Στη συμβίωση χωρίς γάμο μπορεί να δημιουργηθούν ανάλογες με την έγγαμη
συμβίωση σχέσεις σύννομης ή συγκατοχής. Δεδομένου του χαρακτήρα επιείκειας που
διέπει την ρύθμιση (1393 ΑΚ), ειδικά
μετά τον ν.3089/2002, αν η ένωση είχε μεγάλη διάρκεια, με την έννοια της
συνοίκησης ή αν υπάρχουν τέκνα που προήλθαν από αυτήν, είναι σκόπιμο και επιεικές
σε περίπτωση λύσης της να αντιμετωπίζεται το αίτημα ρύθμισης της χρήσης της
οικογενειακής στέγης με τα ίδια κριτήρια της έγγαμης συμβίωσης (Απ. Γεωργιάδης
- Μ Σταθόπουλος τόμος VII, άρθρο 1393 αριθ. 12-13).
Τα ως άνω δέχτηκε
η υπ.αρ 179/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, η οποία διέταξε την
μετοίκηση του καθού - συντρόφου από την οικογενειακή στέγη, ιδιοκτησίας του,
και επιδίκασε διατροφή για το ανήλικο τέκνο. Όσον αφορά το αίτημα της μητέρας
να της επιδικασθεί διατροφή απορρίφθηκε ως μη νόμιμο καθώς το δικαστήριο έκρινε
ότι μεταξύ της ενάγουσας και του εναγομένου δεν υπήρξε
γάμος αλλά μόνο ελεύθερη συμβίωση, για τη θεμελίωση της αξίωσης της θα
απαιτείτο η ύπαρξη στο ελληνικό δίκαιο παρόμοιας διάταξης με εκείνη του άρθρου
1442 περ.2 ΑΚ, η οποία μάλιστα ερμηνεύεται, σύμφωνα με την πρόθεση του
νομοθέτη, κατά το δυνατό στενά (Απ. Γεωργιάδης - Μ. Σταθόπουλος τόμος VII,
άρθρο 1444 αριθ. 76) στα πλαίσια δε της 1503 ΑΚ η εξώγαμη συμβίωση θα μπορούσε
να εκτιμηθεί ως βιοτικό γεγονός που θα επέτρεπε απλώς να επιδικαστεί διατροφή
μακρύτερης διάρκειας και να υπαχθεί η περίπτωση αυτή στις ειδικές περιστάσεις
του εν λόγω άρθρου, δηλαδή το πολύ για ένα έτος (βλ. Απ. Γεωργιάδης - Μ. Σταθόπουλος
τόμος VII, άρθρο 1444 αριθ.31).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.