Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΕΝΟΣ


2011, Μάρτιος:  Μία γυναίκα θύμα ενδοοικογενειακής βίας με επισκέφθηκε στο γραφείο μου. Αιτία οι εκκρεμείς δικαστικές διαμάχες με τον τέως σύζυγό της. Σημειωτέον και οι δύο ήταν πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.  Όπως η ίδια μου ανέφερε, όλα ξεκίνησαν, όταν  μερικά χρόνια πριν, η έφηβη, τότε, κόρη της, ανακάλεσε την έγκληση που είχε καταθέσει εις βάρος του πατέρα της για σεξουαλική κακοποίηση και βιασμό (αιμομιξία). Η μητέρα, αν και γνώριζε για την σεξουαλική κακοποίηση της κόρης της, δεν συμφώνησε με την καταγγελία που αυτή έκανε στην αστυνομία. Η αμφιθυμική στάση που κράτησε η γυναίκα απέναντι στο παιδί της (από τη μια κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και αίτηση διαζυγίου, αποπέμποντας τον σύζυγο από την οικογενειακή στέγη, από την άλλη δεν συμφωνούσε με την καταγγελία της κόρης στην αστυνομία) ήταν και η κύρια αιτία της ανάκλησης της έγκλησης από το κορίτσι. Μέσα από την πολύωρη συζήτηση μαζί της, διαφάνηκε ότι αυτό που «ταλαιπωρούσε» τη μητέρα δεν ήταν ούτε η ανάκληση της έγκλησης από την κόρη της, ούτε η σκληρή δικαστική διαμάχη με τον τέως σύζυγό της, αλλά το γεγονός ότι η κόρη της δεν της μιλούσε και δεν ήθελε καμία επικοινωνία μαζί της.

1983-1985: Είναι η εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία της σπουδαίας θεατρικής παράστασης ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΓΗΣ της Φρίντας Μπιούμπι, σε διασκευή Γιάννη Τσίρου και Άννας Βαγενά. Μία αγροτική οικογένεια στην επαρχία ζει μέσα στο βούρκο της αιμομικτικής σχέσης πατέρα – κόρης. Η μητέρα από την αρχή ακόμα, από το στάδιο της σεξουαλικής παρενόχλησης, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας των αγγιγμάτων - θωπειών του πατέρα προς την κόρη. Το μόνο που τολμάει να κάνει η μητέρα είναι να ορμηνέψει τον σύζυγό της …  « Μην την ξαναγγίξεις…» του λέει  και αναγκάζεται βιαστικά να τον δικαιολογήσει λέγοντάς του «… μίλησέ μου και εσύ σαν άνθρωπος. Μπορεί να ΄χεις δίκιο. Μπορεί να χρειάζεσαι και βοήθεια, ένα γιατρό...» όταν αυτός την απειλεί με άσκηση σωματικής βίας αλλά παράλληλα ασκεί και σωματική βία πάνω σε αυτήν με τρόπο που θα μπορούσε να προκαλέσει σε αυτήν κίνδυνο για τη ζωή της ή βαριά σωματική βλάβη. Με τόση βία και με την απειλή άμεσης δολοφονίας η μητέρα ορκίζεται ότι δεν θα το πει πουθενά.

Αν και το κλίμα του συστηματικού τρόμου που βιώνουν τα θύματα από το θύτη-δράστη είναι μία αιτία που τα κρατάει στη σιωπή, εντούτοις η κύρια αιτία που δεν καταγγέλλουν το έγκλημα είναι ότι φοβούνται τον κοινωνικό διασυρμό.

« Και σκέφτεσαι … να πάω να τον καταγγείλω στις αρχές… Να τον ρεζιλέψω … Να σταματήσει εδώ, το κακό… Αλλά σκέφτεσαι πάλι τον κόσμο … Τους συγχωριανούς, όλους, σαν θα το μάθουνε… Τον οίκτο στα μάτια τους, όταν θα κοιτάζουν τα παιδιά σου… και αυτό σε σταματάει …»  λέει η Σοφία, η μητέρα στο έργο. Κάποια στιγμή όταν διώχνει την κόρη της από το σπίτι, σε μία ύστατη προσπάθεια να τη σώσει και να σωθεί, την ακούμε να  μονολογεί « Γιατί εγώ δεν μπόρεσα να σε προστατεύσω, να σε βοηθήσω όταν με χρειαζόσουνα, εγώ η μάνα  σου δεν είχα το κουράγιο  να τα βάλω μαζί του και με τον κόσμο όλο …» 

Τόση δύναμη έχει ο κόσμος πάνω της που μόνο η σκέψη του την καθηλώνει, την αδρανοποιεί, την καθιστά αδύναμη να καταγγείλει, να προστατεύσει το παιδί της, να πράξει τα αυτονόητα ως μητέρα … Το λέει η μάνα στο έργο, το έχουν παραδεχτεί αρκετές γυναίκες …

Τον κοινωνικό διασυρμό φοβάται και το ίδιο το θύμα. « Είχα σκεφτεί να τον καταγγείλω, να πάω στην αστυνομία και να πω  - ο πατέρας μου με βίασε να τον συλλάβετε- αλλά φαντάζεστε τι θα γινόταν ; Πρώτον δεν θα με πίστευαν…. » λέει η Γιώτα και αναφέρει την  ιστορία κάποιου νεαρού κοριτσιού του χωριού, το οποίο έγινε αντικείμενο κουτσομπολιού και κοροϊδίας από τους συγχωριανούς της, όταν απευθύνθηκε στην αστυνομία να καταγγείλει το βιασμό της από κάποιο βοσκό.   

Οι ίδιοι οι συγχωριανοί θα πούνε μετά στον αδελφό της καλαμπούρια ότι ο Νώε πηδούσε τις κόρες του …  

Οι ίδιοι οι συγχωριανοί θα κάνουν βούκινο οποιοδήποτε ευαίσθητο τραυματικό γεγονός έρθει στο φως με συναίνεση ή εν αγνοία του θύματος…

Οι ίδιοι οι συγχωριανοί  με την πρώτη ευκαιρία θα κακοποιήσουν, θα  λοιδορήσουν και θα ατιμάσουν το θύμα. « Με είδε… Μόνο που αυτός ήτανε από πάνω, κι εγώ από κάτω» λέει η Γιώτα στον αδελφό της .   

