Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Δικαστική απόφαση συνεπιμέλειας τέκνου. Εφαρμογή της εναλλασσόμενης κατοικίας. Χρονική κατανομή άσκησης γονικής μέριμνας.




Δημοσιεύτηκε η υπ.αρ. 60/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών στο πρώτο τεύχος ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ της Νομικής Βιβλιοθήκης.

Σύμφωνα με το Σημείωμα, η ανωτέρω απόφαση ίσως είναι η πρώτη στην έννομη τάξη που αφορά τη χρονική (εναλλασσόμενη) κατανομή της επιμέλειας τέκνων.

Να επισημειώσω, ότι το αίτημα της ενάγουσας – μητέρας ήταν η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου της και η καταβολή μηνιαίας διατροφής από τον εναγόμενο. Από την πλευρά του ο πατέρας είχε ασκήσει ανταγωγή με αίτημα τη ρύθμιση της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο του. Το δικαστήριο έκρινε κατά τους μήνες που λήγουν σε ζυγό αριθμό θα ασκεί την αποκλειστική επιμέλεια ο πατέρας του δεκάχρονου αγοριού και κατά τους μήνες που λήγουν σε μονό αριθμό η μητέρα. Περαιτέρω ορίστηκε δικαίωμα επικοινωνίας στον κάθε γονέα για το χρονικό διάστημα που το παιδί διαμένει με τον άλλο γονέα. Επίσης επιδικάστηκε διατροφή στη μητέρα 250 ευρώ κάθε μήνα.


Παραθέτω μικρό απόσπασμα:

«Το κύριο όμως κριτήριο στο σχηματισμό της κρίσιμης δικανικής πεποίθησης αποτέλεσε η επικοινωνία του Δικαστή του Δικαστηρίου τούτου με τον ανήλικο Χ…. , τον οποίο κρατούσαν από το χέρι και τον έφεραν και οι δύο γονείς, που έλαβε χώρα την .... .2016. Πρόκειται για ανήλικο με επιμελή εξωτερική εμφάνιση, το οποίο ήταν σε θέση να παράσχει απαντήσεις χωρίς δισταγμό ή επιφύλαξη, ένδειξη της συγκρότησης και ωριμότητάς του. Έδειξε πολύ στενό ψυχικό δεσμό με τον πατέρα του και απολαμβάνει την επαφή και την επικοινωνία μαζί του, οι σχέσεις με τον οποίο αποτελούν σημαντικό στοιχείο για τον ίδιο αλλά παράλληλα και αγάπη και εκτίμηση για τη μητέρα του. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωσή του ότι δεν φταίει που οι γονείς του χώρισαν και ότι θα προτιμούσε να ήταν και πάλι μαζί. Κατέληξε ότι προτιμότερη λύση είναι να διαμένει και με τους δυο του γονείς, εναλλάξ ένα μήνα με τον πατέρα του και ένα μήνα με τη μητέρα του. Σε σχετική ερώτηση του Δικαστηρίου, αν είχε εκφράσει αυτή την προτίμησή του στους γονείς του, απάντησε αρνητικά, συμπληρώνοντας ότι περίμενε ότι κάποτε θα τον καλούσε κάποιος δικαστής για να εκφράσει τη γνώμη του…»         





Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
https://stefaniasouli.gr/






Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Απόρριψη του αιτήματος απόδοσης του τέκνου από τους τρίτους στους πραγματικούς του γονείς, προκειμένου να αποτραπεί κίνδυνος βλάβης του τέκνου




Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 955/1999 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κατερίνης, δημοσιευμένης στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ  


" … Από τις αναγκαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 1510 και 1518 του ΑΚ προκύπτει ότι η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο, η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την επιμέλεια είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων (γονική μέριμνα), οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Κατά την άσκηση του δικαιώματός των αυτού, εν όψει και του χαρακτήρος του ως προσωποπαγούς και αμεταβιβάστου (Ι. Σπυριδάκη Οικ. Δικ. τόμ. 4ος σελ. 267, Ε. Κουνουγέρη - Μανωλεδάκη Οικ. Δικ. τόμ. 2ος σελ. 181) στερούνται οι φυσικοί γονείς της εξουσίας να παραδίδουν το τέκνο τους σε τρίτο για πολύ χρόνο προς άσκηση επιμελείας σ’ αυτό, καθόσον θα συνεπαγόταν τούτο την αυτοδίκαιη εν τοις πράγμασι παύση της γονικής τους μέριμνας στο τέκνο. Αν παρά ταύτα καταχρώμενοι του δικαιώματος οι γονείς παραδώσουν το τέκνο, όπως λέχθηκε, η σχετική σύμβαση είναι άκυρη ως αντικείμενη στις ως άνω δημοσίας τάξεως διατάξεις, οι οποίες θεσπίσθηκαν για την εξυπηρέτηση του γενικότερου συμφέροντος της προστασίας των ανηλίκων τέκνων. Στην περίπτωση όμως κατά την οποία φυσικοί γονείς, για οποιονδήποτε έκριναν αυτοί λόγο ορθό παρέδωσαν πάλι το τέκνο εγγύς του χρόνου γέννησής του σε τρίτους, προς άσκηση επιμέλειας σ’ αυτό, και παρέμεινε στην οικία τους για ικανό χρόνο, διαμορφώνοντας την πεποίθηση ότι οι έχοντες αυτό είναι οι πραγματικοί γονείς, τότε αν αποδοθεί το τέκνο στους φυσικούς του γονείς, χωρίς να προηγηθεί μακρά ψυχολογική προετοιμασία, υπάρχει κίνδυνος να προκληθούν βαρύτατα μέχρι και καταστροφικά ψυχικά τραύματα σ’ αυτό. Εν προκειμένω οι αιτούντες ως ασκούντες τη γονική μέριμνα στο ανήλικο τέκνο τους …, το οποίο προ πενταετίας παρέδωσαν προσωρινά για συντροφιά στους καθών προς κατασίγαση του πόνου τους εκ της απωλείας σε τροχαίο συμβάν του δικού τους συνώνυμου τέκνου, επικαλούμενοι επείγουσα περίπτωση ζητούν να υποχρεωθούν οι καθών και με την απειλή του άρθρου 946 ΚΠολΔ να τους αποδώσουν το σ’ αυτούς παραδοθέν τέκνο, που ήδη παράνομα κατακρατούν. Η αίτηση με το παραπάνω περιεχόμενο είναι νόμιμη, στηριζομένη στις τεθείσες στην αρχή της παρούσης διατάξεις, ως και στις των άρθρων 731 και 735 του ΚΠολΔ, και πρέπει να ερευνηθεί κατ’ ουσίαν κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 682 και επ. του ΚΠολΔ. Πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα περιστατικά: Οι αντίδικοι διατηρούσαν από ετών πολύ καλές φιλικές και οικογενειακές σχέσεις. Η αγάπη αυτή εκδηλώθηκε έμπρακτα με τη μορφή της συμπαράστασης από πλευράς αιτούντων, η οποία υλοποιήθηκε με την προσωρινή παράδοση απ’ αυτούς στους καθών του ηλικίας μόλις 40 ημερών άρρενος τέκνου τους για συντροφιά τους και προς κατασίγαση του πόνου τους από τη θανάτωση σε τροχαίο συμβάν κατά Νοέμβριο του …. του γιου τους …., ηλικίας 20 ετών. Το ανήλικο τέκνο μετά προθυμίας παρέλαβαν οι καθών στην οικία τους και το περιέβαλαν με ειλικρινή αγάπη και περισσή φροντίδα. Όταν αυτό έγινε 5 μηνών, το βάπτισαν με ανάδοχο τη θυγατέρα τους και του έδωσαν το όνομα ….., εις ανάμνηση του θανατωθέντος συνώνυμου γιου τους, και έκτοτε κατοικεί και διατρέφεται μονίμως στην οικία των καθών σαν να ήταν γνήσιο τέκνο τους. Έτσι δια του τρόπου αυτού η ορφανεμένη κλίνη και η κενή καρέκλα του θανατωθέντος ξαναβρήκαν το διάδοχο εξουσιαστή στο πρόσωπο του μικρού …., η δε περιοχή του ονόματός του εντός της οικίας των καθών ανέστησε το συνώνυμο γιο τους και απάλυνε τον πόνο τους, διατηρώντας αμείωτο το άθροισμα των μελών της οικογενείας τους. Από τέτοιου είδους παραστάσεις και συναισθήματα κυριαρχούμενοι οι καθών, εν όψει και της κοινωνικής τους θέσης, του πρώτου ως ....  και της δεύτερης ως ...., δημιούργησαν άρρηκτο ψυχικό δεσμό αμοιβαίας αγάπης και συμπάθειας με το τέκνο, όπως διαπιστώθηκε από την κατ’ ιδία εξέτασή του στο δικαστήριο. Στη μνήμη του, που διαμορφώνει και το πιστεύω του, διαφάνηκε ότι έχει καταγράψει και εξιδανικεύσει την πατρική και μητρική εικόνα των καθών με όλα τα τυχόν προτερήματά τους, και βάσει των προτύπων αυτών έχει σχεδιάσει τα μελλοντικά του όνειρα. Ουδέποτε έμαθε την φυσική του προέλευση, παρά το γεγονός ότι οι αντίδικοι αντήλλασσαν συχνές επισκέψεις στις οικίες των, αντίθετα όμως γνωρίζει και αποδέχεται ως
πραγματικούς γονείς τους καθών, που το έχουν μαζί τους 5,5 έτη, το φροντίζουν και το υπεραγαπούν. Εάν τυχόν ήθελε επιχειρηθεί ευθεία αποκάλυψη σ’ αυτό της αλήθειας για τη φυσική του προέλευση, θα του δημιουργούσε βαρύτατα ψυχικά προβλήματα απόγνωσης και συντριβής με απρόβλεπτες περαιτέρω συνέπειες για τη σωματική και ψυχική του υγεία. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς πρέπει οι άλλοτε καλές οικογενειακές σχέσεις των αντιδίκων όχι μόνο να φθάσουν στο προ των παρεξηγήσεων επίπεδο, αλλά και να ενταθούν περαιτέρω σε βαθμό που να ταυτισθούν στο γνωστικό του ανηλίκου τέκνου υπαρξιακά και αξιοκρατικά οι μορφές των φυσικών γονέων προς τις των καθών εις τρόπον ώστε να περιαχθεί τούτο σε κατάσταση αδυναμίας επιλογής του κρείττονος, και τότε μόνο να μάθει ανώδυνα την αλήθεια για τη φυσική του προέλευση, η οποία επίσης κρίνεται αναγκαία για τον προσδιορισμό της καταγωγής του, την ανάπτυξη αισθημάτων οικειότητας με τους φυσικούς του γονείς και την εν γένει ψυχοσωματική του υγεία και προκοπή. Σύμφωνα με τις σκέψεις αυτές πρέπει το τέκνο να παραμείνει προσωρινά στους καθών οι οποίοι ορθώς αρνούνται να το αποδώσουν, διότι τούτο επιβάλλει το συμφέρον του (άρθρο 1660 ΑΚ) και μόνο μετά πάροδο ικανού χρόνου και μετά μακράν ψυχολογική προετοιμασία, να του αποκαλυφθεί η αλήθεια και να ενσωματωθεί εν συνεχεία ομαλά στη φυσική του οικογένεια. Κατ’ ακολουθίαν αυτών, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη..."






Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/
 


Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Παρουσίαση του βιβλίου "Λιβιάχοβο λένε το μοιρολόγι" από το συγγραφέα- δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου



Οι εκδόσεις "ΠΕΛΑΣΓΟΣ" του Ιωάννου Γιαννάκενα σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Στεφανίας Ι. Σουλή μέ τίτλο, ΛΙΒΙΑΧΟΒΟ λένε το μοιρολόγι, Μετά την πτώση της Μουργκάνας - Νοέμβριος 1948.

Το βιβλίο παρουσιάζει ο συγγραφέας - δημοσιογράφος Ζάχος Χατζηφωτίου.


Συμμετέχουν: η Νάγια Κωστοπούλου, Ποιήτρια, υπεύθυνη λεσχών ανάγνωσης Δυτικής Αττικής και η επιμελήτρια της εκδόσεως Ελίνα Μαστέλλου-Γιαννάκενα. Συντονίζει ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017, 6.30 μ.μ., στο Polis Art Café – Αίθριο Αρσακείου Μεγάρου (Στοά Βιβλίου), Πεσματζόγλου 5.
Η παρουσία σας θα είναι χαρά και τιμή για όλους μας.
Είσοδος Ελεύθερη.





Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

Πρόστιμο 1.500 ευρώ σε όσους καπνίζουν μέσα στα αυτοκίνητα που υπάρχουν παιδιά


Σύμφωνα με την υπ.αρ. εγκύκλιο Α4γ/Γ.Π./ οικ. 10790/13.2.2017 του Υπουργείου Υγείας, στα πάσης φύσεως αυτοκίνητα ιδιωτικής και δημόσιας χρήσης, όταν επιβαίνουν ανήλικοι κάτω των 12 ετών και υπάρχει επιβαίνοντας που κάνει χρήση καπνού, ηλεκτρονικών τσιγάρων και φυτικών προϊόντων για το κάπνισμα, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο ποσού 1.500 ευρώ στον επιβαίνοντα που κάνει αυτή τη χρήση, ανεξάρτητα αν είναι οδηγός, ενώ διπλασιάζεται το πρόστιμο στο ποσό των 3.000 ευρώ, αν αυτός που κάνει χρήση προϊόντων καπνού, νέων προϊόντων καπνού , ηλεκτρονικών τσιγάρων και φυτικών προϊόντων για το κάπνισμα οδηγεί αυτοκίνητο δημοσίας χρήσης. Επιπλέον, στους οδηγούς των οχημάτων αυτών επιβάλλεται η αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδήγησης για διάστημα ενός (1) μηνός για κάθε παράβαση έστω και αν δεν διέπραξαν οι ίδιοι την παράβαση αλλά πρόσωπο που επιβαίνει στο αυτοκίνητο. Η διαπίστωση της παράβασης και η επιβολή των προαναφερόμενων διοικητικών ποινών γίνεται από τα αστυνομικά όργανα με τη διαδικασία που προβλέπεται στην ως άνω εγκύκλιο . 







Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/


Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Ο ψυχολόγος δίπλα σας (Τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση ενδοοικογενειακής βίας)



Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Γεωργία Κουμπούνη για το ένθετο "Ο ψυχολόγος δίπλα σας " { Ενδοoικογενειακή βία, Η γνώμη των ειδικών} στο φύλλο της εφημερίδας ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, Σάββατο 18η Φεβρουαρίου του 2017.       


ΓΚ: Στα χρόνια της κρίσης, η ενδοοικογενειακή βία έχει αυξηθεί. Πιστεύετε πως η συμβουλευτική και η ψυχολογία μπορούν να προσφέρουν λύσεις ; 
ΣΣ: Στα χρόνια της κρίσης «φαίνεται» να έχει αυξηθεί η ενδοοικογενειακή βία. Η εμπειρία καταδεικνύει ότι η οικονομική κρίση ούτε γέννησε, ούτε δημιούργησε βίαιους άνδρες. Η οικονομική κρίση απλώς επιδείνωσε τα περιστατικά βίας εκεί που ήδη υπήρχαν, και έσπρωξε τα θύματα να μιλήσουν. Πάντα μπορούν να βοηθήσουν. Τόσο η συμβουλευτική, όσο και η ψυχολογία. Το ίδιο το θύμα, ή και το περιβάλλον του, που ενίοτε δεν είναι και υποστηρικτικό. Να μάθει το θύμα γιατί παραμένει σε μία τοξική σχέση. Να συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που πραγματικά το φοβίζει και δεν αποτολμά να απεγκλωβιστεί. Να μάθει να προστατεύει τα παιδιά του. 

ΓΚ: Πότε πρέπει να λέει το θύμα της βίας "φτάνει πια" και να φεύγει; 
ΣΣ: Από το πρώτο περιστατικό πρέπει να αντιδράσει. Να θέσει θέμα. Να βάλει όρια στο σύντροφο/σύζυγο και να μη το ξαναδεχτεί. Επίσης να δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν θα το ξαναδεχτεί. Στην αρχή είναι πιο εύκολο. Είναι και θέμα αυτοσεβασμού.  

ΓΚ: Που βρίσκει καταφύγιο μια γυναίκα που κακοποιείται και που ένα παιδί και πώς διασφαλίζει την επιβίωσή της, ειδικά αν ο σύντροφος είναι πολύ βίαιος ή ψυχοπαθής ή ισχυρό μέλος της κοινωνίας;
ΣΣ: Υπάρχουν κρατικοί φορείς και ξενώνες που μπορεί να απευθυνθεί μαζί με τα παιδιά της. Περαιτέρω, εάν δεν έχει χρήματα μπορεί να ζητήσει από το Κράτος να της διορίσει δωρεάν δικηγόρο, να προχωρήσει τις νομικές διαδικασίες (π.χ  άδεια μετοίκησης από την οικογενειακή στέγη, ανάληψη επιμέλειας τέκνων, διατροφή για την ίδια και για τα τέκνα, περιοριστικοί όροι κατά του δράστη κ.α )   

ΓΚ: Ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσει το άτομο που κακοποιείται ψυχολογικά ή σωματικά; 
ΣΣ: Η ψυχολογική βία είναι «ύπουλη». Δεν αποδεικνύεται εύκολα γιατί συνήθως ασκείται χωρίς μάρτυρες - πολλές φορές χωρίς να είναι τα παιδιά μπροστά. Όσο μένει το θύμα, τραυματίζεται. Ροκανίζεται αργά και σταθερά η αυτοεκτίμηση, ο αυτοσεβασμός, η συναισθηματική ισορροπία, ο υγιής ναρκισσισμός του. Η ψυχολογική βία έχει πολλές μορφές έκφρασης και εκδήλωσης. Τις περισσότερες φορές το ίδιο το πρόσωπο που βιώνει υποτιμητικές και προσβλητικές συμπεριφορές αδυνατεί να τις ονομάσει. Και εδώ μπορεί να βοηθήσει η συμβουλευτική και η ψυχολογία. Η σωματική βία αφήνει αποδείξεις. Και είναι πιο εύκολο για το θύμα να πείσει τον περίγυρό του για αυτό που περνάει. Σαφέστατα θα πρέπει να απευθυνθεί στην Αστυνομία. Να κάνει μήνυση και όχι παράπονα γιατί η ενδοοικογενειακή βία διώκεται αυτεπάγγελτα (Ν. 3500/2006). Όταν φέρει τραυματισμό - και τον πιο ελαφρύ - παραπέμπεται σε Ιατροδικαστή, ο οποίος βεβαιώνει για τα ακριβά τραύματα, αλλά και τον τρόπο που μετήλθε ο δράστης για να προκληθούν. 
       
Γ.Κ: Τι κάνουν οι "μάρτυρες"; Κάποιος που ακούει ή γνωρίζει την κακοποίηση πώς μπορεί να βοηθήσει χωρίς να κινδυνεύσει ο ίδιος;
ΣΣ: Οι μάρτυρες συνήθως σιωπούν. Ακριβώς γιατί δεν θέλουν να «κινδυνεύσουν». Το λυπηρό και συνάμα τραγικό είναι, όταν τρίτος γίνεται μάρτυρας - συνήθως αυτήκοος- παιδικής κακοποίησης και θέλει να το αναφέρει ή να το καταγγείλει σε κάποια αρχή αλλά ταυτόχρονα να μην εμπλακεί με οιονδήποτε τρόπο σε οιαδήποτε διαδικασία. Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις!        

ΓΚ: Στην Ελλάδα υπάρχουν επαρκείς δομές για την προστασία των θυμάτων αλλά και για την πρόληψη του φαινομένου; 
ΣΣ.: Υπάρχει η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ). Υπό την αιγίδα της λειτουργεί η 24ωρη τηλεφωνική γραμμή βοήθειας 15900 και συμβουλευτικά κέντρα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας αλλά και στην Αθήνα. Υπάρχουν όμως και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που παρέχουν έργο. Ενδεικτικά αναφέρω την WIN HELLAS που παρέχει δωρεάν σεμινάρια με ψυχολόγους, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα οποία λειτουργούν προληπτικά του φαινομένου και ενδυναμωτικά στην ψυχολογία της γυναίκας.   

ΓΚ: Κακοποιημένο παιδί ή σύζυγος: Ποια είναι τα σημάδια; 
ΣΣ: Κάθε περίπτωση είναι μοναδική και ξεχωριστή. Το παιδί συνήθως το καταλαβαίνουν οι εκπαιδευτικοί. Λυπημένο, χαμένο στις σκέψεις του, φοβισμένο, δεν υπάρχει αυτή η αναιτιολόγητη χαρά της ηλικίας και η διάθεση για παιχνίδι. Βέβαια άλλες φορές το παιδί γίνεται επιθετικό, παρενοχλεί άλλα παιδιά, ενίοτε ασκεί σε αυτά, τη βία που βλέπει στο σπίτι του. Η γυναίκα ξέρει να κρύβεται, όσο μπορεί και «ελέγχει» την κακοποίηση. Διαφορετικά η κατάθλιψη «μιλάει» πιο δυνατά και από την ίδια. 

ΓΚ: Υπάρχουν περιπτώσεις που η κατάσταση αλλάζει; Μπορεί ο θύτης να αλλάξει συμπεριφορά; 
ΣΣ: Ναι μπορεί! Στην αρχή της σχέσης. Στο πρώτο περιστατικό.

ΓΚ: Τι οδηγεί κάποια άτομα στη βία; Γιατί παρατηρείται έξαρση του φαινομένου την εποχή της κρίσης; 
ΣΣ: Η βία είναι έλεγχος και εξουσία. Όταν δεν υπάρχει ψυχοπαθολογία (που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει) η εκδήλωσή της αποσκοπεί στη χειραγώγηση και στον έλεγχο του άλλου προσώπου. Στην κρίση, λόγω και της οικονομικής αδυναμίας των περισσότερων θυμάτων - κατάσταση που τα οδηγεί να είναι εγκλωβισμένα στις επιθυμίες του δράστη-, τα περιστατικά βίας έχουν ενταθεί.   

