Παρατίθεται
κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 619/2019 απόφασης του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης,
δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών
«… Στις
2.5.1999 υπογράφηκε η Σύμβαση του Μόντρεαλ με σκοπό, αφενός μεν τον
εκσυγχρονισμό και την κωδικοποίηση της από 19.1.1930 Συμβάσεως της Βαρσοβίας
«περί ενοποιήσεως διατάξεων σχετικών προς τας διεθνείς μεταφοράς», που κυρώθηκε
με τον α.ν. 596/1937, όπως τροποποιήθηκε με το από 28.9.1955 πρωτόκολλο
της Χάγης, που κυρώθηκε με το ν.δ. 4395/1964 και συμπληρώθηκε με την από
18.9.1961 σύμβαση της Γουαδαλαχάρας, που κυρώθηκε με το ν.δ.
766/1971, η οποία (Σύμβαση της Βαρσοβίας) εφαρμόζεται σε κάθε διεθνή μεταφορά
προσώπων, αποσκευών ή εμπορευμάτων που γίνεται με αεροπλάνο αντί αμοιβής,
αφετέρου δε την εξασφάλιση της προστασίας των συμφερόντων των καταναλωτών και
της δίκαιης αποζημίωσης με βάση την αρχή της επανόρθωσης. Κατά το άρθρο 53 παρ.
6 της σύμβασης Μόντρεαλ, αυτή τίθεται σε ισχύ την εξηκοστή ημέρα από την
ημερομηνία κατάθεσης της τριακοστής πράξης επικύρωσης, αποδοχής, έγκρισης ή
προσχώρησης, στον θεματοφύλακα μεταξύ των κρατών που έχουν καταθέσει την εν
λόγω πράξη. Ο όρος αυτός της Σύμβασης εκπληρώθηκε κι έτσι τέθηκε αυτή διεθνώς
σε ισχύ την 4.11.2003. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση Μόντρεαλ με τον ν.
3606/2002 και, επομένως, από την 4.11.2003 η Σύμβαση εφαρμόζεται και στη χώρα
μας. Η θέση όμως σε εφαρμογή της Σύμβασης Μόντρεαλ δεν σημαίνει την παύση
εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης της Βαρσοβίας και των τροποποιητικών αυτής
Συμβάσεων και Πρωτοκόλλων. Επομένως, σήμερα, στις διεθνείς αεροπορικές
μεταφορές μπορεί να εφαρμόζεται τόσο η Σύμβαση Μόντρεαλ όσο και η Σύμβαση της
Βαρσοβίας, αναλόγως του ποια Διεθνή Σύμβαση έχουν κυρώσει τα κράτη μεταξύ των
οποίων πραγματοποιείται η μεταφορά. Έτσι, αν οι χώρες στις οποίες αφορά η
μεταφορά έχουν κυρώσει μόνο τη Σύμβαση Μόντρεαλ ή τόσο τη Σύμβαση της Βαρσοβίας
όσο και τη Σύμβαση Μόντρεαλ, θα εφαρμόζεται η τελευταία, η εφαρμογή της οποίας
υπερισχύει (Βλ. σχετικά N. Παπαχρονόπουλο, Η αστική ευθύνη του διεθνούς
αεροπορικού μεταφορέα μετά τη Σύμβαση Μόντρεαλ 1999, εις ΕΕμπΔΝΣΤ 154 επ.).