Αυτή είναι λοιπόν η κοινωνία, τον  διασυρμό της οποίας φοβάται το θύμα και δεν καταγγέλλει το έγκλημα ;;;     

« Ποιους να ντραπώ λέει στη μητέρα ο αιμομίκτης πατέρας  « αυτούς που μιλάνε, εγώ μπορώ να τους αγοράσω όλους! Ένα πάκο πεντοχίλιαρα να τους κουνήσω, θα μου δίνανε να πηδήξω ακόμα και τις μανάδες τους ! »

Αυτή είναι η κοινωνική πραγματικότητα, της οποίας τις σωστές διαστάσεις δίνει με δύο φράσεις ο αιμομίκτης πατέρας, έχων τη γνώση εκ των έσω, άλλωστε. Αλλά πως να τη γνωρίζει την κοινωνική πραγματικότητα το θύμα, όντας εγκλωβισμένο στα δίχτυα της ψευδαίσθησης, στην οπτική του αιμομίκτη, στις απειλές του αλλά και πάσχων μετά βεβαιότητας από το σύνδρομο « Μετατραυματικού Στρες» και όχι μόνο …     

Η σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού είναι κάθοδος στον Άδη. Μία ματιά στις έρευνες για τα ποσοστά παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης των ιερόδουλων, των τοξικοεξαρτημένων, των  ψυχικά διαταραγμένων -ασθενών είναι αρκετή για να καταλάβεις. Το παιδί δικαιολογημένα καθίσταται παθητικός αποδέκτης, η μητέρα όμως όχι… 

Ευτυχώς υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Γυναίκες αντιδρούν δυναμικά στην σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού τους ή στην απόπειρα σεξουαλικής κακοποίησής του και το προστατεύουν. Θα  αναφέρω την περίπτωση μίας γυναίκας, άγαμης μητέρας ενός μικρού κοριτσιού που όταν είδε τον σύντροφό της να στέκεται με την πλάτη στην πόρτα του παιδικού δωματίου και να αυνανίζεται κοιτώντας το κοιμισμένο αγγελούδι, τον έδιωξε αμέσως. Δεν σκέφτηκε ούτε τα οικονομικά οφέλη που είχε από αυτή τη σχέση, ούτε την αποδοχή της κοινωνίας έχοντας στο πλευρό της ένα κατ’ επίφαση σύντροφο και πατέρα.

Κλείνοντας θα επιστρέψω στην γυναίκα της πρώτης ιστορίας. Αυτή έχοντας περάσει όλες αυτές τις δοκιμασίες με πιο σοβαρή, την «απώλεια»  της κόρης της, μπόρεσε και ξεκίνησε την ξενάγηση στο ταξίδι της ζωής της προς τα πίσω. Με το μεγεθυντικό φακό της γνώσης και της εμπειρίας που είχε αποκτήσει, συνειδητοποίησε ότι η άρνηση ενός εγκλήματος, η συγκάλυψη ενός εγκλήματος είναι ένα ταξίδι και όχι μια διαδρομή …   



Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/ 


Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Ταμπου-ρώσου … ή βγάλε την μπατονέτα από το αυτί …


Αρχές Νοεμβρίου, κοινωνικός πολιτιστικός σύλλογος νησιού, δια του νομίμου εκπροσώπου του, επικοινώνησε μαζί μου και με τον εκδοτικό οίκο Ψυχογιό, προκειμένου να διοργανωθεί στον τόπο του, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Βίας κατά των Γυναικών,  παρουσίαση του βιβλίου ΑΘΕΑΤΗ ΒΙΑ. Ημερομηνία ορίσθηκε η 26η Νοεμβρίου 2011 και ώρα απογευματινή. Αρκετές μέρες αργότερα και αφού είχαν τακτοποιηθεί τα θέματα της μετάβασής μου και διαμονής μου στο νησί, επικοινώνησε μαζί μου η νόμιμη εκπρόσωπος του συλλόγου και μου εξέφρασε την ανησυχία της σχετικά με την πώληση του βιβλίου, δεν είχαν πολλά βιβλιοπωλεία στο νησί  όπως μου είπε, δεν ήξερε εάν θα παράγγελνε ο βιβλιοπώλης βιβλία και το πιο σημαντικό δεν ήθελε να βάλει το βιβλιοπώλη να φέρει βιβλία και μετά … θα τα αγόραζε ο κόσμος …. ;;;; Πολλά τα θέματα που αναδύθηκαν από αυτή την προετοιμασία   Πολλές οι ανησυχίες … Μήπως να κάνουμε μία απλή ημερίδα …. χωρίς να πωλείται το βιβλίο ;;; με ρώτησε …. να την κάνουμε της απάντησα! Εάν είναι να ενημερωθεί ο κόσμος και να βοηθηθεί … ναι … να την κάνουμε και ας μην έχουμε και το βιβλίο μέσα ….  

Συζητήσαμε για το πλάνο της ημερίδας, το περιεχόμενο της πρόσκλησης, τους φορείς που θα συνεργαζόταν  ο σύλλογος, το Δήμο και τις υπηρεσίες του, εάν μπορούσαμε να έχουμε και προβολή στις τοπικές εφημερίδες και σε άλλα ΜΜΕ,   τους ομιλητές- επιστήμονες που θα έκαναν εισήγηση στην ημερίδα.      

Οι μέρες περνούσαν και καμία πρόσκληση δεν έφτασε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο όπως μου είχε πει η νόμιμη εκπρόσωπος του συλλόγου … ή κάτι άλλο σχετικό με την ως άνω ημερίδα .

Επικοινώνησα τηλεφωνικώς με την υπεύθυνη του συλλόγου, προκειμένου να επιβεβαιώσω την διοργάνωση της ημερίδας και το ταξίδι μου την 26η Νοεμβρίου στο νησί , καθώς θα ευρισκόμουν την 24η και 25η Νοεμβρίου στο Ηράκλειο Κρήτης .

Η ημερίδα θα γίνει κανονικά …. μου απάντησε η υπεύθυνη …. Τα εισιτήριά σας έχουν πληρωθεί κανονικά …. Θα μείνετε κ.λ.π ……Εντάξει με τα εισιτήρια και που θα μείνω … με την ημερίδα τι κάνετε …. Γράψατε πρόσκληση ;  την ρώτησα ….  Ναι μου απάντησε και θα σας την στείλω σήμερα κιόλας ….  