ΓΚ: Τι πιστεύετε εσείς ότι πρέπει να γνωρίζουν τα μέλη μιας οικογένειας και τι η κοινωνία για την ενδοοικογενειακή βία; 
ΣΣ: Για την Οικογένεια θα έλεγα το εξής: Ότι η άσκηση κάθε μορφής βίας τιμωρείται και είναι έγκλημα. Για την κοινωνία θα πω το εξής: Ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι προσωπική υπόθεση.


ΓΚ: Τι έχει γίνει στον τομέα "μάθηση", "πρόληψη", "ψυχολογική υποστήριξη"; 
ΣΣ: Πολλά σχολεία πραγματώνουν εκδηλώσεις για ενημέρωση των μαθητών/μαθητριών τους. Ο εκπαιδευτικός είναι ενημερωμένος και υποχρεωμένος εκ του νόμου να αναφέρει στον Εισαγγελέα, οιοδήποτε περιστατικό κακοποίησης μαθητή ή μαθήτριας, το οποίο θα υποπέσει στην αντίληψή του. Δέκα χρόνια μετά την εφαρμογή του Ν. 3500/2006, η ελληνική κοινωνία είναι ενημερωμένη και η Αστυνομία είναι εκπαιδευμένη και υποστηρικτική στα θύματα. Η πρόληψη είναι πιο σημαντική από την καταστολή και η ενημέρωση και η εκπαίδευση πρέπει να γίνει από τις νηπιακές ηλικίες. 

ΓΚ: Τι γίνεται όταν η βία συνοδεύεται με άλλα προβλήματα, π.χ. αλκοολισμός, εξαρτήσεις; 
ΣΣ: Στην πλειονότητά τους, οι βίαιοι άντρες δεν είναι εξαρτημένοι από ουσίες (αλκοόλ, ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα). Ούτε όλοι αυτοί που κάνουν χρήση ουσιών κακομεταχειρίζονται τις συντρόφους τους. Όμως έχει διαπιστωθεί ότι, όταν υπάρχει κατάχρηση ουσιών και ειδικά αλκοόλ, η σωματική βία είναι συχνή, έντονη και επικίνδυνη για τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή της γυναίκας- θύμα.   

ΓΚ: Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι θύματα βίας πέφτουν (πιο συχνά ή πιο σπάνια;) γυναίκες μορφωμένες, ευκατάστατες ή επιτυχημένες επαγγελματικά; ΣΣ: Δεν είναι ούτε πιο συχνά, ούτε πιο σπάνια. Είναι ένα ποσοστό και αυτό. Γιατί η βία δεν έχει κοινωνική τάξη. Επίσης πολλοί βίαιοι άνδρες είναι και μορφωμένοι, και ευκατάστατοι, και πετυχημένοι επαγγελματικά και υπεράνω πάσης υποψίας. Το καλύτερο παιδί για την κοινωνία μπορεί να είναι ένας τύραννος για την οικογένεια.

ΓΚ: Τι μπορεί να κάνει η οικογένεια του θύματος (π.χ., παιδιά, συγγενείς, γονείς) όταν το ίδιο το θύμα δεν ζητάει βοήθεια ή αρνείται να συνεργαστεί; 
ΣΣ: Να σταθεί δίπλα του. Να του μιλήσει με ενδιαφέρον πραγματικό και χωρίς πίεση. Να μην κρίνει. Να το διαβεβαιώσει ότι θα είναι εκεί, όταν αυτό νοιώσει έτοιμο να προχωρήσει σε διαδικασίες χωρισμού. Και εάν το θύμα έχει σημάδια κατάθλιψης να το παροτρύνει να επισκεφτούν μαζί έναν Ψυχίατρο.   









Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/


Αντιποίηση Δικηγορικού Λειτουργήματος




ΠΕΡΙΛΗΨΗ της με αριθμό 664/2017 απόφασης του Ειρηνοδικείου Αθηνών: Αστική Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με καταστατικό σκοπό την εκτίμηση ακινήτων, είχε συνάψει σύμβαση με πολίτη, δυνάμει της οποίας είχε, μεταξύ άλλων, συνομολογηθεί να οργανώνει τους νομικούς αυτής συμβούλους, οι οποίοι θα αναλάμβαναν τη σύνταξη και κατάθεση δικογράφων και την παράσταση ενώπιον των Δικαστηρίων όλων των βαθμών σε δίκες απαλλοτριώσεων, λαμβάνοντας η Ετερόρρυθμη Εταιρεία ως αμοιβή, ποσοστό (10%) επί της επιδικασθείσας αποζημίωσης (Εργολαβικό Δίκης). Η συγκεκριμένη δραστηριότητα της ανωτέρω Ετερόρρυθμης Εταιρείας συνιστά μη νόμιμη και απαγορευμένη δραστηριότητα, η οποία έχει ανατεθεί αποκλειστικά στους Δικηγόρους και εντεύθεν απορρίπτεται η αγωγή της ενάγουσας Ετερόρρυθμης Εταιρείας, ως μη νόμιμη, καθώς εδραζόταν σε απολύτως άκυρη δικαιοπραξία, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Δικηγόρων Κώδικος.


Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της απόφασης που έχει δημοσιευτεί στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.  

  
«…Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 39 παρ. 1 του προϊσχύσαντος Κώδικα περί Δικηγόρων (ν.δ. 3026/1954, όπως αυτό ίσχυε πριν την κατάργηση από το Ν. 4194/2013), «Έργο του δικηγόρου είναι να αντιπροσωπεύει και να υπερασπίζεται τον εντολέα του ενώπιον κάθε δικαστηρίου και ενώπιον κάθε αρχής και επιτροπής ειδικής δικαιοδοσίας, καθώς και των πειθαρχικών συμβουλίων, ενεργώντας ελεύθερα και ανεμπόδιστα κάθε αναγκαία πράξη γι' αυτό, καθώς και να παρέχει στον εντολέα του νομικές συμβουλές και γνωμοδοτήσεις. Η άσκηση του έργου αυτού ανήκει αποκλειστικά στον δικηγόρο...», ενώ στις παραγράφους 2 και 3 του ιδίου ως άνω άρθρου προβλέπονταν οι περιπτώσεις που κατ' εξαίρεση επιτρέπεται η αυτοπρόσωπη παράσταση του διαδίκου. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 40 παρ. 1 και 2 του ιδίου ως άνω ν. διατ/τος «1. Πρόσωπο, το οποίο, χωρίς να έχει την ιδιότητα του δικηγόρου, παρέχει τις υπηρεσίες που προβλέπονται στα άρθρα 39 και 42 (παράσταση σε συμβολαιογραφικές πράξεις) ή προβαίνει στην έρευνα των βιβλίων των υποθηκοφυλακείων κατά παράβαση του άρθρου 41, διώκεται και τιμωρείται κατά τη διάταξη του άρθρου 175 του Ποινικού Κώδικα... 2. Κάθε ιδιώτης που αναλαμβάνει, χωρίς δικηγόρο ή με δικηγόρο της εκλογής του, ή εμφανίζεται ή διαφημίζει ότι αποδέχεται την επιμέλεια υποθέσεων ή άσκηση έργων για τα οποία είναι αποκλειστικά αρμόδιος ο δικηγόρος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 39, 41 και 42, και αν στην περίπτωση του άρθρου 42 δεν είναι υποχρεωτική η παράσταση δικηγόρου, τιμωρείται ύστερα από έγκληση δικηγόρου ή δικηγορικού συλλόγου με τις ποινές που προβλέπονται στην προηγούμενη παράγραφο. Αν πρόκειται για νομικό πρόσωπο, την ίδια ποινική ευθύνη έχει ο εκπρόσωπός του» Από τις ανωτέρω διατάξεις, συνδυαζόμενες και προς τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 2, 93, 100-157 του ιδίου ως άνω ν. διατ/τος, οι οποίες αποσκοπούν στην περιφρούρηση των επαγγελματικών συμφερόντων των δικηγόρων και στην καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης, υπό την ευρεία έννοια του όρου, προκύπτει ότι η επιμέλεια των υποθέσεων των πολιτών όχι μόνο στα δικαστήρια, αλλά και στις διοικητικές αρχές, είναι έργο αποκλειστικά των δικηγόρων, δεδομένου ότι αυτοί, λόγω της ειδικής επιστημονικής και επαγγελματικής τους κατάρτισης, είναι ικανοί και κατάλληλοι προς πληρέστερη κατανόηση και ευστοχότερη διεξαγωγή των υποθέσεων των ανωτέρω. Σημειωτέον ότι, για τους προαναφερόμενους λόγους δημοσίου συμφέροντος, η καταργηθείσα διάταξη του άρθρου 40, που ορίζει τα της αντιποίησης του δικηγορικού λειτουργήματος, επαναλαμβάνεται και στο άρθρο 9 του νέου Κώδικα περί Δικηγόρων (Ν. 4194/2013). Και, ναι μεν επιτρέπεται, κατ' εξαίρεση, η αυτοπρόσωπη παράσταση των πολιτών προς επιμέλεια των υποθέσεων τους στις ειδικώς προβλεπόμενες περιπτώσεις των παρ. 2 και 3 του άρθρου 39 ν.δ. 3026/1954, οσάκις, όμως, δεν παρίστανται αυτοπροσώπως, αλλά ενεργούν δια πληρεξουσίου, ο τελευταίος δεν μπορεί να είναι άλλος, παρά μόνο δικηγόρος. Επομένως, δεν μπορεί να διορισθεί ως πληρεξούσιος μη δικηγόρος για να επιμεληθεί επ' αμοιβή υπόθεση τρίτου ενώπιον δικαστικής ή διοικητικής αρχής, με την έννοια της παρακολούθησης αυτής σε κάθε στάδιο μέχρι την τελική διεκπεραίωσή της, και με το δεδομένο αυτό, δεν είναι και επιτρεπτή και ειδική συμφωνία με πληρεξούσιο μη δικηγόρο, που εξαρτά την αμοιβή αυτού ή το είδος της αμοιβής από την έκβαση μιας υπόθεσης, την οποία αναλαμβάνει αυτός να επιμεληθεί και να προωθήσει ενώπιον διοικητικών ή δικαστικών αρχών, καθώς και συμφωνία περί αμοιβής με εκχώρηση ή μεταβίβαση μέρους του αντικειμένου της υποθέσεως, καθόσον πρόκειται περί έργου που έχει ανατεθεί αποκλειστικά σε δικηγόρους, και μάλιστα μόνο σ' αυτούς, κατ' αποκλεισμό των δικολάβων (βλ. άρθρο 92 παρ. 4 και 5 του ν.δ. 3026/1954). Μια τέτοια συμφωνία είναι απολύτως άκυρη, σύμφωνα με το άρθρο 174 ΑΚ, ως αντικείμενη στις προαναφερθείσες διατάξεις του Κώδικα περί Δικηγόρων, οι οποίες είναι απαγορευτικές, δε διασώζεται δε το κύρος της συμφωνίας αυτής ούτε και στην περίπτωση κατά την οποία είχε προβλεφθεί ο διορισμός δικηγόρου από πληρεξούσιο μη δικηγόρο, εκεί όπου ο νόμος το απαιτεί, αφού την επιμέλεια διεξαγωγής και έκβασης της όλης υπόθεσης την έχει ο πληρεξούσιος μη δικηγόρος και όχι ο διοριζόμενος απ’ αυτόν προς επιχείρηση μεμονωμένων πράξεων, δικηγόρος.                                                    
(βλ. ΑΠ 328/2001 Δ/νη 2001.1295, ΑΠ 1403/1992  ΤΝΠ Ισοκράτης, ΕφΑθ Δνη 1998.623, ΕφΑΘ 1191/1991 Αρμ 1991.330). 

