Ανάθεση επιμέλειας τέκνου στον πατέρα λόγω μετοίκησης της μητέρας στην Αυστραλία

Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 4374/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.  

«… Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510 § 1, 1511 § 1, 1513 § 1 εδ. πρώτο, 1514 και 1518 § 1 του ΑΚ συνάγονται τα ακόλουθα: Η γονική μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Η γονική μέριμνα περιλαμβάνει τόσο την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου, η οποία περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, επίβλεψη, μόρφωση και εκπαίδευση εκείνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του, όσο και τη διοίκηση της περιουσίας του τέκνου και την εκπροσώπησή του σε κάθε υπόθεση, δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του. Σε περίπτωση, κατά την οποία υπάρχει διακοπή της συμβίωσης των γονέων, η άσκηση της γονικής μέριμνας ρυθμίζεται από το Δικαστήριο κατόπιν άσκησης σχετικής αγωγής, η δε ρύθμιση μπορεί να συνίσταται στην ανάθεση της γονικής μέριμνας στον έναν από τους γονείς. Ευνόητο είναι ότι η αγωγή μπορεί να επιδιώκει την από το δικαστήριο ρύθμιση του μερικότερου καθήκοντος, και δικαιώματος της επιμέλειας του προσώπου του τέκνου (βλ. ΑΠ 215/1998, Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Σε περίπτωση διαζυγίου, ακυρώσεως γάμου ή διακοπής της εγγάμου συμβιώσεως, οπότε καταργείται ο συζυγικός οίκος δημιουργούμενης χωριστής εγκαταστάσεως από κάθε γονέα, ανακύπτει, σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων, θέμα ρυθμίσεως του τρόπου ασκήσεως της γονικής μέριμνας στα ανήλικα τέκνα τους. Ως κατευθυντήρια γραμμή και βασικό κριτήριο για την ανάθεση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων στον έναν από τους γονείς τους, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της ασκήσεως αυτής είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό και γενικά κάθε είδους συμφέρον, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας δεν παρέχονται από τον νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία πέραν από το επιβαλλόμενο στον δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής - οικονομικής κατάστασής τους. Η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας στον έναν ή τον άλλο από τους γονείς του, γιατί η άποψη ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές, παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για την νηπιακή ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή στη μητέρα, ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου (ΑΠ 537/ 2012 ΝοΒ 2012. 2359). Επίσης για την ανάθεση της γονικής μέριμνας σε κάποιον γονέα λαμβάνονται υπόψη η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξής του (βλ. ΑΠ 425/1990, ΕλλΔνη 31. 997, ΕφΑθ 9281/ 1986, ΕλλΔνη 28. 1276, ΕφΑθ 1151/1986, ΕλλΔνη 27. 