Σημειώνεται
ότι οι ρυθμίσεις της Σύμβασης Μόντρεαλ δεν αφίστανται κατά βάση των ρυθμίσεων
της Σύμβασης της Βαρσοβίας. Έτσι, κατά το άρθρο 1 της Σύμβασης Μόντρεαλ, η
σύμβαση αυτή εφαρμόζεται σε όλες τις επί πληρωμή διεθνείς αεροπορικές μεταφορές
επιβατών, αποσκευών και φορτίου. Ο όρος «διεθνής μεταφορά», για τους σκοπούς
της σύμβασης αυτής, σημαίνει οιαδήποτε μεταφορά στην οποία, με βάση τη συμφωνία
μεταξύ των συμβαλλομένων μερών, ο τόπος αναχώρησης και ο τόπος προορισμού,
ανεξαρτήτως αν υπάρχει ή όχι διακοπή της μεταφοράς ή μεταφόρτωση,
βρίσκονται είτε εντός των εδαφών δύο συμβαλλομένων κρατών, είτε εντός του
εδάφους ενός και μόνο συμβαλλόμενου κράτους, εφόσον έχει συμφωνηθεί ο τόπος
ενδιάμεσου σταθμού εντός του εδάφους άλλου κράτους, ακόμη και όταν το κράτος
ΠΟΝ αυτό δεν είναι συμβαλλόμενο κράτος. Η μεταφορά που εκτελείται από διαδοχική
σειρά αερομεταφορέων θεωρείται αδιαίρετη μεταφορά, εφόσον τα συμβαλλόμενα μέρη
την εκλαμβάνουν ως μία και μόνη δραστηριότητα (βλ. ΕφΘεσ 1199/2009,
ΤΝΠ Νόμος). Κατά τη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 2 της ως άνω Σύμβασης «Ο
μεταφορέας είναι υπεύθυνος για την ζημία που προκληθεί σε περίπτωση καταστροφής
ή απώλειας ή βλάβης αποσκευών που είχαν περάσει από σχετικό έλεγχο υπό τον μόνο
όρο ότι το συμβάν που προκάλεσε την καταστροφή, την απώλεια ή την βλάβη
σημειώθηκε επί του αεροσκάφους ή κατά τη διάρκεια οιασδήποτε περιόδου κατά την
οποία οι ελεγχθείσες αποσκευές ήταν υπό την ευθύνη του μεταφορέα. Ωστόσο, ο
μεταφορέας δεν είναι υπεύθυνος εάν και εφόσον η ζημία προκλήθηκε εξαιτίας
ελαττώματος της ποιότητας ή ατέλειας της αποσκευής...». Κατά τις διατάξεις του
άρθρου 22 παρ. 1, 2 της ίδιας ανωτέρω Σύμβασης «1. Σε περίπτωση ζημίας που
προκληθεί λόγω καθυστέρησης, όπως αυτή προδιαγράφεται στο άρθρο 19 για τη
μεταφορά προσώπων, η ευθύνη του μεταφορέα για κάθε επιβάτη περιορίζεται στα
4.150 Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα. 2. Όσον αφορά τη μεταφορά
αποσκευών, η ευθύνη του μεταφορέα σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας, βλάβης ή
καθυστέρησης τους περιορίζεται στα 1.000 Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα
για κάθε επιβάτη, εκτός εάν ο επιβάτης, κατά την παράδοση των ελεγμένων
αποσκευών στο μεταφορέα, υποβάλει ειδική δήλωση ασφαλιστικού συμφέροντος για
την παράδοση της αποσκευής στον τόπο προορισμού και εφόσον έχει καταβάλει
συμπληρωματικό ποσό, όπως το απαιτεί η περίπτωση. Τότε, ο μεταφορέας ευθύνεται
για την καταβολή ποσού, το οποίο δεν υπερβαίνει το δηλωθέν ποσό, εκτός εάν
αποδείξει ότι το ποσό είναι μεγαλύτερο από το πραγματικό ασφαλιστικό συμφέρον
του επιβάτη για την παράδοση της αποσκευής στον τόπο προορισμού», ενώ στην παρ.
5 του ανωτέρω άρθρου 22 ορίζεται ότι «Οι ανωτέρω διατάξεις των παραγράφων 1 και
2 του παρόντος άρθρου δεν εφαρμόζονται, αν αποδειχθεί ότι η ζημία οφείλεται σε
πράξη ή παράλειψη που έγινε με πρόθεση την πρόκληση ζημίας η από αμέλεια ή από
βαρεία αμέλεια του μεταφορέα, των ευρισκομένων στην υπηρεσία του ή των
πρακτόρων του, υπό τον όρο ότι στην περίπτωση τέτοιας πράξης ή παράλειψης οι
ευρισκόμενοι στην υπηρεσία του και οι πράκτορες του μεταφορέα ενεργούν εντός
του πλαισίου της σχέσης εργασίας τους». Επίσης, κατά τη διάταξη του άρθρου 23
της ανωτέρω σύμβασης, «τα ποσά που είναι εκφρασμένα σε Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα
στην παρούσα σύμβαση θεωρούνται ότι αναφέρονται στα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα,
όπως αυτά ορίζονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η μετατροπή των ποσών σε
εθνικά νομίσματα, στην περίπτωση δικαστικών διαδικασιών, πραγματοποιείται
σύμφωνα με την αξία των νομισμάτων αυτών σε Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα
κατά την ημερομηνία της εκδίκασης. Η αξία ενός εθνικού νομίσματος, σε
Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα, ενός συμβαλλόμενου κράτους το οποίο
είναι μέλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υπολογίζεται σύμφωνα με τη μέθοδο
αποτίμησης που εφαρμόζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κατά την ημερομηνία
εκδίκασης, για τις εργασίες του και τις συναλλαγές του...». Από τις προμνησθείσες διατάξεις
της Συμβάσεως του Μόντρεαλ προκύπτει ότι αυτές ορίζουν τις προϋποθέσεις υπό τις
οποίες οι επιβάτες που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν ζημία λόγω πράξης ή
παράλειψης που έγινε με πρόθεση την πρόκληση ζημίας η από αμέλεια ή από βαρεία
αμέλεια του μεταφορέα, των ευρισκομένων στην υπηρεσία του ή των πρακτόρων του,
μπορούν να ασκήσουν αγωγές αποζημίωσης κατά των αερομεταφορέων. Οι διατάξεις
αυτές θέτουν ως όριο της ευθύνης του μεταφορέα τα εκεί αναφερόμενα ποσά κατά
περίπτωση. Το ζήτημα εάν αποζημιώνεται μόνο η περιουσιακή ζημία ή εάν
αποζημιώνεται και η ηθική βλάβη αφήνεται στα ουσιαστικά δίκαια των
συμβαλλόμενων κρατών (βλ., ανάλογα για τη Σύμβαση της Βαρσοβίας, ΑΠ 1369/2007,
ΑΠ 39/2006 δημοσίευση Νόμος, ΕφΘεσ 1199/2009 ό.π.). Έτσι, κατά
το ελληνικό δίκαιο, εκτός από την περιουσιακή ζημία, την οποία υπέστη ο
επιβάτης λόγω αθέτησης της υποχρέωσης εκ μέρους του μεταφορέα και η οποία
αποκαθίσταται, μπορεί να οφείλεται και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής
βλάβης, εφόσον η αθέτηση αποτελεί και αδικοπραξία (άρθρο 932 ΑΚ). Από τα άρθρα
914 και 932 ΑΚ συνάγεται ότι για τη γέννηση ευθύνης προς αποζημίωση ή χρηματική
ικανοποίηση από αδικοπραξία πρέπει να υπάρχει: α) συμπεριφορά παράνομη και
υπαίτια, β) επέλευση ζημίας και γ) αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης και
υπαίτιας συμπεριφοράς του ενός και της ζημίας του άλλου. Παράνομη είναι η
συμπεριφορά που επάγεται προσβολή στα δικαιώματα ή συμφέροντα του άλλου που
προστατεύονται από το νόμο. Η παράνομη συμπεριφορά ως όρος της αδικοπραξίας
μπορεί να συνίσταται σε θετική πράξη ή σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία
περίπτωση υπήρχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση προφυλάξεως του προσβληθέντος
δικαιώματος ή συμφέροντος με επιχείρηση της θετικής πράξεως που παραλείφθηκε
προς αποτροπή του ζημιογόνου αποτελέσματος. Τέτοια περίπτωση συντρέχει από το
νόμο ή από σύμβαση, οπότε μπορεί να συρρέουν αδικοπρακτική και
δικαιοπρακτική ευθύνη (βλ. ΑΠ 39/2006 δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, κατά το
άρθρο 20 του Ν. 3006/2002, «εάν ο μεταφορέας αποδείξει ότι η ζημία προκλήθηκε η
συνετέλεσε αμέλεια ή άλλη εσφαλμένη πράξη ή παράλειψη του προσώπου που ζητεί
αποζημίωση ή του προσώπου από το οποίο απορρέουν τα δικαιώματα αυτού, ο
μεταφορέας απαλλάσσεται πλήρως ή εν μέρει από την ευθύνη του έναντι του
αιτούντος την αποζημίωση, εφόσον η αμέλεια ή η εσφαλμένη πράξη ή η παράλειψη
προκάλεσαν τη ζημία ή συνετέλεσαν σε αυτήν...». (Εφ. ΑΘ 970/2011 δημοσίευση
ΝΟΜΟΣ καθώς και Ειρ Θεσσαλονίκης 7757 /2012 δημοσ. ΝΟΜΟΣ).