Περαιτέρω, σύμφωνα με την ΑΚ 181, δικαιοπραξία, της οποίας ένα μέρος είναι άκυρο, παραμένει ισχυρή κατά το υπόλοιπο και μόνο κατ' εξαίρεση μπορεί να συνάγεται ή να αποδεικνύεται ότι, κατά τη βούληση των μερών, η ακυρότητα καταλαμβάνει όλη τη δικαιοπραξία, δηλαδή καθιερώνεται ερμηνευτικός κανόνας υπέρ της μερικής ακυρότητας (ΑΠ 1194/2000 ΕλλΔνη2000.1600, ΑΠ 804/1980 ΝοΒ 1981.72, ΑΠ 305/1979 ΝοΒ 1979.1296, ΑΠ 1492/1977 ΝοΒ 1981.1990, ΕφΑΘ 9518/1999 ΕλλΔνη 2001.1659) Προϋποθέσεις για την εφαρμογή της διάταξης του ΑΚ 181 είναι: 1. δικαιοπραξία της οποίας κάποιο μέρος είναι άκυρο, 2. διαιρετότητα της δικαιοπραξίας, ώστε να κατανέμεται σε περισσότερα μέρη, 3. η ακυρότητα να πλήττει μέρος μόνο της δικαιοπραξίας, ώστε το υπόλοιπο να παραμένει άθικτο (ΑΠ 305/1979 ΝοΒ 1979.1296, ΠΠΑΘ 3517/1983 ΕλλΔνη 1984/216, Καράκωστας/Τριάντος/Βαρελά, ΑΚ, άρθρο 181 αρ. 621). Η ακυρότητα του μέρους συμπαρασύρει όλη τη δικαιοπραξία, αν συνάγεται ότι τα μέρη δε θα την επιχειρούσαν χωρίς το άκυρο μέρος. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να αναζητηθεί ερμηνευτικά όχι η πραγματική, αλλά η υποθετική ή η εικαζόμενη θέληση που θα είχαν οι δικαιοπρακτούντες κατά την κατάρτιση της δικαιοπραξίας, αν γνώριζαν την ακυρότητα του μέρους, με βάση και τις 173 και 200 ΑΚ, δηλαδή το δικαστήριο συμπληρώνει με νομικό πλάσμα τη θέληση των μερών. Η εξακρίβωση της θέλησης των μερών θα γίνει με βάση τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών και με κριτήρια αντικειμενικά, όπως η φύση της δικαιοπραξίας και ο επιδιωκόμενος σκοπός και υποκειμενικά, όπως τα ελατήρια, οι συνήθειες και τα συμφέροντα των δικαιοπρακτούντων (βλ. Νικολόπουλο σε Σ.Ε.ΑΚ Γεωργιάδη, υπό το άρθρο 181, αρ. 1, 4, σελ. 322-323 με τις εκεί παραπομπές σε θεωρία και νομολογία). Τέλος, εάν η σύμβαση κριθεί άκυρη στο σύνολό της, τότε ο πλουτισμός του αντισυμβαλλομένου στερείται νομίμου αιτίας και ο βλαπτόμενος από την ακυρότητα της συμβάσεως δύναται να αναζητήσει την παροχή που κατέβαλε σε εκτέλεση της ακύρου συμβάσεως κατά τις διατάξεις των άρθρων 904 επ. ΑΚ (ΠΠΠειρ 2881/2004 ΑρχΝ 2006.214).

«… Με την υπό κρίση αγωγή, κατ' εκτίμηση του περιεχομένου της, η ενάγουσα εκθέτει ότι τυγχάνει ετερόρρυθμη εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα της εκτίμησης και της αξιολόγησης ακινήτων και ότι στο πλαίσιο της ως άνω δραστηριότητας της συνήψε, στην τοπική κοινότητα Περάσματος Νομού Φλώρινας, την 27-09-2007 με τον εναγόμενο, ο οποίος τύγχανε ιδιοκτήτης των υπό στοιχεία Κ.Π. …, …, … και … ακινήτων, κειμένων εντός εκτάσεως συνολικού εμβαδού 1.259.593,05 τ.μ. που ευρίσκεται στην περιοχή των Δήμων Περάσματος και Φλώρινας του Νομού Φλώρινας και η οποία κηρύχθηκε αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα για λόγους δημόσιας ωφελείας [και συγκεκριμένα για την κατασκευή του Φράγματος Τριανταφυλλιάς καθώς και δανειοθαλάμων (Θ4-Θ5-Θ6-Θ7-Θ8)], δυνάμει της με αριθμό 1007816/697/0010/24-02-2005 Κ.Υ.Α. Οικονομίας και Οικονομικών και Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΦΕΚ 233Δ'/04-03-2005), το από 27-09-2007 ιδιωτικό συμφωνητικό, απλό αντίγραφο του οποίου επισυνάπτεται στην υπό κρίση αγωγή, αποτελώντας ένα σώμα με αυτή. Ότι, δυνάμει του ως άνω ιδιωτικού συμφωνητικού, η ενάγουσα εταιρεία ανέλαβε την υποχρέωση να οργανώσει και να συντονίσει τους νομικούς και τεχνικούς συμβούλους της σχετικά με: α. την κατάθεση αιτήσεων και ενστάσεων ενώπιον των αρμοδίων αρχών, β. τη σύνταξη τοπογραφικών διαγραμμάτων, γ. τη σύνταξη τεχνικών μελετών, εκθέσεων καθώς και άλλων αναγκαίων εγγράφων, δ. τη σύνταξη και κατάθεση δικογράφων και ε. την παράσταση ενώπιον των Δικαστηρίων όλων των βαθμών, προκειμένου ο εναγόμενος να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή αποζημίωση της απαλλοτριωθείσας περιουσίας του, έναντι αμοιβής, η οποία καθορίσθηκε σε ποσοστό 10%, πλέον του αναλογούντος Φ.Π.Α., επί του επιδικασθέντος από το αρμόδιο Δικαστήριο ποσού, στο πλαίσιο της δίκης για τον καθορισμό της οριστικής τιμής μονάδας. Ότι η ενάγουσα εταιρεία εκτέλεσε προσηκόντως και εμπροθέσμως τα συμφωνηθέντα, ήτοι προέβη σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα να επιδικασθεί από το αρμόδιο Δικαστήριο ως αποζημίωση για τις απαλλοτριωθείσες ιδιοκτησίες του εναγομένου το συνολικό ποσό των ….. €, όπως αυτό αναλυτικά επιμερίζεται στην υπό κρίση αγωγή για εκάστη απαλλοτριωθείσα ιδιοκτησία. Ότι το ως άνω ποσό ήταν πολλαπλάσιο σε σχέση με το ποσό που επιδικάσθηκε ως προσωρινή τιμή μονάδος απαλλοτρίωσης των ως άνω ιδιοκτησιών από το Μονομελές Πρωτοδικείο Φλώρινας, σε χρονικό σημείο κατά το οποίο δεν είχε συναφθεί η μεταξύ των διαδίκων σύμβαση και συνεπώς η ενάγουσα εταιρεία δεν είχε εισέτι προσφέρει τις συμβουλές και υπηρεσίες της στον εναγόμενο. Ότι ο εναγόμενος, κατά παράβαση ρητού συμβατικού όρου του ως άνω ιδιωτικού συμφωνικού, δεν της κατέβαλε τη συμφωνηθείσα αμοιβή ύψους ……………..€ (…………… € χ 10%) πλέον του αναλογούντος σε αυτή ΦΠΑ 23 % …………… €. Ενόψει των ανωτέρω, η ενάγουσα ζητεί, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, και με μοναδική βάση της υπό κρίση αγωγής τη μεταξύ των διαδίκων καταρτισθείσα σύμβαση έργου, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει σε αυτή το ποσό των ... € πλέον του αναλογούντος ΦΠΑ 23 %, ήτοι το συνολικό ποσό των … €, με το νόμιμο τόκο από την 16-09-2013, ημερομηνία κατάθεσης της αποζημίωσης για τις απαλλοτριωθείσες ιδιοκτησίες του εναγομένου στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, άλλως, από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής έως την πλήρη εξόφληση και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στην εν γένει δικαστική της δαπάνη.

Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, η υπό κρίση αγωγή, η οποία αρμοδίως καθ' ύλη και κατά τόπο εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, δυνάμει εγκύρως καταρτισθείσας ρήτρας παρέκτασης της κατά τόπον αρμοδιότητας (άρθρα 14 παρ. 1α και 42-43 ΚΠολΔ), για να συζητηθεί κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία, τυγχάνει μη νόμιμη και ως εκ τούτου απορριπτέα, καθώς από την επισκόπηση του δικογράφου αυτής, στο οποίο, ως προελέχθη, ενσωματώνεται αυτούσιο το μεταξύ των διαδίκων καταρτισθέν ιδιωτικό συμφωνητικό, στο άρθρο 2.1. περ. δ και ε του οποίου προβλέπεται ότι η ενάγουσα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις συμβατικές της υποχρεώσεις, ανέλαβε την υποχρέωση να συντονίζει και να οργανώνει τους τεχνικούς και νομικούς συμβούλους της σχετικά με τη σύνταξη και κατάθεση δικογράφων και την παράσταση ενώπιον των Δικαστηρίων όλων των βαθμών, προκύπτει ότι μεταξύ των διαδίκων έχει συναφθεί δικαιοπραξία, μέρος της οποίας αντιβαίνει σε απαγορευτική διάταξη του νόμου (174 ΑΚ). Ειδικότερα, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της επίδοξης σύμβασης, αλλά και από τα λοιπό εκτιθέμενα στο δικόγραφο της υπό κρίση αγωγής, η ενάγουσα εταιρεία είχε αναλάβει το συνολικό χειρισμό της ως άνω υπόθεσης του εναγομένου και μάλιστα με παραστάσεις ενώπιον των Δικαστηρίων όλων των βαθμών, σύμφωνα με τη ρητή πρόβλεψη του άρθρου 2.1 περ. ε του από 27-09-2007 ιδιωτικού συμφωνητικού, με την έννοια της παρακολούθησης αυτής σε κάθε στάδιο μέχρι την τελική διεκπεραίωση, που εν προκειμένω ήταν η έκδοση της με αριθμό 25/2011 απόφασης του Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας σχετικά με τον καθορισμό οριστικής τιμής μονάδος αποζημίωσης των απαλλοτριωθέντων ακινήτων του εναγομένου, με εξάρτηση μάλιστα του είδους της αμοιβής της από την έκβαση της εν λόγω δίκης, δεδομένου ότι η αμοιβή της έχει συμφωνηθεί σε ποσοστό επί της επιδικασθείσας από το ως άνω Δικαστήριο οριστικής τιμής μονάδος αποζημίωσης. Πλην όμως, τα ανωτέρω συνιστούν ενέργειες στις οποίες δικαιούνται να προβαίνουν αποκλειστικά και μόνον Δικηγόροι (με τις προβλεπόμενες στο άρθρο 39 ν.δ. 3026/1954 εξαιρέσεις αυτοπρόσωπης παράστασης του ιδίου του διαδίκου, οι οποίες εν προκειμένω δεν συντρέχουν), σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας απόφασης, με αποτέλεσμα το συναφθέν μεταξύ των διαδίκων από 27-09-2007 ιδιωτικό συμφωνητικό να τυγχάνει άκυρο, καθ' ο μέρος τα προβλεπόμενα στα άρθρα 2.1 περ. δ και ε και 3 αυτού, αντιβαίνουν στις αναφερόμενες στη νομική σκέψη της παρούσας διατάξεις αναγκαστικού δικαίου του ν.δ. 3026/1954, το οποίο εφαρμόζεται εν προκειμένω, λόγω του χρόνου σύναψης της επίδικης σύμβασης (27-09-2007), που προηγείται της κατάργησης του από το Ν. 4194/2013 (βλ. άρθρο 166 αυτού). Μάλιστα, κατ' εξαίρεση του ερμηνευτικού υπέρ της μερικής ακυρότητας κανόνα του άρθρου 181 ΑΚ και δεδομένου ότι αντικείμενο της επίδικης δικαιοπραξίας αποτελούν τόσο τεχνικές όσο και νομικές υπηρεσίες, οι οποίες συμφωνήθηκαν να παρασχεθούν από την ενάγουσα εταιρεία έναντι συνολικής αμοιβής, καθοριζομένης σε ποσοστό επί της επιδικασθείσας αποζημίωσης, χωρίς να γίνεται σαφής διαχωρισμός αυτών (των υπηρεσιών), αλλά και του αναλογούντος σε έκαστη εξ αυτών μερικότερου ποσοστού αμοιβής, αυτή (επίδικη δικαιοπραξία) δε μπορεί να κατατμηθεί σε περισσότερα μέρη, έτσι ώστε το έγκυρο μέρος αυτής (παρασχεθείσες από αυτήν τεχνικές υπηρεσίες) να ισχύει ως αυτοτελής δικαιοπραξία μετά την αφαίρεση του άκυρου μέρους. Μάλιστα, κατά την εικαζόμενη από το παρόν Δικαστήριο βούληση των μερών, όπως αυτή συνάγεται ερμηνευτικά με βάση τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών (ΑΚ 288) και με κριτήρια τόσο αντικειμενικά (αμέσως ως άνω αναφερόμενη φύση της επίδικης δικαιοπραξίας), όσο και υποκειμενικά (τα ελατήρια που ώθησαν τα μέρη στη σύναψη αυτής, ήτοι αφενός μεν ο εναγόμενος επιθυμούσε το συνολικό χειρισμό της επίδικης υπόθεσης, τόσο κατά το τεχνικό, όσο και κατά το νομικό σκέλος αυτής, από την ενάγουσα, ήτοι επιθυμούσε να προβεί αυτή, δια των συνεργατών σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να εισπράξει τη μέγιστη δυνατή αποζημίωση, η δε τελευταία ανέλαβε το συντονισμό της ως άνω υπόθεσης, σε όλα τα σκέλη αυτής, προσβλέποντας στην είσπραξη της αναλογούσας στο σύνολο των ενεργειών της αμοιβής), προκύπτει ότι, αν τα συμβαλλόμενα μέρη γνώριζαν την ακυρότητα του μέρους κατά το χρόνο σύναψης αυτής, δε θα την επιχειρούσαν καθόλου. Συνεπώς, σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, η ως άνω ακυρότητα του μέρους συμπαρασύρει όλη τη δικαιοπραξία.
Ενόψει των ανωτέρω, και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η ενάγουσα δεν επιχειρεί να θεμελιώσει την αξίωση που διατηρεί κατά του εναγομένου σε κάποια επικουρική βάση (λ.χ. του αδικαιολόγητου πλουτισμού, βλ. διαλαμβανόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας), πρέπει η υπό κρίση αγωγή να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη και να επιβληθεί ή δικαστική δαπάνη του εναγόμενου, κατόπιν σχετικού αιτήματος του, νομίμως υποβληθέντος με τις προτάσεις του, σε βάρος της ενάγουσας, λόγω της ήττας της στην παρούσα δίκη (176 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με όσα ορίζονται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την υπό κρίση αγωγή…»




Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/




Προσβολή προσωπικότητας - Εισπρακτικές εταιρείες - Αποζημίωση




Με την υπ.αρ. 1566/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών -δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ)- κρίνεται τελεσίδικα ότι τα επανειλημμένα τηλεφωνήματα από εισπρακτικές εταιρείες προς οφειλέτες, υπερβαίνουν το επιβαλλόμενο μέτρο που οφείλεται στις συναλλαγές και επομένως προσβάλουν την προσωπικότητα των οφειλετών, οι οποίοι για τον λόγο αυτό δικαιούνται αποζημιώσεως.

Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της απόφασης:

«…Με την ως άνω αγωγή του ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, εξέθεσε, ότι κατά τον σε αυτήν αναφερόμενο τόπο και χρόνο εκλάπη η αναφερόμενη πιστωτική κάρτα, που είχε εκδώσει και παραδώσει σε αυτόν η υπό στοιχ. 1' ως άνω πρώτη εκκαλούσα .. Ότι ενημέρωσε αυθημερόν περί της κλοπής την τράπεζα, πλην όμως μετά την παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος, ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά από υπάλληλο της υπό στοιχ. 2' ως άνω εκκαλούσας εισπρακτικής εταιρίας με την επωνυμία............................................................ ότι οφείλει το ποσό των 1.100, προερχόμενο από αναλήψεις μέσω της ανωτέρω πιστωτικής κάρτας. Ότι,περαιτέρω, καίτοι τελούσε σε συνεννόηση με την ανωτέρω τράπεζα προς διερεύνηση των αναλήψεων αυτών, δέχθηκε κατά το σε αυτήν (αγωγή) αναφερόμενο χρονικό διάστημα συνεχείς τηλεφωνικές οχλήσεις από διαφόρους υπαλλήλους της ως άνω εισπρακτικής εταιρίας, που ενεργούσε ως αντιπρόσωπος και για λογαριασμό της τράπεζας, μέσω των οποίων υπέστη υβριστική, παράνομη και προσβλητική συμπεριφορά εκ μέρους των αρμοδίων υπαλλήλων, όπως με κάθε λεπτομέρεια εκθέτει. Με βάση δε τα παραπάνω ζήτησε να υποχρεωθούν οι υπό στοιχ. 1' και 2' ως άνω εκκαλούσες να του καταβάλουν, εις ολόκληρον εκάστη, το ποσό των 11.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την προεκτεθείσα προσβολή της προσωπικότητάς του. Μετά από τη συζήτηση κατ'’ αντιμωλία των διαδίκων, εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση,που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και υποχρέωσε τις υπό στοιχ. Υ και 2' ως άνω εναγόμενες να καταβάλουν στον ενάγοντα, εις ολόκληρον έκαστη, το ποσό των 3.000 ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται οι υπό στοιχ. 1' και 2' ως άνω εκκαλούσες, με την κρινόμενη έφεσή τους για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, προκειμένου να απορριφθεί η αγωγή…

Καθ’' όλο το επίδικο χρονικό διάστημα και δη επί τρίμηνο υπάλληλοι της δεύτερης εκκαλούσας εισπρακτικής εταιρίας προέβαιναν ε διαρκείς οχλήσεις προς τον εφεσίβλητο, προς τον οποίον απευθύνονταν με τρόπο πιεστικό, προσβλητικό και υποτιμητικό, αντιμετωπίζοντας αυτόν, τόσο προσωπικά όσο και έναντι του οικογενειακού και επαγγελματικού του περιβάλλοντος, ως πρόσωπο αφερέγγυο και ανειλικρινές, με αποτέλεσμα να του δημιουργήσουν εύλογη αναστάτωση και αισθήματα θυμού, λαμβανομένου υπόψη ιδίως του γεγονότος, ότι βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία αμφισβητήσεως εκ μέρους του της οφειλής έναντι της πρώτης εκκαλούσας τράπεζας. Τα ανωτέρω ενισχύονται ιδίως από την ένορκη κατάθεση ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου του μάρτυρος του εφεσιβλήτου …, ο οποίος είχε άμεση αντίληψη περί των όσων κατέθεσε, και δεν αναιρούνται από οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό μέσο, καθώς επίσης και εν μέρει από την κατάθεση ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου του μάρτυρος της δεύτερης εκκαλούσας, ο οποίος υπό την ιδιότητά του ως διευθυντή προσωπικού αυτής κατέθεσε με σαφήνεια, ότι υπάλληλοί της επικοινώνησαν με τον εφεσίβλητο επτά φορές μέσα σε χρονικό διάστημα 18 ημερών. Η ως άνω προεκτεθείσα εξακολουθητική συμπεριφορά των προστηθέντων υπαλλήλων της δεύτερης εκκαλούσας εισπρακτικής εταιρίας, η οποία λειτουργούσε ως αντιπρόσωπος και για λογαριασμό της πρώτης εκκαλούσας τράπεζας, ενόψει του τρόπου και του χρόνου, υπό τους οποίους εκδηλώθηκε και περιγράφηκαν ανωτέρω, υπερέβη το επιβαλλόμενο μέτρο, που οφείλεται στις συναλλαγές, και προσέβαλε επανειλημμένα την προσωπικότητα του εφεσιβλήτου, τόσο ως συναλλασσομένου όσο και ως επαγγελματία. Η δε χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της σε αυτόν (εφεσίβλητο) εντεύθεν αυτής προκληθείσας ηθικής βλάβης, ενόψει του είδους και της έκτασης της προσβολής και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των εμπλεκομένων μερών, πρέπει να ανέλθει στο ποσό των 3.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη απόφαση, έκρινε την αγωγή ως ορισμένη και νόμιμη, και, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, την οποία το παρόν Δικαστήριο παραδεκτώς αντικαθιστά, δέχθηκε τα ίδια, δεν έσφαλε, ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, και, συνεπώς, οι προβαλλόμενοι σχετικοί λόγοι εφέσεως πρέπει να απορριφθούν, ως αβάσιμοι...»




Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/



Ανάθεση επιμέλειας τέκνου σε συγγενή – Επιτροπεία ανηλίκου




Παρατίθεται απόσπασμα της υπ.αρ. 2189/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Εκουσίας Δικαιοδοσίας), την οποία υπόθεση χειρίστηκα, και η οποία απόφαση δέχτηκε αίτηση της γιαγιάς να αναλάβει την "επιμέλεια" της ανήλικης εγγονής της, γεννημένης εκτός γάμου και μη αναγνωρισμένης από το βιολογικό της πατέρα.