153) και οι δεσμοί του με τρίτα πρόσωπα (και πέρα από τους συγγενείς του) ή πράγματα. Στη δικαστική συνεπώς κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο ώστε, αφού ληφθούν υπόψη, όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου. Κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγωγήσεως και της περιθάλψεως του ανηλίκου τέκνου, και οι, έως τότε, δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης των τέκνων χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, εκτός αν συντρέχει ειδικός λόγος. Για το σκοπό τούτο λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα, η πνευματική ανάπτυξη, η παιδαγωγική καταλληλότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας (βλ. ΑΠ 952/2007, ΕλλΔνη 50. 1666). Σε ό,τι αφορά τη σχέση των κριτηρίων για την εξειδίκευση του συμφέροντος του παιδιού, υποστηρίζεται ότι όλα τα κριτήρια είναι κατά κανόνα ισοδύναμα και ότι από τη συγκεκριμένη περίπτωση εξαρτάται το ποια θα θεωρηθούν περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά, συνδυαζόμενα, άλλωστε, μεταξύ τους. Για την κρισιολόγηση των στοιχείων, που οδηγούν στο σκοπό αυτό, πρέπει να μη λαμβάνονται υπόψη οι τυχόν υπέρτερες οικονομικές δυνάμεις του ενός γονέα, να μη γίνεται επιλογή του γονέα με βάση το φύλο, τη γλώσσα, την ιθαγένεια, τις όποιες πεποιθήσεις του, να μην είναι καθοριστικό στοιχείο επιλογής ή απορρίψεώς του το γεγονός ότι πιθανόν είναι υπαίτιος της διασπάσεως της εγγάμου συμβιώσεως (βλ. ΑΠ 1019/1994, ΕΕΝ 62. 615, ΑΠ 4140/1991, ΝοΒ 39. 1104, ΑΠ 728/ 1999, ΕλλΔνη 22. 324, ΑΠ 1968/1988, ΝοΒ 37. 1044, ΑΠ 283/1986, 180/1986, ΕλλΔνη 1986. 1288, 496), εφόσον ο κακός σύζυγος δεν είναι απαραιτήτως και κακός γονέας, αλλά να επιλέγεται εκείνος από τους συζύγους που αντικειμενικώς παρέχει in concreto τη δυνατότητα καλύψεως του μεγαλυτέρου μέρους των ψυχολογικών κυρίως αναγκών του ανηλίκου για συναισθηματικές σταθερές, που επιτυγχάνονται με παραμονή στο αυτό, κατά το δυνατόν, οικογενειακό, σχολικό, κοινωνικό περιβάλλον, ανάπτυξη δεσμών εντάξεως σε συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους, εκδηλώσεις αγάπης, στοργής, τρυφερότητας, προσοχής, αφοσιώσεως αλλά και αυστηρότητας και επιμονής σε θέματα προσαρμογής της συμπεριφοράς του και καθοδηγήσεώς της σε κοινώς αποδεκτές αρχές κοινωνικής συμβιώσεως και κοινωνικής ανοχής, που θα του επιτρέπουν την ακώλυτη, σε κάθε επίπεδο, ψυχοσωματική ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του υπό καθεστώς ελευθερίας, σεβασμού των επιλογών του και αποδοχής. Το συμφέρον, βέβαια, του τέκνου απαιτεί, κατ’ αρχήν, την παρουσία και των δύο γονέων του. Όταν όμως αυτό δεν είναι δυνατό θα πρέπει να επιλεγεί ως πλέον κατάλληλη εκείνη η λύση, η οποία θα έχει, μετά την απώλεια του πατέρα ή της μητέρας από την οικογενειακή εστία, τη μικρότερη επιβάρυνση στην περαιτέρω ανάπτυξη του τέκνου από τις συνέπειες της κατάρρευσης του γάμου των γονέων του (βλ. ΑΠ 948/1990, ΕλλΔνη 32. 988, ΑΠ 728/1999, ΕλλΔνη 32. 1233, ΑΠ 1968/ 1988, ΕλλΔνη 31. 1269, ΑΠ 696/ 1988, ΕλλΔνη 30. 761, ΑΠ 283/1986, ΕλλΔνη 27. 1288, ΕφΑθ 2586/ 2005, ΕλλΔνη 2006. 205, ΕφΑθ 7352/2002, ΕλλΔνη 2003. 206, ΕφΑθ 15715/1988, ΝοΒ 38. 80, ΕφΘ 1018/1989, ΕλλΔνη 30. 