Πράγματι  κάποιες ώρες αργότερα έλαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο την πρόσκληση, της οποίας το περιεχόμενο ήταν το εξής:  Ο κοινωνικός πολιτιστικός σύλλογος  …………. στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας βίας κατά των γυναικών υποδέχεται και τιμά το Σάββατο 26 Νοεμβρίου και ώρα 19.00 στο ………………………, την ειδικευθείσα σε θέματα βίας κατά των γυναικών, τη συγγραφέα-δικηγόρο Σουλή Στεφανία. Ευθύς αμέσως επικοινώνησα τηλεφωνικώς με τη νόμιμη εκπρόσωπο του συλλόγου και την ευχαρίστησα για το τιμητικό της πρόσκλησης πλην όμως την ενημέρωσα ότι μου ήταν αδύνατο να το δεχτώ με αυτό τον τρόπο. Της υπενθύμισα ότι όλες αυτές τις ημέρες συζητούσαμε για τη διοργάνωση μίας ΗΜΕΡΙΔΑΣ  με ομιλητές, ψυχολόγο, ψυχίατρο προκειμένου να ενημερωθεί η τοπική κοινωνία για το ιδιαίτερα ειδεχθές αυτό φαινόμενο. Με παρακάλεσε να γράψω εγώ το θέμα της ημερίδας και να της το στείλω . Θα σας παρακαλέσω μου είπε κλείνοντας, να μη γράψετε κάτι βαρύ …. Τίποτα βαρύ δεν θα γραφτεί … την καθησύχασα , … ότι γράφουμε συνήθως σε ανάλογες εκδηλώσεις –ημερίδες….   

 Έγραψα το θέμα της ημερίδας το οποίο ήταν επί λέξει το εξής : « Ενδοοικογενειακή βία: Το φαινόμενο και οι επιπτώσεις του στη ελληνική οικογένεια» και το απέστειλα στο email του συλλόγου . Άμεση τηλεφωνική επικοινωνία πάλι από την υπεύθυνη του συλλόγου … είναι σκληρό αυτό που γράψατεδεν θα το δεχτούν εδώ στο νησί … σας το είπα. Εντάξει της απάντησα θα γράψω κάτι πιο light και απέστειλα νέο email , με διορθωμένο το θέμα … το οποίο αυτή την φορά ήταν το εξής : « Συντροφική βία : Ενημέρωση - Πρόληψη – Καταστολή ».

Η αντίδραση της υπευθύνου αυτή τη φορά ήταν πιο έντονη και επιθετική . « Σας είπα ότι η τοπική κοινωνία δεν θα δεχτεί ένα τέτοιο θέμα … δεν παραδέχονται εδώ στο νησί ότι υπάρχει βία στα σπίτια… ακόμα και γυναίκα από το Σύλλογο μου είπε … εμείς δεν έχουμε τέτοια προβλήματα … τι της θέλεις τις ημερίδες …

Πραγματικά δεν ήξερα τι να απαντήσω … συγγνώμη γιατί δεν ακούτε τον παλμό της τοπικής κοινωνίας ; ήταν το μόνο που κατάφερα να πω … γιατί θέλετε να κάνετε μία ημερίδα όταν η κοινωνία είναι αρνητική, σχεδόν εχθρική σε αυτό που πάτε να κάνετε … Μα δεν θα βάλουμε αυτό το θέμα μου απάντησε … θα γράψουμε κάτι άλλο !!!  Λυπάμαι πολύ της απάντησα …. Είτε βάλουμε αυτό το θέμα, είτε κάτι πιο light, όπως μου ζητήσατε , εγώ αυτό το σκληρό θέμα θα αναπτύξω, αυτό το σκληρό θέμα θα παρουσιάσω .ΤΙΠΟΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΑΦΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΟ LIGHT ! Και εκπτώσεις σε ημερίδες με τόσο σοβαρά κοινωνικά θέματα δεν γίνονται. Η συνομιλία τελείωσε με ένα παγερό τρόπο και από τις δύο πλευρές.

Την επόμενη μέρα η πρόεδρος του συλλόγου επικοινώνησε τηλεφωνικώς μαζί μου και με ενημέρωσε ότι συγκαλέσανε εκτάκτως Δ.Σ, το οποίο ομόφωνα αποφάσισε να ακυρώσει την ημερίδα καθότι η τοπική κοινωνία αντέδρασε αρνητικά σε αυτή την απόπειρα εγχειρήματος .       

Μάλιστα ….

Μέσα από αυτή την πικρή αλλά πολύ διδακτική ιστορία αναδύθηκαν μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα :

1) Η επίτευξη ενός σκοπού, πρέπει να υπηρετεί και το σύνολο, την κοινωνία, την ανθρωπότητα, όταν κατευθύνεται προς την ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών-αναγκών και μόνο, είναι εξαρχής καταδικασμένη να αποτύχει .      

2) Πράγματι το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας εξακολουθεί να είναι ταμπού σήμερα . Το γνωρίζουμε, το καταλαβαίνουμε. Είναι δύσκολο για το θύμα να μιλήσει, να αναζητήσει βοήθεια. Το βλέπουμε κάθε μέρα. Από αυτό όμως το σημείο μέχρι το σημείο μία ολόκληρη κοινωνία να αρνηθεί τη διοργάνωση μίας ενημερωτικής ημερίδας για ένα κοινωνικό φαινόμενο υπάρχει τεράστια απόσταση ή μήπως δεν υπάρχει και μιλάμε για το ίδιο ακριβώς σημείο …. το σημείο λοιπόν που η κοινωνία βάζει το ίδιο το θύμα… εκεί που το έχει τοποθετήσει και ο θύτης-δράστης …

3) Με ποιο δικαίωμα μία κοινωνία, όπου και να βρίσκεται αυτή, αντιδρά εχθρικά στην πρωτοβουλία ενός συλλόγου και στο τέλος επιτυγχάνει να μη διοργανωθεί μία  ενημερωτική ημερίδα λέγοντας ότι ΕΔΩ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ! Ποιος το λέει αυτό ; και πως το ξέρει ;;;

 Έκανα τηλεφωνική στήριξη και νομική συμβουλευτική 7 χρόνια σε όλη την Ελλάδα και γνωρίζω πολύ καλά το θέμα αυτό. Αναρωτιέμαι όμως για το ρόλο των τοπικών αρχών και των επιστημόνων που απαρτίζουν τα συμβούλια του Δήμου στις κοινωνικές υπηρεσίες του . Τι κάνουν ; με τι ασχολούνται ;;;; Εάν ένα θύμα τολμήσει και μιλήσει και ζητήσει βοήθεια τι θα του πουν ; Γύρνα στο σπίτι σου και μην μας τα ζαλίζεις … στην καλύτερη περίπτωση … στη χειρότερη μπορεί και να το χαρακτηρίσουν τρελό ή μυθομανή … ΕΙΠΑΜΕ ΕΔΩ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ !  Πραγματικά σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνεις ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι το δράμα του προσώπου που το βιώνει … είναι 100% προσωπική του υπόθεση όσο και να προσπαθούμε για το αντίθετο !

