Η πραγματικότητα
της ανισότητας των δύο φύλων αποτελεί τη νοοτροπία, την ιδεολογία μιας
κοινωνίας που τα ίδια της τα μέλη, την εσωτερικεύουν, με αποτέλεσμα να τη
δέχονται και να την ασπάζονται....
Οι αρνητικές συνέπειες μιας τέτοιας εσωτερίκευσης μπορούν να ειδωθούν στις διάφορες ψυχολογικές διαταραχές, που εμφανίζουν οι γυναίκες.
Αντίθετα με τη νοσηλευτική επικράτηση, όπου οι άνδρες φαίνονται να νοσηλεύονται σε μεγαλύτερα ποσοστά από τις γυναίκες στα ψυχιατρεία, στο γενικό πληθυσμό, οι γυναίκες εμφανίζουν διπλάσια ή περισσότερα ποσοστά γενικής ψυχοπαθολογίας από τους άνδρες. Οι γυναίκες στρέφονται ενάντια στον εαυτό τους , εκδηλώνουν για παράδειγμα ανορεξία, κατάθλιψη, ενώ οι διαταραχές των ανδρών είναι πιθανότερο να καταλήξουν σε εκδήλωση επιθετικότητας ενάντια σε άλλους.
Η ψυχογενής ανορεξία και βουλιμία θεωρούνται κατεξοχήν γυναικείες διαταραχές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρατηρούνται και στους άνδρες, και απασχολούν πολλές οικογένειες. Η ψυχογενής ανορεξία παρατηρείται κυρίως στα κορίτσια κατά την εφηβική τους ηλικία και το πιο συχνό σύμπτωμα είναι η συνεχής ενασχόληση με την εμφάνισή τους που προσπαθώντας να τη βελτιώσουν καταβάλλουν έντονη προσπάθεια με εξαντλητικές δίαιτες για να χάσουν βάρος. Αντιμετωπίζουν με φόβο και άγχος τις αυξάνουσες διαστάσεις τους, αμφιβάλλουν για την ελκυστικότητά τους και τη γενικότερη αξία τους.
Εκδηλώνουν επίσης φοβική αποχή για το σχολείο, αρνούνται κατηγορηματικά να συναναστραφούν με συνομηλίκους τους ή να δεχθούν βοήθεια από κάποιον ειδικό. Τα βουλιμικά άτομα καταναλώνουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και γρήγορα μεγάλες ποσότητες τροφής και ιδιαίτερα μεγάλες ποσότητες γλυκών.
Σε αντίθεση με τα ανορεκτικά άτομα, τα βουλιμικά γνωρίζουν ότι η κατάστασή τους είναι παθολογική και μετά από τα επεισόδια υπερφαγίας νιώθουν τύψεις και κατηγορούν τον εαυτό τους. Στην περίπτωση της βουλιμίας το άτομο αδυνατεί να ελέγξει την συμπεριφορά πρόσληψης τροφής και καταφεύγει σε διουρητικά ή καθαρτικά, προκαλεί εμετό, εφαρμόζει αυστηρή δίαιτα ή επιδίδεται σε εντατική άσκηση, προκειμένου να χάσει κιλά.
Τα στερεότυπα για τη θηλυκότητα, η δομή και οργάνωση της οικογένειας με τις υψηλές απαιτήσεις, τη συναισθηματική στέρηση, τη μη αποδοχή, τη στέρηση των ευκαιριών για πρωτοβουλίες και μια ολόκληρη βιομηχανία «ομορφιάς» δημιουργούν ένα αίσθημα κατωτερότητας σε όλες σχεδόν τις γυναίκες και μια πεποίθηση ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει και να είναι αποδεκτή, είναι να μειώσει στο ελάχιστο τις ανάγκες της, βιολογικές και συναισθηματικές, με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και το θάνατο.
Πριν λοιπόν καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εμείς ή τα παιδιά μας είμαστε απλά αυστηροί με την εμφάνισή μας, πριν κατηγορήσουμε για άλλη μια φορά το γονίδιο ενός από τους συγγενείς μας, ας σκεφτούμε μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι να φθάσουμε. Η ψυχογενής ανορεξία και βουλιμία είναι διαταραχές με πολλές προεκτάσεις και σοβαρότατες επιπτώσεις τόσο στο σωματικό όσο και στο συναισθηματικό επίπεδο.