1019). Αλλά και μετά την παρέμβαση του Δικαστηρίου και τη ρύθμιση της ασκήσεως της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου είναι δυνατή, όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 1536 του ΑΚ, η ανάκληση ή μεταρρύθμιση της σχετικής αποφάσεώς του, οσάκις μεταβλήθηκαν οι συνθήκες που αποτέλεσαν τη βάση για τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας, το δε επιλαμβανόμενο μεταγενεστέρως δικαστήριο οφείλει, με πρωταρχικό γνώμονα το συμφέρον του τέκνου, να σταθμίσει τις νέες αυτές συνθήκες οι οποίες μπορούν να αφορούν και τον τρόπο ασκήσεως της γονικής μέριμνας από εκείνον στον οποίο έχει ανατεθεί αυτή και να προσαρμόσει την απόφασή του σε αυτές σύμφωνα με το συμφέρον του τέκνου (βλ. ΑΠ 1601/ 1986, ΝοΒ 35. 1047, ΕφΑθ 1876/1992, ΑρχΝ 1993. 224, ΕφΑθ 15715/ 1988, ό.π.). Περαιτέρω, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1511 του ΑΚ, 612 του ΚΠολΔ, στις ως άνω δίκες ρύθμισης της γονικής μέριμνας το Δικαστήριο πρέπει να ζητά και να συνεκτιμά τη γνώμη του ανηλίκου τέκνου, ανάλογα με την ωριμότητά του, η οποία δεν εξαρτάται μόνο από την ηλικία του αλλά και από την ικανότητά του να αντιληφθεί το συμφέρον του. Η αναζήτηση και η συνεκτίμηση της γνώμης του τέκνου είναι υποχρεωτική μεν για το Δικαστήριο, όχι όμως και δεσμευτική (βλ. ΑΠ 15/1997, ΝοΒ 46. 761, ΑΠ 283/1986, ΕλλΔνη 27. 1288, ΑΠ 180/1986, ΕλλΔνη 27. 496, ΕφΘ 3025/ 1998, Αρμ 1999. 54, Ε. Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο, έκδ. 1998, Τόμ. II, αριθ. 9 επ., σ. 878, Αγαλλοπούλου σε ΑΚ Γεωργιάδη - Σταθόπουλου, άρθρ. 1511). Εξάλλου, η έγγραφη συμφωνία των συζύγων στα πλαίσια εκδόσεως συναινετικού διαζυγίου για την επιμέλεια του τέκνου τους, κατά την κρατούσα γνώμη είναι ιδιόρρυθμη σύμβαση (βλ. Σκορίνη-Παπαρηγοπούλου σε Γεωργιάδη-Σταθόπουλο, άρθρ. 1441, σ. 475) περιορισμένης ή αλλιώς προσωρινής ισχύος μέχρι τη ρύθμιση των σχετικών θεμάτων με οριστική απόφαση κατά τις διατάξεις των άρθρων 1513 ΑΚ, 592 § 3 περ. β' ΚΠολΔ ή με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1518 § 1 του ΑΚ η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει, πέραν των ανωτέρω αναφερομένων, και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του. Τέλος, στο άρθρο 5 της Διεθνούς Σύμβασης της Χάγης της 25.10.1980, η οποία κυρώθηκε με το ν. 2102/1992, ορίζεται ότι: «Κατά την έννοια της παρούσας Σύμβασης: α) το "δικαίωμα επιμέλειας" περιλαμβάνει το δικαίωμα που αφορά στη μέριμνα για το πρόσωπο του παιδιού και ιδίως το δικαίωμα καθορισμού του τόπου διαμονής του, β) το "δικαίωμα επικοινωνίας" περιλαμβάνει το δικαίωμα να μεταφέρει κάποιος το παιδί για ορισμένο χρονικό διάστημα σε τόπο άλλο από τον τόπο της συνήθους διαμονής του». Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι ο γονέας στον οποίο έχει ανατεθεί, έστω και προσωρινά, η επιμέλεια του προσώπου του ανήλικου τέκνου, έχει δικαίωμα καθορισμού του τόπου διαμονής του, στα πλαίσια δε αυτού του δικαιώματος μπορεί να απομακρύνει το τέκνο από την Ελλάδα και να το εγκαταστήσει σε άλλη χώρα της επιλογής του (βλ. ΕφΘ 485/1999 Αρμ 2001. 480). Στην περίπτωση αυτή, ο άλλος γονέας έχει δικαίωμα, στα πλαίσια άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας με το τέκνο, να το μεταφέρει στην Ελλάδα (όπου είναι ο τόπος της δικής του διαμονής) για ορισμένο χρονικό διάστημα, η διάρκεια του οποίου θα ορισθεί από το δικαστήριο με τη ρυθμίζουσα την άσκηση του δικαιώματος της προσωπικής επικοινωνίας δικαστική απόφαση (Γνμδ. ΕισΑΠ 1/1999 ΝοΒ 48. 