Οι ενάγοντες
με την κρινόμενη αγωγή τους εκθέτουν ότι συνήψαν με την εναγόμενη σύμβαση
αεροπορικής μεταφοράς από Θεσσαλονίκη Μόναχο-Βερολίνο-Τορόντο στις 25 Ιουλίου
2017 μετ επιστροφής Τορόντο-Φρανκφούρτη-Βιέννη-Θεσσαλονίκη στις 7 Αυγούστου
2017, όπως προκύπτει από την σχετική ηλεκτρονική κράτηση εισιτηρίων μέσω του
δικτυακού ταξιδιωτικού πρακτορείου Ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης πιο πάνω
μεταφοράς η μοναδική αποσκευή τους με κωδικό δελτίου αποσκευής … δεν είχε αφιχθεί στον τελικό προορισμό τους (Τορόντο) και δεν τους παραδόθηκε
καθ' όλη τη διάρκεια παραμονής τους στον Καναδά.
Ότι κατά την
άφιξή τους στο Τορόντο δήλωσαν την απώλεια της αποσκευής περιέγραψαν τον τύπο
και τα περιεχόμενα αυτής, γνωστοποίησαν την διεύθυνση κατοικίας τους στην
Θεσσαλονίκη και την διεύθυνση της προσωρινής διαμονής τους στο Τορόντο του
Καναδά με την επισήμανση ότι η τελευταία θα ίσχυε μέχρι τις 7 Αυγούστου 2017
και έλαβαν αποδεικτικό της δήλωσης με κωδικό ... Ότι στις 7 Αυγούστου 2017 κατά
την αναχώρηση τους από το ίδιο αεροδρόμιο δεν υπήρχε καμία πληροφορία για την
τύχη της αποσκευής. Ότι στις 12.08.2017 ενημερώθηκαν τηλεφωνικά από τον ...,
αδελφό της δεύτερης ενάγουσας και κουνιάδο του πρώτου ενάγοντα, ο οποίος τους
είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του στο Τορόντο, ότι την προηγούμενη μέρα,
11.08.2017, η αποσκευή τους αφέθηκε ασυνόδευτη μπροστά στην αυλή του σπιτιού.
Ότι δεν υπήρξε κανονική παράδοση, ούτε πραγματοποιήθηκε ειδοποίηση για την
παράδοση της αποσκευής και κανείς δεν υπέγραψε για την παράδοση αυτή της
αποσκευής, ούτε παρευρέθηκε για τη βέβαιη και ασφαλή παραλαβή της. Ότι η
αποσκευή είχε παραδοθεί σε λάθος διεύθυνση καθότι είχε αναφερθεί στους προστηθέντες της
εναγομένης ότι η διεύθυνση στο Τορόντο ήταν έγκυρη μόνον έως τις 07.08.2017.
Ότι για τα γεγονότα αυτά είχαν ενημερώσει την εναγομένη με την από 12.08.2017
επιστολή τους που εστάλη μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας την ίδια μέρα στην
ηλεκτρονική διεύθυνση της εναγομένης στην οποία την καλούσαν να παραλάβει την
αποσκευή από την προσωρινή πιο πάνω διεύθυνση και να την αποστείλει στην
διεύθυνση μόνιμης κατοικίας τους στη Θεσσαλονίκη. Ότι στις 9 Σεπτεμβρίου 2017,
46 ημέρες μετά την απώλεια της αποσκευής, ειδοποιήθηκε ο πρώτος ενάγων
τηλεφωνικά από το γραφείο απολεσθέντων της εταιρίας διαχείρισης λειτουργιών
εδάφους στο αεροδρόμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης, η οποία είχε προστηθεί από
την εναγόμενη και παρέλαβε την αποσκευή από το αεροδρόμιο με επιφύλαξη.