   
«… Από τις διατάξεις των άρθρων 1511,1512 και 1514 ΑΚ συνάγεται ότι η γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων, όπως αυτή προσδιορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 1510 του ιδίου Κώδικα, ασκείται από τους γονείς τους από κοινού. Σε περίπτωση που ένας από αυτούς αποβιώσει ή κηρυχθεί σε αφάνεια ή κηρυχθεί έκπτωτος της άσκησής της ή δεν είναι σε θέση να την ασκήσει, για λόγους πραγματικούς ή νομικούς, τη γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων του ασκεί μόνος ο άλλος γονέας. Από τις διατάξεις των άρθρων 1589 επ. ΑΚ προκύπτει ότι υπό επιτροπεία τελεί ο ανήλικος, του οποίου απεβίωσαν αμφότεροι οι γονείς, ή αυτοί δεν είναι σε θέση, για λόγους πραγματικούς ή νομικούς, να ασκήσουν τη γονική του μέριμνα ή αυτή τους έχει αφαιρεθεί, είτε λόγω κακής ασκήσεώς της, κατά τη διάταξη του άρθρου 1532 ΑΚ, είτε κατόπιν αίτησής τους, για σπουδαίο λόγο, κατά τη διάταξη του άρθρου 1535 ΑΚ.  Περαιτέρω σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1515 εδ. α του ΑΚ, η γονική μέριμνα του ανήλικου τέκνου που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, ανήκει στη μητέρα του. Κάτω από τις ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις τελούν υπό επιτροπεία και τα χωρίς γάμο γεννημένα παιδιά. Και γι’ αυτά θα πρέπει είτε να έχει παύσει ή να αδρανεί η γονική μέριμνα της μητέρας τους (πριν από την αναγνώρισή τους: ΑΚ 1515 παρ. 1 εδ. α΄), είτε να έχει παύσει ή να αδρανεί και η γονική μέριμνα του πατέρα τους που τα αναγνώρισε …

» Η πραγματική αδυναμία (για την παραπάνω αιτία) της καθ’ης  μητέρας του ανήλικου τέκνου να ασκήσει τη γονική μέριμνα του τέκνου της (που ισοδυναμεί με αδράνεια της γονικής μέριμνας), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο φυσικός πατέρας του τέκνου δεν το έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα, εκούσια ή δικαστικά, συνιστούν λόγους, υπό την έννοια του άρθρου 1589 του ΑΚ, θέσης του ανήλικου τέκνου υπό επιτροπεία. Το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να αναλάβει το λειτούργημα του επιτρόπου του ανηλίκου τέκνου, κρίνεται από το δικαστήριο, με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον αυτού (άρθρο 1648 ΑΚ), ότι είναι η αιτούσα γιαγιά του, η οποία παρέχει, ενόψει και του στενότατου συγγενικού δεσμού που τους συνδέει, όλα τα εχέγγυα ότι θα ασκήσει με επάρκεια και συνέπεια το λειτούργημα που της ανατίθεται, ενεργώντας πάντοτε προς το συμφέρον του, ενώ στο πρόσωπο της αιτούσας δεν συντρέχει κάποιος από τους αναφερόμενους στο άρθρο 1595 του ΑΚ λόγους αποκλεισμού από το λειτούργημα του επιτρόπου…


» Τα πρόσωπα αυτά, που συνδέονται με το ανήλικο τέκνο με στενούς οικογενειακούς και συγγενικούς δεσμούς, μπορούν να βοηθήσουν το έργο της επιτρόπου, ασκώντας αποτελεσματικά την εποπτεία της επιτροπείας. Κρίνονται δε κατάλληλα για το λειτούργημα αυτό, διότι γνωρίζουν τις ανάγκες του ανήλικου τέκνου, ενώ παράλληλα το περιβάλλουν  με αγάπη και φροντίδα. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή, ως και ουσιαστική βάσιμη, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί, κατ άρθρον 1598 του ΑΚ, η Γραμματέας του Δικαστηρίου τούτου, αφενός να καταχωρήσει το διατακτικό της παρούσας απόφασης στο ειδικό βιβλίο, που τηρείται για το σκοπό αυτό στη Γραμματεία του Δικαστηρίου, αφετέρου να επιμεληθεί για την επίδοση της παρούσας στα πρόσωπα, που αναφέρονται στην διάταξη του άρθρου 1598 του ΑΚ, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό…» 




Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

Βεβαίωση γεγονότος κατ' άρθρο 782 ΚΠολΔ - To τεκμήριο θανάτου του άρθρου 39 ΑΚ για πρόσωπο το σώμα του οποίου δεν βρέθηκε



Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 85/2016 απόφασης του Ειρηνοδικείου Σάμου, δημοσιευμένης στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ.  

«…Επειδή ορίζοντας το άρθρο 39 ΑΚ ότι: «Θεωρείται ότι έχει αποδειχθεί ο θάνατος προσώπου που το σώμα του δεν βρέθηκε, αν εξαφανίστηκε υπό συνθήκες που κάνουν το θάνατό του βέβαιο», εισάγει τεκμήριο θανάτου του προσώπου το οποίου το σώμα δεν βρέθηκε. Για να ισχύσει το τεκμήριο αυτό, ο νόμος αξιώνει απόλυτη βεβαιότητα για τον θάνατο του προσώπου το πτώμα του οποίου δεν βρέθηκε. Σημειώνεται δε πως με μη ανεύρεση του πτώματος εξομοιώνεται και η περίπτωση που υπάρχει αδυναμία αναγνώρισης κάποιου πτώματος ως προερχόμενο από συγκεκριμένο πρόσωπο. Αυτή η βεβαιότητα υπάρχει όταν η εξαφάνιση του προσώπου έλαβε χώρα υπό συνθήκες που δεν αφήνουν αμφιβολία πως ο θάνατος αυτός επήλθε. Το συμπέρασμα για το θάνατο πρέπει να προέρχεται από τις συνθήκες εξαφάνισης του προσώπου κατά λογική αναγκαιότητα, η οποία κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας αποκλείει εξαγωγή άλλου συμπεράσματος. Να μην επιτρέπεται δηλαδή, καμία άλλη εκδοχή για την τύχη του συγκεκριμένου ανθρώπου, εκτός από αυτή του θανάτου. (βλ. Φουντεδάκη σε ΣΕΑΚ, τομ. 1ος, 2010,  άρθρα 38-39, σ. 106-107, όπου και παραπομπές σε Σόντη, ΕρμΑΚ 39, αρ. 2 και Γαζή, Γεν. Αρχαί – Το φυσικόν πρόσωπον, σ. 5). Τέτοιες ενδεικτικές περιπτώσεις συνθηκών, που παρέχουν βεβαιότητα θανάτου, είναι η απώλεια κάθε ίχνους προσώπου που βρισκόταν σε οικοδόμημα που κάηκε ή προσώπου που εξαφανίστηκε σε καταστροφική έκρηξη στο χώρο όπου αποδεδειγμένα βρισκόταν, χωρίς καμία πιθανότητα επιβίωσης ή προσώπου που βρισκόταν σε αεροπλάνο που εξερράγη στον αέρα σε μεγάλο ύψος και κατέπεσε και από το οποίο δεν υπήρξε ούτε ήταν δυνατό να υπάρξει κανένας επιζών (βλ. Α. Γεωργιάδης - Μ. Σταθόποuλος, Αστικός Κώδιξ, άρθρο 39, σ. 73, Βαθρακοκοίλης Β., ΕΡΝΟΜΑΚ, 2001, άρθρο 39 - αρ. 6), ή μεταλλωρύχου που παρέμεινε στο βάθος μεταλλείου ύστερα από έκρηξη που έγινε ή αστροναυτών που επέβαιναν σε διαστημόπλοιο που δεν γύρισε στη γη (βλ. Κ. Σημαντήρας, Γενικές Αρχές, 1988, παρ. 380). Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, που ένα πρόσωπο έχει εξαφανιστεί, αλλά ο θάνατός του δεν είναι απολύτως βέβαιος, ακόμη και αν είναι πολύ πιθανός, εφαρμόζονται οι διατάξεις για την αφάνεια των άρθρων 40-50 ΑΚ (βλ. ΜονΠρΜυτιλ 358/1996). Για να ισχύσει δηλαδή το εκ του άρθρου 39 ΑΚ τεκμήριο θανάτου προσώπου το σώμα του οποίου δεν βρέθηκε πρέπει η εξαφάνιση να έλαβε χώρα υπό συνθήκες που ο θάνατός του δεν είναι απλώς πιθανός, αλλά απολύτως βέβαιος. Αν υπάρχει έστω και η ελάχιστη αμφιβολία μόνο κήρυξη αφάνειας μπορεί να χωρήσει (βλ. Βαθρακοκοίλης Β., ΕΡΝΟΜΑΚ, 2001, άρθρο 39 - αρ. 2).
Επειδή, σε εφαρμογή της ως άνω ουσιαστικής διάταξης του άρθρου 39 ΑΚ περί τεκμηρίου θανάτου σε περίπτωση έλλειψης του πτώματος εξαφανισθέντος προσώπου, έχει τεθεί η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 38 του ν. 344/1976 «Περί ληξιαρχικών πράξεων», σύμφωνα με την οποία στην περίπτωση που δεν βρεθεί το σώμα προσώπου και είναι βέβαιο ότι το πρόσωπο αυτό πέθανε, συντάσσεται από τον ληξίαρχο ληξιαρχική πράξη θανάτου, ύστερα από έκθεση της αρχής που βεβαιώνει το γεγονός αυτό (βλ. γνωμοδότηση 75/2002 ΝΣΚ). Παράλληλα με την ως άνω δυνατότητα του ληξιάρχου για τη σύνταξη ληξιαρχικής πράξης θανάτου κατόπιν βεβαίωσης του θανάτου από την αρχή, προβλέπεται στο άρθρο 15 του ίδιου ως άνω νόμου ότι ο ενδιαφερόμενος στην απόδειξη θανάτου ενός προσώπου μπορεί να ζητήσει από το ληξίαρχο τη σύνταξη ληξιαρχικής πράξης θανάτου, αφού προσκομίσει στο ληξιαρχείο επικυρωμένο αντίγραφο τελεσίδικης δικαστικής απόφασης που βεβαιώνει ότι το γεγονός του θανάτου του προσώπου αυτού συντελέστηκε σε ορισμένο χρόνο. Επειδή το άρθρο 782 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ, όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 1 άρθρο 6 παρ. 2 του ν. 4335/2015 και ισχύει από 01-01-2016 σύμφωνα με τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 1 άρθρο ένατο παρ. 4 του ν. 4335/2015, προβλέπει τη δικαστική βεβαίωση γεγονότος με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, γεγονότος που σχετίζεται με την προσωπική κατάσταση φυσικού προσώπου με σκοπό είτε τη σύνταξη ελλείπουσας ληξιαρχικής πράξης είτε τη διόρθωση ήδη υπάρχουσας. Για την υποβολή της σχετικής αίτησης για τη βεβαίωση ορισμένου γεγονότος με δικαστική απόφαση, προκειμένου να επακολουθήσει η σύνταξη ή διόρθωση ληξιαρχικής πράξης, νομιμοποιείται όποιος έχει έννομο συμφέρον, καθώς και ο εισαγγελέας της περιφέρειας του αρμόδιου ληξίαρχου. Έννομο συμφέρον υφίσταται, όχι μόνο όταν πρόκειται να ακολουθήσει άσκηση δικαιώματος (π.χ. κληρονομικού ή συνταξιοδοτικού), αλλά σε κάθε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη για τη βεβαιότητα και ακρίβεια της ληξιαρχικής πράξης σχετικά με την προσωπική κατάσταση του αιτούντος ή τρίτου προσώπου ως προς γεγονός που επηρεάζει τις αστικές σχέσεις μεταξύ τους, ιδίως στενού συγγενή του αιτούντα (βλ. Βαθρακοκοίλης Β., ΚΠολΔ (κατ’ άρθρο), 1994, άρθρο 782 - αρ. 8, Μπέης Κ., Πολιτική Δικονομία, τ. 18, Εκούσια Δικαιοδοσία, ειδ. μέρος α΄, σ. 479).