272). Σε κάθε περίπτωση, η μεταφορά του τέκνου από τον γονέα που έχει την επιμέλειά του στο εξωτερικό μπορεί να θεμελιώσει δικαίωμα του άλλου γονέα να ζητήσει την αφαίρεση της επιμέλειας και την ανάθεσή της σε αυτόν στα πλαίσια του συμφέροντος του τέκνου (1511 ΑΚ). Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτών, με την υπό κρίση αίτησή του, εκθέτει ότι τέλεσε νόμιμο γάμο, κατά το θρησκευτικό τύπο, με την καθ’ ης η αίτηση, στις ….. 2001 στην …. , από τον οποίο απέκτησαν στις ……. 2008 ένα ανήλικο τέκνο, την …… Ότι ο γάμος τους λύθηκε συναινετικά με τη με αριθμό …./2010 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας). Ότι με το από 10.01.2010 ιδιωτικό συμφωνητικό τους, συμφώνησαν η επιμέλεια να ανατεθεί στην καθ’ ης η αίτηση, ενώ ορίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του ιδίου με το ανήλικο όπως ειδικότερα εκτίθεται, καθώς και το ποσό των 350 ευρώ ως μηνιαία συνεισφορά του στη διατροφή του τέκνου. Ότι έκτοτε οι σχέσεις μεταξύ τους κύλησαν ομαλά, με τον ίδιο να συμμετέχει ενεργά στην ανατροφή του ανηλίκου. Περαιτέρω εκθέτει ότι, με την από 10.02.2016 εξώδικη πρόσκλησή της, η καθ’ ης του ανακοίνωσε ότι πρόσφατα νυμφεύθηκε με Αυστραλό υπήκοο και κάτοικο Σύδνεϋ Αυστραλίας και ότι πρόκειται σύντομα να εγκατασταθεί στην παραπάνω πόλη μαζί με το ανήλικο τέκνο τους. Ότι αυτή η επικείμενη μετεγκατάσταση του ανηλίκου τέκνου τους δεν είναι προς το συμφέρον του, καθώς η απομάκρυνσή του από τον ίδιο, καθώς και από το οικείο και συγγενικό περιβάλλον του, σε συνδυασμό με την άγνοια της αγγλικής γλώσσας θα επηρεάσει την πνευματική, ψυχική και συναισθηματική του ισορροπία και τη σχολική του απόδοση. Με βάση αυτά τα πραγματικά περιστατικά και επικαλούμενος επικείμενο κίνδυνο λόγω της επικείμενης μετακόμισης της καθ’ ης μαζί με το ανήλικο τέκνο του στην Αυστραλία, ο αιτών ζητεί να ανατεθεί σ’ αυτόν προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας του τελευταίου και να καταδικαστεί η καθ’ ης η αίτηση στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων. Μ’ αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η υπό κρίση αίτησή του παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται για να συζητηθεί στο Δικαστήριο αυτό, κατά την προκειμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (βλ. άρθρα 686 επ. του ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη, σύμφωνα με όσα έχουν λεχθεί στην οικεία μείζονα σκέψη της παρούσας, αφού το επικαλούμενο από τον αιτούντα ιδιωτικό συμφωνητικό με την καθ’ ης η αίτηση, στα πλαίσια έκδοσης συναινετικού διαζυγίου, είναι προσωρινής ισχύος μέχρι τη ρύθμιση των θεμάτων αυτών με την έκδοση οριστικής απόφασης κατά τις διατάξεις των άρθρων 1513 ΑΚ, 592 § 3 περ. α' και β' ΚΠολΔ και με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ενώ ο αιτών επικαλείται επικείμενο κίνδυνο, απορριπτόμενων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της καθ’ ης (βλ. έγγραφο σημείωμά της). Στηρίζεται στις αναφερόμενες στη νομική σκέψη διατάξεις, καθώς και σε αυτές των άρθρων 735, 176 και 191 § 2 του ΚΠολΔ. Πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και από ουσιαστική άποψη κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682 επ. ΚΠολΔ)….