Ότι παρέλαβε τη αποσκευή με τις βλάβες που περιγράφονται λεπτομερώς στην αγωγή,
οι οποίες την καθιστούσαν άχρηστη. Ότι την 10.09.2017 οι ενάγοντες ενημέρωσαν
την εναγόμενη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ότι είχε καταστραφεί η αποσκευή και το
περιεχόμενο της και στις 11.09.2017 με συστημένη επιστολή απέστειλαν
φωτογραφίες της κατεστραμμένης αποσκευής και του κατεστραμμένου μουχλιασμένου
περιεχομένου της, το οποίο περιγράφεται λεπτομερώς κατά είδος μέγεθος, χρώμα ,
μάρκα, ημερομηνία και πόλη αγοράς, αξία και αν ήταν ανδρικό ή γυναικείο. Ότι η
αξία της βαλίτσας ανερχόταν σε 190,00 ευρώ και των ενδυμάτων τους συνολικά σε
3.146,00 ευρώ. Ότι εν τω μεταξύ στις 14.08.2017 είχαν υποβάλλει δήλωση
αποσκευής (Baggage Declaration) σε φόρμα της εναγόμενης και έδωσαν
αναλυτικές πληροφορίες για το περιεχόμενό της, Ότι εγκαίρως σύμφωνα με το άρθρο
31 παρ. 2 της συνθήκης του Μόντρεαλ έστειλαν στην εναγόμενη στον Καναδά έγγραφη
διαμαρτυρία για την καταστροφή και ολική απώλεια της αποσκευής και
των προσωπικών τους ειδών και έλαβαν απάντηση με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ότι θα
γίνει επεξεργασία του αιτήματος τους. Ότι κύριος σκοπός του ταξιδιού τους στον
Καναδά ήταν να παρευρεθούν σε έναν γάμο στις 29 Ιουλίου στο Τορόντο και επ'
ευκαιρία του ταξιδιού στον Καναδά, σχεδίασαν ένα τουριστικό ταξίδι στο Κεμπέκ
και για τον λόγο αυτό έπρεπε να αντικαταστήσουν τα ενδύματα τους για τον γάμο
και τις σχετικές κοινωνικές εκδηλώσεις, επιπλέον των απλών ενδυμάτων που
χρειάζονταν για το υπόλοιπο ταξίδι. Ότι τα είδη που αναγκάστηκαν να αγοράσουν
από τον Καναδά εξαιτίας της απώλειας της αποσκευής τους καθ' όλη τη διάρκεια
του ταξιδιού τους εκεί κόστισαν συνολικά 1.701,13 Καναδικά Δολάρια, και σε Ευρώ
1.162,47 όπως περιγράφονται στην αγωγή. Ότι συμπεριέλαβαν στις 10.08.2017
ανέφεραν στην εναγόμενη την αγορά των ειδών αυτών σε φόρμα
αξίωσης ενδιάμεσων εξόδων (Interim Expense Claim Form)
που υπέβαλαν μέσω ΕΛΤΑ. Ότι η αξία των λεπτομερώς αναφερομένων κινητών ανερχόταν
συνολικά στο ποσό των 1.744,00 ευρώ για τον πρώτο ενάγοντα και στο ποσό των
1.533,00 ευρώ για την δεύτερη ενάγουσα και επιπλέον υπέστησαν ηθική βλάβη από
την συμπεριφορά της ενάγουσας για την αποκατάσταση της οποίας ζητούν ποσό
1.500,00 ευρώ ο καθένας. Ότι η εναγομένη δεν κατέβαλε σε αυτούς αποζημίωση. Με
το ιστορικό αυτό επιδιώκουν οι ενάγοντες μετά την μετατροπή μέρους του
αιτήματός τους, ως προς όλα τα κονδύλια, σε αναγνωριστικό να υποχρεωθεί η
εναγομένη να καταβάλει στον κάθε ενάγοντα το ποσό των 1.500,00 ευρώ και να
αναγνωρισθεί ότι πρέπει να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα ποσό 2.431,66 ευρώ και
στην δεύτερη ενάγουσα ποσό 2.007,81 ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση
λόγω ηθικής βλάβης με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφλησή
του. Ακόμη ζητείται να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να επιβληθούν
σε βάρος της εναγομένης τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων. Με τέτοιο περιεχόμενο
και αίτημα η αγωγή υπάγεται στην αρμοδιότητα του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο
466 ΚΠολΔ όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 του άρθρου δεύτερου του
άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 και 25 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα σε συνδυασμό με το
άρθρο 33 της συνθήκης του Μόντρεαλ) και εκδικάζεται κατά τις διατάξεις των
μικροδιαφορών των άρθρων 466 επ. ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν με το
