φάληρο. Έχω αρχίσει να ιδρώνω, ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω. Σαν πολλή ζέστη έχει εδώ μέσα. Το στόμα μου έχει στεγνώσει και το μυαλό μου δουλεύει με χίλιες στροφές. Ανοίγω το πορτοφόλι μου και ψάχνω την κάρτα του ψυχολόγου. Αποφασίζω να του το ακυρώσω. 

Πιάνω το κινητό και σας γράφω γρήγορα «Εάν μπορείτε στις 7 και 15 το πρωί θα σας ήμουν ευγνώμων».  Μου απαντάτε αμέσως «Στις 7 και 20 για να έχει ξημερώσει».

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/