…αφού λήφθηκε υπόψη η γνώμη του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, …..πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο, κατά τον θρησκευτικό τύπο, στις …  στην ….. από τον οποίο απέκτησαν στις ….  ένα τέκνο, την ….. Κατόπιν προβλημάτων που παρουσιάστηκαν κατά την έγγαμη συμβίωση, οι διάδικοι προέβησαν συναινετικά σε λύση του γάμου τους με την με αριθμό …/2010 απόφαση του δικαστηρίου αυτού, εκδοθείσα με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας. Δυνάμει του από 14.01. 2010 ιδιωτικού συμφωνητικού, το οποίο επικυρώθηκε με την παραπάνω απόφαση, οι διάδικοι συμφώνησαν να ανατεθεί η επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης θυγατέρας τους στην καθ’ ης η αίτηση ενώ ρυθμίστηκε η άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του αιτούντος με την ανήλικη. Κατά τα έτη που ακολούθησαν, οι διάδικοι, με γνώμονα το συμφέρον της ανήλικης διατήρησαν αρμονικές σχέσεις. Ειδικότερα, ο αιτών καταβάλλει αδιαλείπτως το ποσό των 350 ευρώ, που είχε συμφωνηθεί με το παραπάνω ιδιωτικό συμφωνητικό ως συνεισφορά του ιδίου στις ανάγκες διατροφής της ανήλικης, ενώ επιπλέον καλύπτει και άλλα έξοδα του, όπως το ήμισυ των ιατρικών, σχολικών και εξωσχολικών της δαπανών, καθώς και εξ ολοκλήρου τα ασφάλιστρα για τη σύμβαση ιδιωτικής ασφάλισης νοσοκομειακής περίθαλψης. Η δε καθ’ ης η αίτηση, ως ασκούσα την επιμέλεια της ανήλικης, ουδέποτε παρεμπόδισε την επικοινωνία αυτής με τον αιτούντα-πατέρα της, αντιθέτως μάλιστα την ενθάρρυνε, και έτσι το δικαίωμα επικοινωνίας ασκείται τακτικά και πέραν των συμφωνηθέντων με το παραπάνω αναφερόμενο ιδιωτικό συμφωνητικό. Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι η ανήλικη να έχει αναπτύξει στενούς δεσμούς αγάπης με αμφότερους τους γονείς της, έχοντας δε μεγαλώσει σε ένα ήρεμο περιβάλλον, αναπτύχθηκε σε μία ολοκληρωμένη και ώριμη, για την ηλικία της, προσωπικότητα, χωρίς να έχει επιδράσει ουσιαστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της το διαζύγιο των γονέων της. Πιθανολογήθηκε περαιτέρω ότι η καθ’ ης η αίτηση νυμφεύθηκε με τον Αυστραλό υπήκοο και κάτοικο Σύδνευ Αυστραλίας, … , αποφάσισε δε να εγκατασταθεί, μαζί με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων στην παραπάνω πόλη, προκειμένου να συνοικήσει εκεί με το νέο σύζυγό της. Την απόφασή της αυτή γνωστοποίησε στον αιτούντα, με την από 10.02.2016 εξώδικη πρόσκλησή της, δια της οποίας τον καλούσε να ρυθμίσουν τα σχετικά με την επικοινωνία αυτού με την ανήλικη, ενόψει της παραπάνω επικείμενης μετεγκατάστασης. Πιθανολογήθηκε εξάλλου ότι ο αιτών ουδόλως συμφώνησε με την απόφαση αυτή της καθ’ ης, καθώς θεώρησε ότι δια της παραπάνω μετεγκατάστασης το δικαίωμα επικοινωνίας του με την ανήλικη θυγατέρα του δεν θα ασκείται ουσιαστικά, ακολούθησαν δε συναντήσεις και εξώδικες