ν. 4335/2015. Είναι δε επαρκώς ορισμένη απορριπτόμενης της περί του αντιθέτου
ένστασης της εναγόμενης και νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων της
σύμβασης του Μόντρεαλ που προεκτέθηκαν, η οποία εφαρμόζεται στην
προκειμένη περίπτωση σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ 2 της σύμβασης αυτής, καθόσον
πρόκειται για διεθνή κυκλική μεταφορά, στη οποία τόπος αναχώρησης και
επιστροφής είναι η Ελλάδα δηλαδή συμβαλλόμενο κράτος και σε εκείνες των
άρθρων 914, 932, 297, 298, 299, και 346 ΑΚ και 176 ΚΠολΔ. Το αίτημα περί
κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής είναι νόμιμο μόνο ως προς το καταψηφιστικό αίτημα
κατά τα άρθρα 907 και 908 ΚΠολΔ. Πρέπει, συνεπώς, να ερευνηθεί περαιτέρω
κατ' ουσία, δεδομένου ότι προκαταβλήθηκαν στον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο οι
απαιτούμενες εισφορές σύμφωνα με το άρθρο 61 παρ. 1 και 4 του Κώδικα περί
δικηγόρων όπως τροποποιήθηκε με το Ν.4994/2013 (ΦΕΚ208/2013) και ισχύει σήμερα
και το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ το με αρ. κωδικού e-παράβολο
...). Η εναγόμενη με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της που καταχωρήθηκε στα
πρακτικά (άρθρ. 256 παρ. 1δ' Κ.Πολ.Δ) καθώς και με τις νομότυπες προτάσεις
της αρνήθηκε την αγωγή και το ύψος των αγωγικών κονδυλίων. Ο εν λόγω
ισχυρισμός συνιστά άρνηση της αγωγής. Επίσης πρόβαλε ένσταση περιορισμού της
ευθύνης της στα χίλια Τραβηκτικά Δικαιώματα με βάση την συνθήκη του
Μόντρεαλ, η οποία προβλήθηκε παραδεκτά και είναι νόμιμη. Πρέπει επομένως να
ερευνηθούν και ως προς την ουσιαστική τους βασιμότητα.
Από τα
έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση η ενάγοντες (άρθρ. 444 αριθ. 3 και 457
παρ. 4 Κ.Πολ.Δ) και από όλη τη διαδικασία αποδεικνύονται τα ακόλουθα
πραγματικά περιστατικά:
Οι ενάγοντες,
σύζυγοι, συνήψαν με την εναγόμενη σύμβαση αεροπορικής μεταφοράς από
Θεσσαλονίκη-Μόναχο-Βερολίνο Τορόντο στις 25 Ιουλίου 2017 μετ' επιστροφής
Τορόντο-Φρανκφούρτη Βιέννη-Θεσσαλονίκη στις 7 Αυγούστου 2017, όπως προκύπτει
από την σχετική ηλεκτρονική κράτηση εισιτηρίων μέσω του δικτυακού ταξιδιωτικού
πρακτορείου…, με κωδικούς εισιτηρίων ... για τον πρώτο
και ... Κατά τη διάρκεια της πρώτης πιο πάνω μεταφοράς η μοναδική
αποσκευή τους με κωδικό δελτίου αποσκευής ... δεν είχε αφιχθεί στον τελικό
προορισμό τους (Τορόντο) και δεν τους παραδόθηκε καθ' όλη τη διάρκεια παραμονής
τους στον Καναδά. Κατά την άφιξή τους στο Τορόντο δήλωσαν την καθυστέρηση
αρχικά της αποσκευής με κωδικό δήλωσης ... περιέγραψαν, προφανώς προφορικά, τον
τύπο και τα περιεχόμενα αυτής, γνωστοποίησαν την διεύθυνση κατοικίας
τους στην Θεσσαλονίκη και την διεύθυνση της προσωρινής διαμονής τους στο
Τορόντο του Καναδά με την επισήμανση ότι η τελευταία θα ίσχυε μέχρι τις 7
Αυγούστου. Στις 7 Αυγούστου 2017 κατά την αναχώρηση τους από το ίδιο αεροδρόμιο
δεν υπήρχε καμία πληροφορία για την τύχη της αποσκευής. Στις 12.08.2017
ενημερώθηκαν τηλεφωνικά από
τον ….., αδελφό της δεύτερης ενάγουσας και κουνιάδο του πρώτου ενάγοντα, ο οποίος τουςείχε φιλοξενήσει στο σπίτι του στο Τορόντο, ότι την προηγούμενη μέρα,
11.08.2017, η αποσκευή τους αφέθηκε ασυνόδευτη μπροστά στην αυλή του σπιτιού. Ότι
δεν υπήρξε κανονική παράδοση, ούτε πραγματοποιήθηκε ειδοποίηση για την
παράδοση της αποσκευής και κανείς δεν υπέγραψε για την παράδοση αυτή της
αποσκευής, ούτε παρευρέθηκε για τη βέβαιη και ασφαλή παραλαβή της. Δηλαδή η
αποσκευή είχε παραδοθεί σε λάθος διεύθυνση καθότι είχε αναφερθεί στους προστηθέντες της
εναγομένης ότι η διεύθυνση στο Τορόντο ήταν έγκυρη μόνον έως τις 07.08.2017.