Επειδή στην υπό κρίση αίτηση, ο αιτών, παλαιστινιακής καταγωγής, εκθέτει ότι στις 6-09-2013 εντοπίστηκαν σε δασώδη περιοχή της Σάμου χρυσαφικά της οικογένειάς του, η οποία αγνοείτο στην ευρύτερη περιοχή από τις 21-07-2013, οπότε ο αιτών είχε χωριστεί από τη σύζυγό του και τα δύο ανήλικα τέκνα του (ένα αγόρι 4 ετών και ένα κορίτσι 7,5 μηνών), με σκοπό προχωρώντας μόνος του να μετακινηθεί γρηγορότερα για να βρει βοήθεια και να καταστεί εφικτός ο εντοπισμός και η διάσωσή τους από τις ελληνικές αρχές, αφού είχαν εγκαταλείψει τη Συρία, όπου και κατοικούσαν, λόγω εμφύλιου πολέμου, για να ζητήσουν διεθνή προστασία στην Ευρώπη. Ότι, επίσης, εντοπίστηκαν υπολείμματα πλήρως απανθρακωμένων οστών, κάποια από τα οποία ταυτοποιήθηκαν με τα οστά της συζύγου του και της ανήλικης κόρης του, για τις οποίες εκδόθηκαν πιστοποιητικά θανάτου και ληξιαρχικές πράξεις θανάτου αυτών, με τόπο θανάτου για αμφότερες το Βαθύ Σάμου και χρόνο την 21-07-2013 και ώρα 00:00. Ότι κανένα από τα ανευρεθέντα απανθρακωμένα οστά δεν ταυτοποιήθηκε με το βιολογικό υλικό του ανηλίκου υιού του, ούτε ανευρέθηκαν άλλα υπολείμματα οστών που να ανήκουν σε αυτόν και εξ αυτού του λόγου δεν έχει εκδοθεί ληξιαρχική πράξη θανάτου του υιού του, παρόλο που είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες εξαφάνισής του και τον βεβαιωμένο θάνατο των δύο άλλων μελών της οικογένειάς του, ότι ο ανήλικος υιός του έχει αποβιώσει μαζί με τη μητέρα και την αδελφή του από την ίδια αιτία θανάτου. Κατόπιν των ανωτέρω, ο αιτών, επικαλούμενος έννομο συμφέρον ως πατέρας του ανηλίκου, που εξαφανίστηκε υπό τις αναλυτικά περιγραφόμενες στην υπό κρίση αίτηση συνθήκες και του οποίου το σώμα δεν βρέθηκε, ζητά από το παρόν Δικαστήριο 1ον) να βεβαιώσει το γεγονός του θανάτου του ανήλικου υιού του, στις 21-07-2013 στο Βαθύ Σάμου λόγω βίαιου θανάτου-ατυχήματος, με σκοπό, κατ’ ορθή εκτίμηση του αιτήματος, να συνταχθεί ληξιαρχική πράξη θανάτου, και 2ον) να δοθεί εντολή στον Ληξίαρχο Βαθέος Σάμου να εκδώσει ληξιαρχική πράξη θανάτου.