δηλώσεις και προσκλήσεις προκειμένου να διευθετηθούν τα σχετικά ζητήματα, πλην όμως χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι, ο αιτών άσκησε την υπό κρίση αίτηση, αιτούμενος να ανατεθεί σε αυτόν η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων. Η επιλογή αυτή του αιτούντος παρά τα περί του αντιθέτου επικαλούμενα από την καθ’ ης δεν συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, καθώς ουδόλως ως αντιφατική μπορεί να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά του, συνιστάμενη αφενός στην ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας και αφετέρου στην αίτηση για ανάθεση σε αυτόν της επιμέλειας της ανήλικης, δεδομένου ότι αυτή εκπορεύεται από την αληθινή ανησυχία του για το μέλλον της ανήλικης και της σχέσης του με αυτή. Πιθανολογήθηκε περαιτέρω ότι η καθ’ ης προτίθεται, από το Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, να εγκατασταθεί στην οικία του νέου της συζύγου στο Σύδνεϋ Αυστραλίας, όπου ήδη έχει ανεύρει εργασία. Ο τελευταίος ζει με τα δύο ανήλικα άρρενα τέκνα του, προερχόμενα από προηγούμενο γάμο του, ηλικίας περίπου έντεκα και εννέα ετών. Η γνωριμία, εξάλλου, της καθ’ ης η αίτηση με τον παραπάνω αναφερόμενο νέο σύζυγό της, στα πλαίσια απλών κοινωνικών επαφών, είναι πολυετής, πλην όμως ουδόλως διευκρινίστηκε το χρονικό σημείο έναρξης της ερωτικής της σχέσης με αυτόν, η οποία είχε ως κατάληξη τον γάμο, καθώς ούτε η μάρτυρας της καθ’ ης κατέθεσε περί τούτου με σαφήνεια, περιοριζόμενη να αναφέρει ότι η ίδια έμαθε για τη σχέση προ 1,5 έτους. Πρέπει να σημειωθεί ότι η καθ’ ης η αίτηση δεν έχει κανέναν άλλο δεσμό με την χώρα αυτή (Αυστραλία), καθώς δεν κατοικεί εκεί κανένα συγγενικό ή φιλικό της πρόσωπο. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων έχει γνωρίσει το νέο σύζυγο της καθ’ ης-μητέρας της, καθώς και τα τέκνα αυτού, πλην όμως η γνωριμία τους περιορίζεται σε ολιγοήμερες επαφές, κατά τη διάρκεια ταξιδιών που η καθ’ ης με την ανήλικη έκαναν στην Αυστραλία και στο Ντουμπάι, καθώς και σε πρόσφατες διακοπές του νέου συζύγου της καθ’ ης με τα ανήλικα τέκνα του στην Ελλάδα. Σημειώνεται ότι η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων και ο νέος σύζυγος της καθ’ ης και τα ανήλικα τέκνα του δεν ομιλούν την ίδια γλώσσα, καθώς αφενός μεν η πρώτη δεν ομιλεί επαρκώς την αγγλική γλώσσα, αφετέρου δε οι λοιποί δεν ομιλούν την ελληνική γλώσσα. Από όλα τα ανωτέρω πιθανολογήθηκαν τα εξής: Η καθ’ ης η αίτηση προτίθεται να εγκατασταθεί, μαζί με την ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων, σε ένα ουσιαστικά άγνωστο για αμφότερες περιβάλλον, και δη σε μία χώρα που απέχει ουσιωδώς τόσο χιλιομετρικά, όσο και ουσιαστικά από την Ελλάδα. Στη χώρα αυτή η ανήλικη θα πρέπει να προσαρμοστεί σε συνθήκες συμβίωσης με έναν άνδρα, το