Ότι για τα γεγονότα αυτά είχαν ενημερώσει την εναγομένη με την από 12.08.2017
επιστολή τους που εστάλη μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας την ίδια μέρα στην
ηλεκτρονική διεύθυνση της εναγομένης στην οποία την καλούσαν να παραλάβει την
αποσκευή από την προσωρινή πιο πάνω διεύθυνση και να την αποστείλει στην
διεύθυνση μόνιμης κατοικίας τους στη Θεσσαλονίκη. Στις 9 Σεπτεμβρίου 2017, 46
ημέρες μετά την απώλεια της αποσκευής και ειδοποιήθηκε ο πρώτος ενάγων
τηλεφωνικά από το γραφείο απολεσθέντων της εταιρίας διαχείρισης λειτουργιών
εδάφους στο αεροδρόμιο Μακεδονία της
Θεσσαλονίκης…, η οποία είχε προστηθεί από την εναγόμενη και παρέλαβε την αποσκευή
από το αεροδρόμιο με επιφύλαξη ως προς το περιεχόμενό της, όπως προκύπτει από
αντίγραφο της σχετικής δήλωσης, διότι η ίδια η αποσκευή μάρκας
...… τύπου ...… διαστάσεων 85χ65x35 με 4 ρόδες και πτυσσόμενα χερούλια έφερε βλάβες (σπασμένη στο εμπρόσθιο τμήμα
σε μήκος 30 εκ), οι οποίες την καθιστούσαν άχρηστη. Την 10η.09.2017 οι
ενάγοντες ενημέρωσαν την εναγόμενη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ότι είχε
καταστραφεί η αποσκευή και το περιεχόμενο της και στις 11.09.2017 με συστημένη
επιστολή απέστειλαν φωτογραφίες της κατεστραμμένης αποσκευής και
του κατεστραμμένου - μουχλιασμένου περιεχομένου της, το οποίο
αποτελείται από ενδύματα και υποδήματα και αξεσουάρ που περιγράφονται
λεπτομερώς στην αγωγή κατά είδος μέγεθος, χρώμα, μάρκα, ημερομηνία και πόλη
αγοράς, αξία και αν ήταν ανδρικό ή γυναικείο. Η αξία της βαλίτσας ανερχόταν σε
190,00 ευρώ κατά το προηγούμενο έτος που αγοράστηκε από κοινού από τους
διαδίκους και κατά την κρίση του δικαστηρίου η αξία της ως μεταχειρισμένη
ανέρχεται σε ποσό 140,00 ευρώ και επομένως ζημιώθηκε ο καθένας κατά το ποσό των
70,00 ευρώ και των ενδυμάτων τους συνολικά σε ποσό 3.146,00 ευρώ, από το οποίο
ποσό 1.649,00 αντιστοιχούσε στην αξία των προσωπικών ειδών του πρώτου ενάγοντα
και ποσό 1.438,00 ευρώ στην αξία των προσωπικών ειδών της δεύτερης ενάγουσας
προφανώς κατά την αγορά τους, αφού οι ενάγοντες δεν αναφέρουν κάτι διαφορετικό
και με αφαίρεση ποσοστού 30% λόγω της χρήσης τους ζημιώθηκε κατά το ποσό των
1.154,30 ευρώ ο πρώτος και 1.006,60 ευρώ η δεύτερη. Εν τω μεταξύ στις
14.08.2017 είχαν υποβάλλει δήλωση αποσκευής (Baggage Declaration) σε φόρμα
της εναγόμενης και έδωσαν αναλυτικές πληροφορίες για το περιεχόμενό της, δηλαδή
εγκαίρως σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ. 2 της συνθήκης του Μόντρεαλ έστειλαν στην
εναγόμενη στον Καναδά έγγραφη διαμαρτυρία για την καταστροφή και ολική απώλεια
της αποσκευής και των προσωπικών τους ειδών και έλαβαν απάντηση με ηλεκτρονικό
ταχυδρομείο ότι θα γίνει επεξεργασία του αιτήματος τους. Κύριος σκοπός του
ταξιδιού των εναγόντων στον Καναδά ήταν να παρευρεθούν σε γάμο στις 29 Ιουλίου
στο Τορόντο (βλ. σχετικό προσκλητήριο) και επ' ευκαιρία του ταξιδιού, σχεδίασαν
ένα ταξίδι αναψυχής στο Κεμπέκ. Είναι εύλογο ότι έπρεπε να αντικαταστήσουν τα