4) Ο καθένας έχει την κοσμοθεωρία του, τις αξίες του, τις νοοτροπίες του, βαθιά ριζωμένες στο DNA του, όπως αποδεικνύεται κάποιες φορές. Σε 7 γενιές αλλάζει το γενετικό υλικό λένε οι επιστήμονες και φεύγουν τα κουσούρια ( συμπληρώνουν οι χωριάτες), οι νοοτροπίες όμως και οι αξίες έχουν το δικό τους κώδικα και δεν αποσβένονται ακόμα και αν περάσουν αιώνες.

5) Ταμπού λοιπόν είναι ό,τι κακό και δεν φαίνεται… ή όσο το κρατάμε καλά κρυμμένο … εάν έρθει στο φως παύει να είναι ταμπού …

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/ 



                                                                                Σ.Σ

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ΜΙΛΑ... ΨΑΞΕ... ΦΩΝΑΞΕ... ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ!

Οι Γυναίκες της Τοπικής Οργάνωσης ΝΔ Κέντρου Αχαρνών, υπό την Αιγίδα της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ και της ΝΟΔΕ Βόρειας Αττικής, σας προσκαλούν στην Ημερίδα με θέμα " ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ " , την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011, στις 18:00, στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του Δημαρχιακού Μεγάρου Αχαρνών ( Φιλαδελφείας 87& Μπόσδας ) .

Η εκδήλωση είναι Αφιερωμένη στην μνήμη της πρώην Υπευθύνου Γυναικών της Τ.Ο. ΝΔ Κέντρου Αχαρνών που "έφυγε" πριν λίγες μέρες, Ανδριάννας Κατσιγιάννη.   

Επειδή "το προλαμβάνειν κρείττον του θεραπεύειν " ή μία ημερίδα για την εξάλειψη της ενδοοικογενειακής βίας που αφορά όλους !

http://www.youtube.com/watch?v=4yjnnplHoho

... Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι ιδιωτική υπόθεση. Κανένας δεν επιθυμεί να εμπλακεί στα οικογενειακά του άλλου. Ο γείτονας κλείνει τα αυτιά του, όταν στο διπλανό διαμέρισμα σείεται ο τόπος και οι κραυγές των παιδιών ραγίζουν τους τοίχους. Ο αστυνομικός συμβουλεύει τη γυναίκα να γυρίσει στο σπίτι της και «να τα βρει με τον άντρα της» γιατί έχει σοβαρότερα, όπως λέει, θέματα να ασχοληθεί. Ο δάσκαλος συναισθάνεται μεν την προβληματική κατάσταση που βιώνει το παιδί, φοβάται ωστόσο να καταγγείλει όσα βλέπει γιατί δεν είναι και απόλυτα βέβαιος, χώρια που σκέφτεται ότι μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο γιατρός αναγνωρίζει τις εκ προθέσεως προκληθείσες βλάβες στο σώμα της γυναίκας ή του παιδιού αλλά δεν αναφέρει, ως οφείλει, την αξιόποινη πράξη.

Ο αγώνας κατά της ενδοοικογενειακής βίας δεν πρέπει να εξαντλείται στα νομοθετικά μέτρα. Το ζητούμενο πρέπει να είναι πρωτίστως η πρόληψη και δευτερευόντως η καταστολή.

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις κοινωνικές αξίες και τα κοινωνικά στερεότυπα, ούτως ώστε κάθε γυναίκα και κάθε παιδί να ζει ελεύθερα από προσβολές, ταπεινώσεις, εκφοβισμούς, απειλές και χειροδικίες; Η απάντηση είναι μεταβάλλοντας τον τρόπο που διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά, και ιδίως τα αγόρια. Τα κορίτσια θα πρέπει να μάθουν να πιστεύουν στον εαυτό τους, να στηρίζονται στις προσωπικές τους δυνάμεις και να μην ανέχονται τον υποβιβασμό και την εκμετάλλευση σε κανέναν τομέα της ζωής τους. Τα αγόρια, από την άλλη, θα πρέπει να μάθουν να σέβονται τα κορίτσια ως ισότιμα, να αποδοκιμάζουν το νταηλίκι, να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και να επιλέγουν, με σεβασμό στην ετερότητα του άλλου, το διάλογο όποτε χρειάζεται να επιλυθούν συ­γκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Αιτία της κακοποίησης δεν είναι η σύγκρουση και η αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο πρόσωπα· αιτία της κακοποίησης είναι η επιθυμία του ενός προσώπου να θέσει υπό επιβολή και κυριαρχία το άλλο πρόσωπο.
( απόσπασμα από την Εισαγωγή του βιβλίου ΑΘΕΑΤΗ ΒΙΑ - Η αγάπη δεν πρέπει να πονάει, Οδηγός Αυτοβοήθειας για κάθε γυναίκα, εκδόσεις Ψυχογιός )  
 
 
Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
 
 

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Είναι οι γυναίκες –θύματα βίας, γυναίκες που δεν αγάπησαν ή που δεν αγαπούν τον εαυτό τους ;

http://www.youtube.com/watch?v=4yjnnplHoho


Καλησπέρα κυρίες και κύριοι. Σας ευχαριστώ πολύ που είσαστε σήμερα εδώ, στην παρουσίαση του βιβλίου ΑΘΕΑΤΗ ΒΙΑ.  Πριν ξεκινήσω την ομιλία μου  θα ήθελα να ευχαριστήσω την Γενική Γραμματέα  Ισότητας των Φύλων την κ. Μαρία Στρατηγάκη για τη διοργάνωση της σημερινής παρουσίασης!  Θα ήθελα εν συνεχεία να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στις σημαντικές προσωπικότητες, οι οποίες μου έκαναν την εξαιρετική τιμή να παρουσιάσουν αυτό το βιβλίο. Την Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Κλινική Ψυχολόγο και Ψυχοθεραπεύτρια κ. Μίκα Χαρίτου – Φατούρου και την Νομικό και Προϊσταμένη Δ/νσης Εργασιακών Σχέσεων & Κοινωνικής Πολιτικής της ΓΓΙΦ κ. Δώρα Κατσιβαρδάκου .      

Σήμερα είναι η 2η παρουσίαση του βιβλίου … θα ήταν η 4η … εάν πέρυσι δεν ακυρωνόντουσαν 2 παρουσιάσεις, λόγω των βίαιων επεισοδίων που διαδραματίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Το βιβλίο  ήδη ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του,  βρίσκεται σε 2η έκδοση. 

Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα απόσπασμα από ένα μήνυμα που έλαβα πρόσφατα από μία αναγνώστρια το οποίο έθεσε κάποιους προβληματισμούς … Καλησπέρα. Μόλις τελείωσα το βιβλίο σας, που βρήκα στην δανειστική βιβλιοθήκη …. ! είναι μοναδικό(ίσως και στο είδος του-δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τέτοια πληρότητα)και πραγματικά θα έπρεπε κάθε νέα γυναίκα στην αρχή της συναισθηματικής της ζωής, προτού ακόμα ξεκινήσει την "ενασχόληση" της με το άλλο φύλο να διαβάσει. Ειλικρινά είναι πολύ κατανοητό, απλό στην έκφραση, ρεαλιστικότατο αλλά και με την επιστημονικότητα που του αρμόζει. Καθώς το διάβαζα αναρωτήθηκα: - όταν έχεις απέναντι σου μια κακοποιημένη γυναίκα που δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει στην ουσία την πραγματικότητα της(όχι αν μπορεί-δεν θέλει)σε τι μπορείς να την βοηθήσεις ουσιαστικά? αφού όλα είναι θέμα δικής της ΑΠΟΦΑΣΗΣ.. -κακοποίηση(κυρίως συναισθηματική) έχουμε ή θα έχουμε όλες οι γυναίκες στη ζωή μας θεωρώ και αυτό γιατί εμείς οι ίδιες έχουμε επιτρέψει ή χειρότερα ακόμα επιβάλει στους εαυτούς μας κακοποιητές! δεν τυχαίνει αυτές οι γυναίκες του βιβλίου να έχουν τυχαία παντρευτεί ή δίπλα τους έναν βίαιο άντρα! πρώτα οι ίδιες δεν αγάπησαν αρκετά τον εαυτό τους ώστε μετά ένα ξυλοφόρτωμα να είναι  "…από αγάπη..."

Εδώ θα κάνω μία διακοπή και θα διαβάσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο, μία ιστορία … για να δούμε πόσο τελικά είναι μόνο απόφαση της ίδιας της γυναίκας να απεγκλωβιστεί από την κακοποιητική σχέση ή ακόμα είναι οι γυναίκες –θύματα… γυναίκες που δεν αγάπησαν ή που δεν αγαπούν τον εαυτό τους ;;;;;

Είναι η ιστορία της Κριστίνας στη σελίδα 55 ...

Η Κριστίνα είναι παντρεμένη με τον Νίκο και έχουν ένα κοριτσάκι. Η Κριστίνα κακοποιείται ψυχολογικά και σωματικά από το σύζυγό της, από τον πρώτο μήνα του γάμου.