σύζυγο της καθ’ ης, και δύο ανήλικα αγόρια, τους οποίους ελάχιστα γνωρίζει και με τους οποίους θα έχει, εκ των πραγμάτων, μικρή δυνατότητα επικοινωνίας. Παράλληλα, θα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα, στα πλαίσια του οποίου θα αντιμετωπίσει, εκ της μη γνώσεως της αγγλικής γλώσσας, και τουλάχιστον για το αρχικό χρονικό διάστημα, δυσχέρειες και εμπόδια στη μαθησιακή της εξέλιξη και πρόοδο. Το τελευταίο αναπόφευκτα θα συμβεί, όσα μέτρα και αν ληφθούν εκ των προτέρων από την καθ’ ης, με την υποβοήθησή της στην εκμάθηση της γλώσσας, ιδίως εάν ληφθεί υπόψη και η διαφορετικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος της Αυστραλίας από αυτό της Ελλάδας. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων κατά το επερχόμενο σχολικό έτος θα παρακολουθήσει τα μαθήματα της Γ' τάξης του δημοτικού, βρίσκεται συνεπώς σε κρίσιμο σημείο για εκπαιδευτική της εξέλιξη. Πλέον των ανωτέρω, η ανήλικη θα αναγκαστεί να αποκοπεί βίαια από το οικείο και συγγενικό της περιβάλλον. Ειδικότερα, πέραν της τακτικής επαφής της με τον αιτούντα-πατέρα της, η ανήλικη θα απωλέσει τη συχνή επαφή, που έως τώρα είχε, με τους παππούδες και γιαγιάδες της, τους θείους της, αλλά και με τους φίλους και συμμαθητές της. Η δια ζώσης επαφή εξάλλου, δεν μπορεί να αντικατασταθεί με την τηλεφωνική επικοινωνία, ούτε όμως και από την οπτικοακουστική επικοινωνία μέσω διαδικτύου (skype). Επιπλέον, δεν θα είναι δυνατή η συχνή μετάβαση της ανήλικης στην Ελλάδα, τόσο εξαιτίας της απόστασης, όσο και εξαιτίας της αλλαγής ημισφαιρίου, δεδομένου ότι η Αυστραλία βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο, και όσων αυτό συνεπάγεται, όπως είναι η διαφοροποίηση των εποχών, ο αποσυγχρονισμός της ζώνης ώρας και η επίδραση των ανωτέρω στον ανθρώπινο οργανισμό για το χρονικό διάστημα που απαιτείται να μεσολαβήσει μέχρι την προσαρμογή. Τέλος πρέπει να επισημανθεί ότι η εγκατάσταση της ανήλικης στην Αυστραλία, με σκοπό τη συμβίωση της ίδιας και της καθ’ ης η αίτηση-μητέρας της με το σύζυγο της τελευταίας και την οικογένειά του, ουδόλως παρέχει τα εχέγγυα σταθερότητας. Τούτο, δε, ιδίως ενόψει της βραχείας διάρκειας της σχέσης της καθ’ ης με το νέο της σύζυγο, η οποία μάλιστα ήταν, ενόψει των διαφορετικών έως τώρα τόπων κατοικίας τους, εξ αποστάσεως σε συνδυασμό με την επικείμενη συγκατοίκηση δύο ουσιαστικά οικογενειών, με διαφορετικές συνήθειες και τρόπο ζωής και τις δυσχέρειες που αυτή ενέχει. Πιθανολογήθηκε εξάλλου ότι η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων διατηρεί άριστες σχέσεις με τον αιτούντα-πατέρα της με τον οποίο, όπως ήδη προαναφέρθηκε, είχε έως τώρα τακτική επικοινωνία, με συχνές διανυκτερεύσεις στην οικία του, που βρίσκεται στην Αθήνα. Ο αιτών μπορεί να διασφαλίσει ένα σταθερό και άνετο περιβάλλον διαβίωσης για