ενδύματα τους για τον γάμο και τις σχετικές κοινωνικές εκδηλώσεις, επιπλέον των
απλών ενδυμάτων που χρειάζονταν για το υπόλοιπο ταξίδι. Ότι τα είδη που
αναγκάστηκαν να αγοράσουν από τον Καναδά εξαιτίας της απώλειας της αποσκευής
τους καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους εκεί κόστισαν συνολικά 1.701,13
Καναδικά Δολάρια, και σε Ευρώ 1.162,47 όπως περιγράφονται στην αγωγή και
ειδικότερα 687,66 ευρώ τα προσωπικά είδη του πρώτου και 474,81 ευρώ τα
προσωπικά είδη της δεύτερης. Στις 10.08.2017 ανέφεραν στην εναγόμενη την αγορά
των ειδών αυτών σε φόρμα αξίωσης ενδιάμεσων εξόδων (Interim Expense Claim Form)
που υπέβαλαν μέσω ΕΛΤΑ και προφανώς συνυπέβαλαν τις σχετικές αποδείξεις αγοράς
αφού αυτό ζητά η εναγόμενη στην σχετική φόρμα της. Επομένως οι ενάγοντες
ζημιώθηκαν κατά το ποσό των (70,00+1.154,30+687,66=) 1.911,96 ευρώ ο πρώτος και
(70,00+1.006,60+474,81=) 1551,41 ευρώ η δεύτερη. Περαιτέρω εξαιτίας της
αθέτησης της υποχρέωσης εκ μέρους του μεταφορέα εναγόμενης, η οποία συνίσταται
σε παράλειψη, εφόσον στην προκειμένη περίπτωση υπήρχε ιδιαίτερη νομική
υποχρέωση προφυλάξεως του προσβληθέντος πράγματος (αποσκευής), οι ενάγοντες
υπέστησαν ηθική βλάβη και εφόσον η αθέτηση αποτελεί και αδικοπραξία (άρθρο 932
ΑΚ), οφείλεται στους ενάγοντες και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης,
εφόσον η αθέτηση αποτελεί και αδικοπραξία (άρθρο 932 ΑΚ). Για την αποκατάσταση
της ηθικής βλάβης κρίνεται εύλογο το ποσό των 300,00 ευρώ για κάθε ενάγοντα.
Για την καταστροφή της αποσκευής και του περιεχομένου της ευθύνεται, όπως
προαναφέρθηκε, η εναγόμενη διότι οι προστηθέντες αυτής επέδειξαν
αμέλεια ως προς την προστασία της μεταφερόμενης αποσκευής και επομένως αίρεται
ο περιορισμός της ευθύνης του μεταφορέα σύμφωνα με την παράγραφο 5 του άρθρου
22 της Συνθήκης του Μόντρεαλ, δηλαδή πρέπει να απορριφθεί η ένσταση της
εναγομένης περί περιορισμού της ευθύνης της στα 1000 ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα.
Πρέπει κατά συνέπεια να γίνει δεκτή κατά ένα μέρος η αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη
και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον κάθε ενάγοντα ποσό 1.500,00
ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και να αναγνωρισθεί ότι πρέπει
να καταβάλει (1.911,96+300,00-1.500,00+) 711,96 ευρώ στον πρώτο και
(1551,41+300,00-1.500,00=) 351,41 ευρώ στην δεύτερη. Όσον αφορά το αίτημα περί
κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν
εξαιρετικοί λόγοι που να επιβάλλουν την προσωρινή εκτελεστότητα και
ότι η επιβράδυνση της εκτέλεσης είναι δυνατόν να επιφέρει σημαντική ζημία στους
ενάγοντες, γι' αυτό το σχετικό αίτημα πρέπει να γίνει δεκτό ως προς την καταψηφιστική της
διάταξη κατά το οποίο κρίθηκε νόμιμο. Τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων βαρύνουν
κατά ένα μέρος την εναγόμενη (άρθρ 178 ΚΠολΔ)…»
Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος – Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.