Με τον Νίκο γνωριστήκαμε στη Σόφια όταν σπουδάζαμε και οι δύο. Ήμασταν μαζί τρία χρόνια προτού παντρευτούμε. Ο Νίκος ήταν καλός, ήρεμος, ευγενικός απέναντί μου. Σπάνια τσακωνόμασταν και ποτέ δε μου είχε δείξει σημάδια βιαιότητας. Οι γονείς μου και οι αδελφές μου τον συμπαθούσαν πολύ και συχνά ερχόταν στο σπίτι μας και τρώγαμε οικογενειακώς. Κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα, καλοκαίρι ερχόμασταν στην Ελλάδα, στους γονείς του, που έδειχναν και αυτοί ότι με είχαν συμπαθήσει. Μου άρεσε που θα έφευγα από τη Βουλγαρία και είχα αρχίσει να μαθαίνω τα ελληνικά, αφού μόλις τελείωνε ο Νίκος θα παντρευόμασταν και θα μέναμε στην πόλη του. Όταν παντρευτήκαμε μείναμε στο σπίτι που μας παραχώρησαν οι γονείς του, το οποίο ήταν στον πρώτο όροφο της οικογενειακής διπλοκατοικίας. Στο ισόγειο έμεναν και μένουν οι γονείς του. Μετά το γάμο, με το πρόσχημα ότι δε μιλώ καλά την ελληνική γλώσσα, η μητέρα του Νίκου με ακολουθούσε σε όλα τα ψώνια, σε όλες τις αγορές που έκανα για το σπίτι μας. Είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα. Ακόμη και τα έπιπλα, τα οποία αγοράστηκαν, εν μέρει, με χρήματα των γονιών μου, τα διάλεξε η μητέρα του Νίκου. Είχε κλειδιά από το σπίτι και έμπαινε σε αυτό οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Ερχόταν και κοίταζε να δει τι μαγείρεψα στο γιο της, να δει αν έχω το σπίτι στρωμένο, μαζεμένο. Εμένα μου αρέσει το διάβασμα και είχα μάθει να διαβάζω ελληνικά και αφιέρωνα πολύ χρόνο σε αυτό. Αυτό την ενοχλούσε. Ερχόταν και με έβλεπε πάντα με ένα βιβλίο. Του έλεγε ότι είμαι βρόμικη, τεμπέλα. Ερχόταν αυτός και μου τα έλεγε. Ένα μεσημέρι τον παρακάλεσα να της ζητήσει τα κλειδιά. Άρχισε να φωνάζει ότι είμαι αχάριστη, ότι με έφερε σε ένα παλάτι όπου ούτε στα όνειρά μου δεν είχα φανταστεί ότι θα ζήσω. «Αυτό το παλάτι όπου ζεις εσύ τώρα το φτιάξανε οι γονείς μου, είναι δικό τους και θα μπαίνουν μέσα όποτε θέλουν, σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει…» Τον ρώτησα πώς θα του φαινόταν αν ζούσαμε στην πατρίδα μου και αυτό το έκαναν οι γονείς μου. «Θα σου άρεσε να μπαίνουν οι γονείς μου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας στο σπίτι μας; Οι γονείς μου όμως δε θα το έκαναν αυτό ποτέ…» του φώναξα κάποια στιγμή. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα μου και σήκωσε το χέρι του και με χαστούκισε. «Βούλωσέ το, κωλοβουλγάρα, κλείσε το βρομόστομά σου που θα συγκρίνεις τους γονείς μου με τους δικούς σου. Μην τολμήσεις και ξαναπιάσεις τους γονείς μου στο στόμα σου…» Οι γονείς μου είναι φτωχοί αλλά πανεπιστημιακής μόρφωσης, σε αντίθεση με τους δικούς του γονείς, οι οποίοι έχουν χρήματα αλλά δεν έχουν σπουδάσει. Τη δεύτερη φορά που με χαστούκισε ήμουν έγκυος στον τρίτο μήνα και του είχα πει ότι θα ερχόταν η μητέρα μου. Όταν του το ανακοίνωσα, θύμωσε τόσο πολύ, που άρχισε να με σπρώχνει και να πετάει αντικείμενα. «Δεν υπάρχει λόγος να έρθει η μητέρα σου. Μόνη σου αποφασίζεις εδώ μέσα; Ποια νομίζεις ότι είσαι…;» Θύμωσα πολύ γιατί πίστευα ότι συμπαθούσε τη μητέρα μου και γιατί ήξερε ότι θα μου έκανε καλό σε αυτή τη φάση της ζωής μου να έχω τους δικούς μου κοντά μου. Δεν είχα φίλους και όλη μέρα ήμουν μόνη μου. Άρχισα να φωνάζω ότι του αρέσει δεν του αρέσει, η μητέρα μου θα έρθει και όταν φύγει η μητέρα μου θα έρθει και η αδελφή μου, η Σοφία. Με χαστούκισε με όλη του τη δύναμη. Ήταν τόσο δυνατό το χτύπημα, που έπεσα κάτω. Φοβήθηκε και σταμάτησε. Η μητέρα μου ήρθε, κάθισε δύο εβδομάδες και έφυγε πολύ στενοχωρημένη και σοκαρισμένη από τη συμπεριφορά του Νίκου, ο οποίος ήταν ψυχρός μαζί της και σχεδόν όλη μέρα έλειπε από το σπίτι. Ο Νίκος έδειξε στη μητέρα μου ότι ήταν ανεπιθύμητη. «Δεν ξέρω αν μπορώ να ξανάρθω…» μου είπε η μητέρα μου, κλαίγοντας, όταν έφυγε. «Δε θέλω να σου δημιουργώ προβλήματα με τον άντρα σου, κόρη μου». Η μητέρα μου ξαναήρθε όταν γέννησα. Αυτή τη φορά ο Νίκος δεν ήταν διαφορετικός απέναντί της. Ήταν το ίδιο ψυχρός αλλά περισσότερο προσβλητικός. Όταν γύριζε στο σπίτι, πετούσε τα ρούχα του στον καναπέ του σαλονιού και κυκλοφορούσε με τα εσώρουχα. Όταν έκανε μπάνιο, έβγαινε ολόγυμνος και πήγαινε στην κρεβατοκάμαρά μας να ντυθεί. Κάθε μέρα τον παρακαλούσα να σταματήσει αυτή τη συμπεριφορά και να κάνει λίγη υπομονή ώσπου να φύγει η μητέρα μου. «Είμαι στο σπίτι μου και θα κυκλοφορώ όπως γουστάρω…» μου απαντούσε. «Αν έχει πρόβλημα, να φύγει». Την ημέρα που έφυγε η μητέρα μου, μου είπε να τηλεφωνήσω στην αδελφή μου και να της πω να μην έρθει. Του απάντησα ότι όσο εγώ είμαι εδώ, οι δικοί μου θα έρχονται. «Θα κάνεις αυτό που σου λέω, πάρ’ την τώρα τηλέφωνο». Και με άρπαξε από τα μαλλιά κι άρχισε να με σέρνει προς το τηλέφωνο. «Δεν πρόκειται να της τηλεφωνήσω, θα πάρω το παιδί μου και θα φύγω», του είπα. Άρχισε να με χτυπάει με τα χέρια του στο κεφάλι και στην πλάτη. «Καριόλα, πουτάνα, κωλοβουλγάρα, ότι θα φύγεις από αυτή τη χώρα είναι το μόνο σίγουρο, αλλά χωρίς το παιδί μου», έλεγε και ξαναέλεγε συνέχεια. Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα στην αδελφή μου να μην έρθει. Ο Νίκος από εκείνη την ημέρα δε με ξαναχτύπησε. Προσπάθησα πολλές φορές να μιλήσουμε. Δε δεχότανε με τίποτα. Αν δεν αλλάξεις, μου απαντούσε, δεν πρόκειται να συζητήσουμε. Οι σχέσεις μας στο εξής ήταν ψυχρές. Ερχόταν στο σπίτι, έπαιρνε το παιδί και το πήγαινε στη μητέρα του. Δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν αισθανόμουν καλά. Δεν είχα διάθεση και όρεξη να κάνω τίποτα. Δεν μπορούσα να ασχοληθώ ούτε με το παιδί. Όλη μέρα ήμουν μόνη μου και έκλαιγα. Με έβλεπε που έκλαιγα και ερχόταν πάνω από το κεφάλι μου και ούρλιαζε: «Γαμώ το Χριστό σου, γαμώ την Παναγία σου, βούλωσέ το…» Και εγώ έπεφτα στα πόδια του και τον παρακαλούσα να αλλάξει συμπεριφορά. Με πήγε σε έναν ψυχίατρο, ο οποίος διέγνωσε επιλόχεια κατάθλιψη και μου συνέστησε αντικαταθλιπτική αγωγή. Στο γιατρό, ο οποίος ήταν γνωστός του, δεν τόλμησα να πω τίποτα. Όλον αυτό τον καιρό δεν έκανα τίποτα. Κοιμόμουν συνέχεια. Με το παιδί ασχολιόταν η πεθερά μου. Κάποια στιγμή, μου ζήτησε να μιλήσουμε. Μου είπε ότι αν ήθελα να πάω στους γονείς μου για μερικές μέρες δε θα είχε κανένα πρόβλημα. «Θα σου κάνει καλό, ίσως σου περάσει και η κατάθλιψη», μου είπε. Του απάντησα ότι θα μιλήσω με τους γονείς μου και θα πάρω τη μικρή και θα πάω. «Να πας χωρίς το παιδί, να ξεκουραστείς πραγματικά. Άσε το παιδί, θα το αναλάβω εγώ, δεν έχω πολλές δουλειές αυτό το διάστημα και ό,τι χρήματα χρειαστείς, εγώ είμαι εδώ…» Είχε γίνει πάλι τρυφερός και στοργικός, όπως παλιά. Προτού φύγω για τη Βουλγαρία, πήγαμε και ψώνισε ένα σωρό δώρα για τους δικούς μου. Έμεινα στους γονείς μου σχεδόν δύο μήνες. Κάθε μέρα μού τηλεφωνούσε και μου έλεγε τα νέα της μικρής. Επέστρεψα πριν από τρεις μέρες. Όταν πήγα στο σπίτι, η πόρτα δεν άνοιγε. Του τηλεφώνησα και μου είπε επί λέξει: «Κοίτα, στο σπίτι δεν μπαίνεις μέσα ξανά. Η αστυνομία ξέρει ότι έχεις εγκαταλείψει σπίτι, σύζυγο και παιδί. Έχω μιλήσει σε δικηγόρο και ήδη έχει ξεκινήσει διαδικασίες διαζυγίου. Την επιμέλεια του παιδιού την έχω εγώ. Θα σε πάρει ο δικηγόρος μου και από εδώ και στο εξής θα μιλάς μόνο μαζί του…»



Πόσο εύκολο είναι να σχολιάζουμε τη ζωή των άλλων, να ασκούμε κριτική στη ζωή των άλλων, να το παίζουμε εμπειρογνώμονες στη ζωή των άλλων. 