την ανήλικη. Ειδικότερα, ο ίδιος έχει σταθερή κατοικία, την οποία δεν έχει μεταβάλλει από τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής του με την καθ’ ης και σταθερή απασχόληση, καθώς τυγχάνει δημόσιος υπάλληλος, εργαζόμενος στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους με σταθερό ωράριο εργασίας και ικανοποιητικές αποδοχές, λαμβάνοντας περίπου 1.700 ευρώ ως μισθό. Εξάλλου, φροντίζει ο ίδιος για τις διατροφικές ανάγκες της ανήλικης, επιδεικνύει μεγάλη φροντίδα για την καθαριότητα και υγιεινή του σπιτιού του, προκειμένου να διασφαλίζεται η άνετη διαβίωσή της, ενώ ασχολείται ουσιαστικά μαζί της, κατά τον ελεύθερο χρόνο της. Επιπλέον, ενόψει του ότι το ωράριο εργασίας του λήγει στις 15:00, ο αιτών έχει ελεύθερα τα απογεύματά του, ώστε να μπορεί ο ίδιος να ασχοληθεί με την υποβοήθηση της ανήλικης στη σχολική της μελέτη, καθώς και με τις υπόλοιπες εξωσχολικές της δραστηριότητες. Στο έργο του δε αυτό, θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση και αρωγή από τους γονείς του, παππούδες της ανήλικης, οι οποίοι κατοικούν εντός Αττικής και συγκεκριμένα στο …. . Πρέπει δε να σημειωθεί ότι ενόψει της κατοικίας της ανήλικης εντός της πόλης των Αθηνών, θα έχει ανεμπόδιστη επικοινωνία με τους παππούδες της μητρικής γραμμής, καθώς και με το συγγενικό της περιβάλλον. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, ο αιτών-πατέρας της ανήλικης με τις ενέργειές του και την όλη στάση του δείχνει, πέρα από την αγάπη και στοργή του στο τέκνο του, ότι έχει τα εχέγγυα εκείνα που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί στη σωστή του πνευματική, σωματική και ψυχική ανάπτυξη. Εξάλλου, και η ανήλικη, κατά την επικοινωνία που είχε με τη δικαστή του δικαστηρίου αυτού, εξέφρασε την επιθυμία να διαμείνει με τον πατέρα της τον οποία αγαπά εξίσου με τη μητέρα της χωρίς η επιθυμία της αυτή να μεταβάλλεται από την απώλεια της καθημερινής της επαφής με τη μητέρα της εξαιτίας της μετεγκατάστασης αυτής, κατά τα ανωτέρω, στην Αυστραλία. Κατ’ ακολουθία λοιπόν των ανωτέρω και λαμβανομένου υπόψη και του προφανούς συμφέροντος του τέκνου, το οποίο, όπως προκύπτει από τις σχετικές για τη γονική μέριμνα διατάξεις (άρθρο 1510 επ. ΑΚ), αναγορεύεται ως το μοναδικό κριτήριο για κάθε απόφαση του Δικαστηρίου, που αφορά την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή του τρόπου άσκησής της (ΑΠ 1976/2008, ΑΠ 1728/1999), επιβάλλει τη διαμονή της ανήλικης στην Ελλάδα, εντός του περιβάλλοντος που η ίδια έχει από τη γέννησή της συνηθίσει, ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα στη ζωή της ανάμεσα στα πρόσωπα που αγαπά, και γι’ αυτό θα πρέπει η αποκλειστική επιμέλεια αυτής να ανατεθεί στον αιτούντα πατέρα της...»

Στεφανία Σουλή  
Δικηγόρος- Διαμεσολαβήτρια   
http://www.stefaniasouli.gr/