Επειδή με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, η από 28-11-2015 υπό κρίση αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση, κατά τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, που έχει δικαιοδοσία (άρθρο 741, 3 ΚΠολΔ), είναι καθ’ ύλην  και κατά τόπο αρμόδιο (άρθρα 740 παρ. 1 και 782 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ, όπως αυτά ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015, 741 και 45 ΚΠολΔ και άρθρο 5 του ν. 344/1976 «περί ληξιαρχικών πράξεων»). Είναι δε αρκούντως ορισμένη, κατά τα εκτιθέμενα στην μείζονα σκέψη της παρούσας, και ως προς την επίκληση εννόμου συμφέροντος από τον αιτούντα, ο οποίος, κατ’ ορθή εκτίμηση του δικογράφου, επικαλείται την αναγκαιότητα έκδοσης ακριβούς ληξιαρχικής πράξης για γεγονός που αφορά την προσωπική κατάσταση (θάνατο) συγγενούς του (του υιού του).
Επειδή η υπό κρίση αίτηση είναι, επίσης, νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 39, 38 ΑΚ, 15 του ν. 344/1976, σε συνδυασμό με το άρθρο 782 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος να διαταχθεί ο Ληξίαρχος Βαθέος Σάμου να εκδώσει ληξιαρχική πράξη θανάτου, το οποίο πρέπει να απορριφθεί αφενός ως μη νόμιμο, διότι η εκδιδόμενη κατά το άρθρο 782 ΚΠολΔ δικαστική απόφαση δεν περιέχει διαταγή, αλλά είναι στην ουσία διαπιστωτική θετική διοικητική πράξη, που δεν εκτελείται αμέσως κατά του ληξίαρχου, ούτε υποκαθιστά δική του ενέργεια, αλλά δημιουργεί εις βάρος του την υποχρέωση να προβεί στη σχετική διόρθωση (βλ. Μπρακατσούλας Β., Εκούσια Δικαιοδοσία, Θεωρία - Νομολογία – Πράξη, 7η έκδ. σ. 207-210,  ΜΠρΘεσσαλ 3516/2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), και αφετέρου ως προώρως ασκηθέν, διότι ο ληξίαρχος υποχρεούται από το νόμο (άρθρα 4 περ. β΄ και 15 του ν. 344/1976) να καταχωρεί στα τηρούμενα από αυτόν ληξιαρχικά βιβλία κάθε επερχόμενη μεταβολή στην κατάσταση του φυσικού προσώπου που βεβαιώθηκε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, και μόνο σε περίπτωση άρνησής του να προβεί στην ως άνω ενέργεια (περίπτωση που δεν υφίσταται στην προκείμενη περίπτωση, κατά τα εκτιθέμενα στην αίτηση) μπορεί να υποχρεωθεί σε αυτήν δικαστικώς σύμφωνα με το άρθρο 791 ΚΠολΔ (ΕφΑθ 2404/2003 Δνη 2003.1667, ΜονΠρΧίου 111/2010, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της τηρήθηκε η προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 748 παρ. 2 ΚΠολΔ προδικασία (βλ. την υπ’ αριθ. 2820 Ε΄/30-12-2015 έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Σάμου ... στην Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Σάμου).
Από την εκτίμηση όλων των εγγράφων που επικαλείται και προσκομίζει ο αιτών, από τους ισχυρισμούς του αιτούντος που περιλαμβάνονται στην υπό κρίση αίτηση και στις από 23-09-2016 έγγραφες προτάσεις του, από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), καθώς και την εν γένει διαδικασία, κατά την κρίση του Δικαστηρίου αυτού, αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο αιτών, παλαιστινιακής καταγωγής, εκθέτει ότι λόγω του εμφύλιου πολέμου στη Συρία, όπου είχε εγκατασταθεί και διέμενε με την οικογένειά του, αναγκάστηκε μαζί με τη σύζυγό του, ...  και τα δύο ανήλικα τέκνα τους, που γεννήθηκαν στη Συρία - ένα αγόρι, τον ... γεννηθέντα την ...., και ένα κορίτσι, την  ..... γεννηθείσα την .... να εγκαταλείψουν τη Συρία, όπου κατοικούσαν, με σκοπό να ζητήσουν διεθνή προστασία στην Ευρώπη. Το Σάββατο 20-07-2013 έφθασαν από το Κουσάντασι της Τουρκίας, μαζί με άλλους δύο Σύρους, τον ... και τον ...  σε βραχώδη ακτή της Σάμου, και συγκεκριμένα στο βορειοανατολικό τμήμα της νήσου, στο ανατολικό άκρο του ακρωτηρίου Πράσσο (αλλιώς Ζωοδόχου Πηγής) στην Δ.Ε. Βαθέος του Δήμου Σάμου (όπως διαπιστώθηκε αργότερα από τις ελληνικές αρχές και προκύπτει από την από 14-11-2014 ένορκη κατάθεση του αστυνομικού  της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, ..., που είχε λάβει μέρος στις επιχειρήσεις έρευνας), όπου και αποβιβάστηκαν από τη βάρκα που τους μετέφερε περί ώρα 11:00 το πρωί. Σκαρφάλωσαν στο βουνό, απομακρυνόμενοι από τη θάλασσα και κάλεσαν μέσω κινητού τηλεφώνου σε βοήθεια τις ελληνικές αρχές. Επειδή ανέμεναν τον εντοπισμό τους για τη διάσωσή τους χωρίς αποτέλεσμα, παρόλο που γίνονταν προσπάθειες ανεύρεσης τους από τις ελληνικές αρχές, αποφάσισαν νωρίς το πρωί της Κυριακής της 21-07-2013, και περί ώρα 5:00, να ξεκινήσουν συνεχίζοντας την πορεία τους εντός της δασώδους έκτασης προς αναζήτηση κάποιου οικισμού ώστε να ζητήσουν βοήθεια. Στην πορεία, και περί ώρα 7.00 π.μ., και ενώ οι δύο άλλοι Σύροι πρόσφυγες ακολούθησαν διαφορετική πορεία κατευθυνόμενοι προς το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη, ο  αιτών χωρίστηκε από την οικογένειά του για να προχωρήσει μόνος του προς τη θάλασσα με σκοπό να μετακινηθεί γρηγορότερα για να βρει βοήθεια. Συμφώνησαν με τη σύζυγο του ότι εκείνη και τα παιδιά τους θα τον περίμεναν σε εκείνο το σημείο του δάσους που βρίσκονταν εκείνη την ώρα του πρωινού της 21-07-2013, επειδή αδυνατούσαν να περιπλανηθούν μαζί του προς άγνωστο προορισμό, λόγω εξάντλησής τους από την κούραση και της έλλειψης νερού και λόγω αρρώστιας της συζύγου του. Το πρωί της επόμενης ημέρας ο αιτών συνάντησε έναν άνθρωπο ο οποίος και κάλεσε τις λιμενικές αρχές, ακολούθησε σύλληψη του αιτούντος και εκκλήσεις του για τον εντοπισμό των υπολοίπων μελών της οικογένειάς του που βρίσκονταν στο βουνό, όπου εν τω μεταξύ στις 15:00 της 21-07-2013 είχε ξεσπάσει  δασική πυρκαγιά στη θέση «Ψιλή Βίγλα» του ακρωτηρίου αυτού, η οποία ξεκίνησε από τη μέση του ακρωτηρίου κατευθυνόμενη προς το εκκλησάκι του Αγ. Ιωάννη, εντός του οποίου βρέθηκαν οι άλλοι δύο Σύροι πρόσφυγες (όπως προκύπτει από την από 3-12-2013 ένορκη κατάθεση του αξιωματικού της Πυροσβεστικής υπηρεσίας Σάμου, .... ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αιγαίου, που είχε λάβει μέρος στην κατάσβεση της πυρκαγιάς) και επεκτάθηκε σε σημαντικό βαθμό και έκταση 600 στρεμμάτων, ενώ η ολοσχερής κατάσβεσή της κατέστη εφικτή την πρωία της 01-08-2013 (όπως καταθέτει ο πυροσβέστης ...  στην από 14-11-2014 ένορκη κατάθεσή του). Ο αιτών μετέβη άμεσα μαζί με τις λιμενικές αρχές προς ανεύρεση των μελών της οικογένειάς του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Στις 13-08-2013 δηλώθηκε επισήμως η εξαφάνιση των τριών μελών της οικογένειάς του με την από 13-08-2013 υπεύθυνη δήλωση - δήλωση εξαφάνισης του αιτούντος για τα τρία μέλη της οικογένειάς του. Οι έρευνες συνεχίστηκαν, αλλά απέβησαν άκαρπες, ενώ παράλληλα η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Σάμου έστειλε σήμα αναζητήσεων των εξαφανισθέντων σε πανελλαδικό επίπεδο (βλ. το υπ’ αρ. 17/13-05-2014 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημ/κων Σάμου).  Στις 7-09-2013 εντοπίστηκαν χρυσαφικά πολύ κοντά σε κεντρικό μονοπάτι του ακρωτηρίου Πράσσο, δυτικά του σημείου έναρξης της πυρκαγιάς με κατεύθυνση προς το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (βλ. την από 14-11-2014 ένορκη κατάθεση του αστυνομικού  της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, .... που είχε λάβει μέρος στις επιχειρήσεις έρευνας), τα οποία κατά δήλωση του αιτούντος ανήκαν στη σύζυγό του, ενώ στο ίδιο σημείο εντοπίστηκαν και υπολείμματα πλήρως απανθρακωμένων οστών, κατακερματισμένα, έχοντας υποστεί αλλοιώσεις λόγω της πυρκαγιάς.  Κάποια από τα οστά αυτά κατόπιν ιατροδικαστικής εξέτασής τους και εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης (με ανάλυση βιολογικού υλικού / εξέταση DNA) ταυτοποιήθηκαν με τα οστά της συζύγου του και της ανήλικης κόρης του, οπότε και εκδόθηκαν από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τον αιτούντα πιστοποιητικά θανάτου της συζύγου και της κόρης του, καθώς και από το Ληξιαρχείο Σάμου (Βαθέος) οι προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από τον αιτούντα ληξιαρχικές πράξεις θανάτου τους, με τόπο θανάτου για αμφότερες το Βαθύ Σάμου και χρόνο την 21-07-2013 και ώρα 00:00 με αιτιολογία «Βίαιος θάνατος, Ατύχημα, απροσδιόριστος λόγω της ανεύρεσης και εξέτασης μόνο ολίγων κατακερματισμένων οστικών τμημάτων». Όμως, κανένα από τα ανευρεθέντα οστά δεν ταυτοποιήθηκε με το βιολογικό υλικό του ανηλίκου υιού του, ούτε ανευρέθηκαν άλλα υπολείμματα οστών που να ανήκουν σε αυτόν. Το σώμα του εξαφανισθέντος και δηλωθέντος από τον αιτούντα ως αγνοούμενου υιού του, ... γεννηθέντα την ....  και ηλικίας τότε τεσσάρων ετών, δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα. Τα ως άνω περιγραφόμενα περιστατικά και γεγονότα που έλαβαν χώρα την Κυριακή της 21-07-2013 στο ακρωτήριο Πράσσο της βορειοανατολικής Σάμου, τα οποία συνιστούν τις συνθήκες εξαφάνισης του τετράχρονου υιού του αιτούντος συνοψίζονται ιδίως στα εξής: δύσβατη και δασώδης περιοχή της Σάμου στην οποία βρισκόταν ο εξαφανισθείς, συσσωρευμένη κόπωση της προηγούμενης μέρας κατά τη διάρκεια της οποίας ανέβηκε μαζί με την οικογένειά του ψηλά στο βουνό από τις απόκρημνες ακτές, όπου αποβιβάστηκαν από τη βάρκα, έλλειψη νερού 18 και πλέον ωρών, πυρκαγιά στην περιοχή, απανθράκωση της μητέρας και της αδελφής του από την πυρκαγιά. Οι ως άνω συνθήκες εξαφάνισης του τετράχρονου ανηλίκου, αν και καθιστούν το θάνατό του πολύ πιθανό, αφού βρισκόταν σε κίνδυνο ζωής, δεν δημιουργούν ωστόσο πλήρη και απόλυτη βεβαιότητα, κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, περί του θανάτου του στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Παρόλο που από τις ως άνω περιγραφόμενες συνθήκες οι πιθανότητες να επήλθε ο θάνατος του τετράχρονου υιού του αιτούντος με απανθράκωση, μαζί με τη μητέρα και την αδελφή του στο ακρωτήριο Πράσσο της Σάμου, είναι αυξημένες, εντούτοις το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι ο θάνατός του δεν είναι κατά λογική αναγκαιότητα απολύτως βέβαιος, όπως αξιώνει ο νόμος για να βεβαιωθεί δικαστικά το γεγονός αυτό της προσωπικής κατάστασης του εξαφανισθέντος υιού του αιτούντος. Από τις συνθήκες εξαφάνισης του τετράχρονου αγοριού δεν μπορεί να αποκλειστεί η εκδοχή της έγκαιρης απομάκρυνσής του από την πυρκαγιά. Διότι αφενός, από αντικειμενική σκοπιά υπήρχε η δυνατότητα αυτή, αφού η πυρκαγιά εκδηλώθηκε σε τόπο ανοικτό (βουνό) και όχι περίκλειστο (όπως π.χ. ένα οικοδόμημα), και μάλιστα εκδηλώθηκε μέρα μεσημέρι (15:00) σε καλοκαιρινό μήνα (Ιούλιο), σε ώρα δηλαδή με ηλιοφάνεια και ορατότητα, με αποτέλεσμα να υπήρχε δυνατότητα απομάκρυνσής του και διαφυγής από το σημείο που βρισκόταν μέσω του δάσους, ώστε να φτάσει σε ασφαλή περιοχή μακριά από τη θέρμη της φωτιάς, τις φλόγες της φωτιάς που πλησίαζαν και τους αποπνικτικούς καπνούς της (από την οποία ασφαλή περιοχή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιους θα μπορούσε να συναντήσει και το πού θα μπορούσε να βρεθεί στη συνέχεια, παρά τις προσπάθειες των αρχών για τον εντοπισμό του, λαμβάνοντας υπόψη τον μεγάλο αριθμό ασυνόδευτων ανήλικων παιδιών προσφύγων που η τύχη τους αγνοείται και είναι εκτεθειμένα σε πολλούς κινδύνους από φυσικούς, αλλά και από ανθρώπινους παράγοντες). Και αφετέρου, από υποκειμενική σκοπιά, η ηλικία του εξαφανισθέντος ανηλίκου (τεσσάρων ετών), κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, του επέτρεπε να μπορεί να αυτονομηθεί και να αυτενεργήσει από την μητέρα του (σε αντίθεση με την μόλις μερικών μηνών αδελφή του που είχε πλήρη εξάρτηση από την εξουθενωμένη και άρρωστη μητέρα τους), παρόλη την σωματική εξάντλησή του από τις κακουχίες που είχε ζήσει από τη στιγμή άφιξής του στην Σάμο την προηγούμενη ημέρα, καθώς το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και επιβίωσης μπροστά στον ορατό κίνδυνο της ζωής είναι πιο ισχυρό. Άλλωστε και οι δύο άλλοι Σύροι πρόσφυγες με τους οποίους ταξίδευε μαζί η οικογένεια και που σύμφωνα με τον αιτούντα είδαν τελευταίοι τη μητέρα με τα ανήλικα τέκνα, στην ένορκη κατάθεσή τους μια ημέρα μετά την πυρκαγιά καταθέτουν ότι χωρίστηκαν από την οικογένεια το πρωί της 21-07-2013 και συγκεκριμένα ότι: «Γύρω στις 7:00 αφήσαμε την οικογένεια πίσω και εγώ με το φίλο μου πήγαμε δυτικά …», «….στις 7:00 η οικογένεια διάλεξε άλλο μονοπάτι ..… κινηθήκανε νότια και εμείς δυτικά» (βλ. τις από 22-07-2013 ένορκες καταθέσεις των ....  και ... αντίστοιχα). Συνεπώς, δεν μπορεί να εξαχθεί με βεβαιότητα το συμπέρασμα ότι από τις 7:00 το πρωί μέχρι τις 15:00 που εκδηλώθηκε η πυρκαγιά στην ευρύτερη περιοχή, το ανήλικο τετράχρονο αγόρι ήταν αναγκαίως «μαζί» με την μητέρα του, αφού η τελευταία οπτική επαφή που είχαν οι ως άνω Σύροι με τον ανήλικο ήταν αρκετές ώρες πριν ξεσπάσει η πυρκαγιά. Τέλος, το γεγονός ότι στο συμπέρασμα της από 22-10-2013 ιατροδικαστικής έκθεσης του Ιατροδικαστή Αθηνών, ...  σημειώνεται ότι «λίγα μικρά τεμάχια οστών δεν ήταν δυνατόν να ταυτοποιηθούν και δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να ανήκουν και σε άλλα άτομα», δεν σημαίνει ότι ανήκουν με βεβαιότητα στον εξαφανισθέντα υιό του αιτούντος, αφού ο ίδιος ο Ιατροδικαστής μιλά για πιθανότητα να ανήκουν σε άλλα άτομα, χωρίς δε να αποκλείεται να ανήκουν και στις ήδη ταυτοποιηθείσες θανούσες, μητέρα και κόρη, αφού όπως επισημαίνεται στο προοίμιο της ως άνω έκθεσης τα υπολείμματα των οστών αυτών βρίσκονταν σε κατάσταση προχωρημένης απανθράκωσης. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να μην καταστεί δυνατός ο προσδιορισμός κάποιου γενετικού τύπου στο βιολογικό υλικό που εντοπίστηκε σε κάποια από αυτά, παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν, όπως σημειώνεται στα υπ’ αρ. 3 και 16 συμπεράσματα της από 24-10-2013 έκθεσης εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης του Υπαρχιφύλακα .... του Τμήματος Ανάλυσης Βιολογικών Υλικών της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών, χωρίς να μπορεί να εξαχθεί από την ως άνω διαπίστωση με βεβαιότητα το συμπέρασμα ότι τα μη ταυτοποιηθέντα οστά ανήκουν στον εξαφανισθέντα τετράχρονο, δεδομένου ότι τα ανευρεθέντα αυτά οστά βρέθηκαν σε ανοιχτό χώρο προσβάσιμο στον καθένα και μάλιστα σε περιοχή της Σάμου, η οποία είναι πέρασμα μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία. Κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη, αφού ο θάνατος του εξαφανισθέντος τετράχρονου υιού του αιτούντος είναι μεν πολύ πιθανός, καθώς οι συνθήκες εξαφάνισής του αποδεικνύουν ότι το μεσημέρι της 21-07-2013 βρισκόταν σε κίνδυνο ζωής, αλλά εξ αυτών των συνθηκών δεν μπορεί να εξαχθεί  ως αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι ο θάνατός του είναι απολύτως βέβαιος... ». 






Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος- Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/