Ο κόσμος λέει :



Φταίει η γυναίκα  που δεν πάει στην Αστυνομία …

Φταίει η γυναίκα  που δεν τον παρατάει, τέτοιος που είναι …

Φταίει η γυναίκα γιατί τον δέχτηκε πίσω …

Φταίει η γυναίκα γιατί  δεν αγάπησε αρκετά τον εαυτό της, γιατί εάν τον είχε αγαπήσει δεν θα έμπλεκε μαζί του …

Φταίει η γυναίκα γιατί στην ουσία δεν θέλει και δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει την πραγματικότητά της … 





Αυτό μας έδειξε η ιστορία της Κριστίνα;





Η Κριστίνα δεν αγαπούσε αρκετά τον εαυτό της για να παντρευτεί έναν άνδρα σαν τον Νίκο ;  Και τι είχε ο Νίκος δηλαδή … είχε  δύο κεφάλια, τρία μάτια ; ή μία ταμπέλα που έλεγε «  πρόσεξε είμαι βίαιος… μείνε μακριά … ». Η Κριστίνα δεν είχε δείγμα βίαιης συμπεριφοράς στην σχέση, όπως συμβαίνει με άλλες γυναίκες και εκεί πραγματικά υπάρχει θέμα - όταν η γυναίκα έχει δείγματα βίαιης συμπεριφοράς- γιατί η γυναίκα συνεχίζει να είναι μαζί με τον βίαιο άντρα.  Σύμφωνα με την ανάλυση στοιχείων που αφορούν γυναίκες-θύματα βίας μέσα στην οικογένεια και οι οποίες απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα Αθήνας-Πειραιά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, μόνο το 35% είχε δείγματα βίαιης συμπεριφοράς του δράστη και πριν το γάμο μαζί του. Αλλά δεν μιλάμε για μία τέτοια περίπτωση αυτή τη στιγμή.   



  Ο Νίκος άσκησε σωματική και ψυχολογική βία αμέσως μετά το γάμο, ένα μήνα μετά.   

Έχουμε μία γυναίκα που δεν ήθελε να αλλάξει την πραγματικότητα που ζούσε ;

Η Κριστίνα αντέδρασε από τη πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε το περιστατικό βίας από το σύζυγό της γι αυτό και ο σύζυγός της κινήθηκε γρήγορα και οι εξελίξεις στη δική της περίπτωση ήταν ραγδαίες. Ο σύζυγος ήξερε το χαρακτήρα της, ήταν μία δυναμική κοπέλα, έξυπνη, μορφωμένη, καλόπιστη όμως και ανυποψίαστη .  Ακόμα και ξένη που ήταν αντιστεκόταν με όποιο τρόπο μπορούσε στις παράλογες απαιτήσεις και στη βία του άντρα της και δεν θα καθόταν ούτε λεπτό και στιγμή εάν δεν πάθαινε κατάθλιψη.  Αυτός εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της κατάθλιψής της, την ξαπόστειλε και της πήρε το παιδί.

Διάβασα αυτή την ιστορία γιατί είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση!!! Το συνηθισμένο είναι η γυναίκα να μην έχει σημάδια βίαιης συμπεριφοράς πριν το γάμο, να μπαίνει ανυποψίαστη στο γάμο και  να παθαίνει ήπια κατάθλιψη αμέσως μετά το γάμο. Και η ήπια κατάθλιψη όμως είναι ένας τρόπος άμυνας …  ένας τρόπος να πολεμήσεις τη βία που δέχεσαι … ένας τρόπος να αλλάξεις την πραγματικότητά σου.  Είναι τραγικό αυτό που λέω … αλλά έτσι είναι … Έχει παρατηρηθεί  ότι  η σωματική βία σταματάει όταν η γυναίκα αποκτάει  κατάθλιψη … το είδαμε και στην ιστορία της Κριστίνας … το βλέπουμε σε πολλές ιστορίες … γιατί σταματάει ο βίαιος άντρας να χειροδικεί στην καταθλιπτική γυναίκα ; γιατί την συμπόνεσε ; γιατί τη λυπήθηκε; Γιατί του έβγαλε την τρυφερή του πλευρά ; γιατί ξαφνικά άρχισε να τη νοιάζεται ; γιατί άραγε;;  και εδώ βρίσκεται η απάντηση και η αλήθεια σε αυτό που λέγεται κακοποίηση : Ο άντρας σταματάει να κακοποιεί μία καταθλιπτική γυναίκα γιατί απλά δεν του αντιστέκεται …. γιατί είναι αδύναμη …. Δεν υπάρχει λόγος να επιβληθεί σε ένα άνθρωπο που δεν του αντιστέκεται . Αυτό δεν του δίνει δύναμη.  Αυτό που του δίνει δύναμη είναι να επιβάλλεται και να κυριαρχεί στο άλλο πρόσωπο . Όταν το πρόσωπο παραδίδεται στην κατάθλιψη γίνεται αδύναμο ! Όταν συμβεί  αυτό , τότε ο βίαιος άντρας  θα πάρει τα κουβαδάκια του και θα πάει σε άλλη παραλία …. Ναι…  θα αναζητήσει άλλη ερωτική σύντροφο και θα ζητήσει από την γυναίκα του να φύγει ή θα την διώξει με κάποιο τρόπο. Εάν η  γυναίκα δε μετοικήσει οικειοθελώς, ο σύντροφος θα προβεί σε νομικές ενέργειες και θα καταφέρει να πάρει και τα παιδιά. Σύμφωνα με τη νομολογία, μία γυναίκα μπορεί να χάσει την επιμέλεια των παιδιών της εάν πάσχει από κατάθλιψη ή άλλη συναισθηματική διαταραχή. Αρκετοί δικαστές έχουν κρίνει και έχουν αποφασίσει να αναθέσουν την επιμέλεια των παιδιών στον πατέρα γιατί η μητέρα αδυνατούσε , λόγω κατάθλιψης ή άλλης ψυχικής διαταραχής να ανταποκριθεί στο γονεικό της ρόλο .