Οι αρνητικές συνέπειες μιας τέτοιας εσωτερίκευσης μπορούν να ειδωθούν στις διάφορες ψυχολογικές διαταραχές, που εμφανίζουν οι γυναίκες.
Αντίθετα με τη νοσηλευτική επικράτηση, όπου οι άνδρες φαίνονται να νοσηλεύονται σε μεγαλύτερα ποσοστά από τις γυναίκες στα ψυχιατρεία, στο γενικό πληθυσμό, οι γυναίκες εμφανίζουν διπλάσια ή περισσότερα ποσοστά γενικής ψυχοπαθολογίας από τους άνδρες. Οι γυναίκες στρέφονται ενάντια στον εαυτό τους , εκδηλώνουν για παράδειγμα ανορεξία, κατάθλιψη, ενώ οι διαταραχές των ανδρών είναι πιθανότερο να καταλήξουν σε εκδήλωση επιθετικότητας ενάντια σε άλλους.
Η ψυχογενής ανορεξία και βουλιμία θεωρούνται κατεξοχήν γυναικείες διαταραχές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παρατηρούνται και στους άνδρες, και απασχολούν πολλές οικογένειες. Η ψυχογενής ανορεξία παρατηρείται κυρίως στα κορίτσια κατά την εφηβική τους ηλικία και το πιο συχνό σύμπτωμα είναι η συνεχής ενασχόληση με την εμφάνισή τους που προσπαθώντας να τη βελτιώσουν καταβάλλουν έντονη προσπάθεια με εξαντλητικές δίαιτες για να χάσουν βάρος. Αντιμετωπίζουν με φόβο και άγχος τις αυξάνουσες διαστάσεις τους, αμφιβάλλουν για την ελκυστικότητά τους και τη γενικότερη αξία τους.
Εκδηλώνουν επίσης φοβική αποχή για το σχολείο, αρνούνται κατηγορηματικά να συναναστραφούν με συνομηλίκους τους ή να δεχθούν βοήθεια από κάποιον ειδικό. Τα βουλιμικά άτομα καταναλώνουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και γρήγορα μεγάλες ποσότητες τροφής και ιδιαίτερα μεγάλες ποσότητες γλυκών.
Σε αντίθεση με τα ανορεκτικά άτομα, τα βουλιμικά γνωρίζουν ότι η κατάστασή τους είναι παθολογική και μετά από τα επεισόδια υπερφαγίας νιώθουν τύψεις και κατηγορούν τον εαυτό τους. Στην περίπτωση της βουλιμίας το άτομο αδυνατεί να ελέγξει την συμπεριφορά πρόσληψης τροφής και καταφεύγει σε διουρητικά ή καθαρτικά, προκαλεί εμετό, εφαρμόζει αυστηρή δίαιτα ή επιδίδεται σε εντατική άσκηση, προκειμένου να χάσει κιλά.
Τα στερεότυπα για τη θηλυκότητα, η δομή και οργάνωση της οικογένειας με τις υψηλές απαιτήσεις, τη συναισθηματική στέρηση, τη μη αποδοχή, τη στέρηση των ευκαιριών για πρωτοβουλίες και μια ολόκληρη βιομηχανία «ομορφιάς» δημιουργούν ένα αίσθημα κατωτερότητας σε όλες σχεδόν τις γυναίκες και μια πεποίθηση ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει και να είναι αποδεκτή, είναι να μειώσει στο ελάχιστο τις ανάγκες της, βιολογικές και συναισθηματικές, με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και το θάνατο.
Πριν λοιπόν καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εμείς ή τα παιδιά μας είμαστε απλά αυστηροί με την εμφάνισή μας, πριν κατηγορήσουμε για άλλη μια φορά το γονίδιο ενός από τους συγγενείς μας, ας σκεφτούμε μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι να φθάσουμε. Η ψυχογενής ανορεξία και βουλιμία είναι διαταραχές με πολλές προεκτάσεις και σοβαρότατες επιπτώσεις τόσο στο σωματικό όσο και στο συναισθηματικό επίπεδο.
Μαρία Τόπα, ψυχολόγος
υποψ διδ Παν Θεσσαλίας
Επιστημονική & Διοικητική Υπεύθυνη ΚεΣυΣΕ
Τηλ. ΚεΣυΣΕ : 2421025571
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.