Εάν λοιπόν οι γυναίκες-θύματα  δεν ήθελαν να αλλάξουν την πραγματικότητά τους δεν θα απευθύνονταν στις υποστηρικτικές υπηρεσίες και δεν θα τηλεφωνούσαν στη γραμμή SOS της ΓΓΙΦ 2.000 γυναίκες μέσα σε ένα εξάμηνο, ακριβώς ο διπλάσιος αριθμός από όταν ήμουνα εγώ στο Συμβουλευτικό Κέντρο του Πειραιά. Ο μεγάλος αυτός αριθμός δεν πιστεύω ότι οφείλεται στην αύξηση του αριθμού των θυμάτων. Πέρυσι το Ειδικό Ευρωβαρόμετρο έδειξε 1 στις 4 Ελληνίδες, θύμα ενδοοικογενειακής βίας, το 25% των Ελληνίδων. Ο μεγάλος αυτός αριθμός γυναικών που κατέφυγε στην τηλεφωνική γραμμής SOS και αναζήτησε στήριξη οφείλεται στην αύξηση της συχνότητας των βίαιων περιστατικών που βιώνει κυρίως μία  γυναίκα –θύμα στη σχέση της λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.  Εκεί δηλαδή που η γυναίκα είχε … ας πούμε ένα παράδειγμα … 1 περιστατικό απλής σωματικής βίας κάθε τρεις μήνες … κάθε έξι μήνες…  χρονικό διάστημα αρκετό να την κάνει να ηρεμήσει μετά και να αγαπηθεί ξανά με τον βίαιο σύντροφό της ( στο 3ο στάδιο του κύκλου της βίας ) τώρα λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων που παρατηρούνται στις οικογένειες, ανεργία , οικονομικά βάρη κ.λ.π , οι βίαιοι άντρες δρουν εις βάρος των γυναικών  σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το γεγονός αυτό ότι δηλαδή εξαφανίζεται το 3ο στάδιο του κύκλου της βίας ( το στάδιο της αγάπης και του μήνα του μέλιτος όπως συνηθίζεται να λέγεται ) δηλαδή το γεγονός ότι δεν υπάρχει μετάνοια από την πλευρά του δράστη, δεν ζητάει συγχώρεση ο βίαιος άντρας από τη γυναίκα, δεν κάνει πράγματα για να την κερδίσει … από τη μία είναι δραματικό για τη ζωή της γυναίκας, για την υγεία της, για τα παιδιά της, εάν έχει, αλλά από την άλλη τη βοηθάει να συνειδητοποιήσει γρήγορα ότι η βία μόνο δυσμενείς συνέπειες έχει και τίποτα άλλο. Τη βοηθάει να μην έχει αυταπάτες … τη βοηθάει να καταλάβει ότι ο βίαιος άντρας είναι βίαιος δεν θα αλλάξει όσο και να προσπαθήσει αυτή. Τώρα το πώς μπορεί η γυναίκα να προχωρήσει στη ζωή της … να αλλάξει τη ζωή της … αυτή τη χρονική στιγμή … μέσα στην οικονομική συγκυρία που ζούμε είναι ένα άλλο θέμα … θα αναφέρω μόνο τη μείωση του αριθμού των διαζυγίων που δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία ...

                                                                                        Στεφανία Σουλή- Δικηγόρος


(απόσπασμα από την ομιλία μου στην παρουσίαση του βιβλίου ΑΘΕΑΤΗ ΒΙΑ από την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων- Υπουργείο Εσωτερικών, την 1η Νοεμβρίου 2011 στο Ιστορικό Αρχείο της Βιβλιοθήκης Θεμάτων Ισότητας και Φύλου στην Πλάκα.)

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/




 

ΠΑΡΟΧΗ ΝΟΜΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΧΑΜΗΛΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ


Κάθε άτομο έχει δικαίωμα σε δικαστική ακρόαση ( άρθρο 20 παρ. 1 Σ.) και η Πολιτεία οφείλει να αναγνωρίζει και να προστατεύει τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη ( άρθρο 25 παρ. 2 Σ.) , όπου η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους ( άρθρο 25 παρ.1 Σ.).

Οι συνταγματικές αυτές επιταγές σε συνδυασμό με τα άρθρα 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της από 27-1-2003 με αριθμό 2002/8 οδηγίας  της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( για τη βελτίωση πρόσβασης στη Δικαιοσύνη επί συνοριακών διαφορών),  οδήγησαν στην υλοποίηση της νομοθετικής προσπάθειας για παροχή νομικής βοήθειας σε οικονομικώς αδύναμους πολίτες ( Legal Aid) .

Με το νόμο 3226/2004 ( ΦΕΚ 24/Α/4/4.2.2004) κατοχυρώθηκε η παροχή νομικής βοήθειας προς τους πολίτες χαμηλού εισοδήματος, σε ποινικές και πολιτικές υποθέσεις ( αστικού και εμπορικού χαρακτήρα).

Σύμφωνα με το ν. 3226/2004 , δικαιούχοι είναι οι χαμηλού εισοδήματος πολίτες κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι πολίτες χαμηλού εισοδήματος της χώρας μας, οι χαμηλού εισοδήματος πολίτες τρίτου κράτους και οι ανιθαγενείς εφ’ όσον έχουν, νομίμως, κατοικία ή συνήθη διαμονή στην Ευρωπαϊκή  Ένωση.

Προσδιορίζοντας ο νόμος την έννοια του χαμηλού εισοδήματος ορίζει ότι δικαιούχοι είναι εκείνοι  των οποίων το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει τα δύο τρίτα των κατώτατων ετήσιων ατομικών αποδοχών που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας .  

Ο δικαιούχος καταθέτει αίτηση στο Πρωτοδικείο του τόπου κατοικίας του, στην οποία πρέπει να αναφέρει συνοπτικά το αντικείμενο της δίκης ή της πράξης και τα στοιχεία που βεβαιώνουν την συνδρομή των προϋποθέσεων για την παροχή νομικής βοήθειας. Στην αίτηση  ο δικαιούχος οφείλει να επισυνάψει τα αναγκαία δικαιολογητικά, αποδεικτικά της οικονομικής του κατάστασης ( ιδίως αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ή βεβαίωση του εφόρου ότι δεν υποχρεούται σε υποβολή δήλωσης, αντίγραφο δήλωσης περιουσιακής καταστάσεως, εκκαθαριστικού σημειώματος, Α.Φ.Μ, βεβαιώσεις υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, ένορκες βεβαιώσεις) καθώς επίσης αποδεικτικά κατοικίας ή διαμονής, εάν πρόκειται για πολίτη τρίτου κράτους.

Να επισημανθεί ότι σε περίπτωση ενδοοικογενειακής  διαφοράς ή διένεξης, δεν λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα εκείνου με τον οποίο υπάρχει η διαφορά ή η διένεξη .

Η παροχή νομικής βοήθειας σε ποινικές υποθέσεις συνίσταται στο διορισμό συνηγόρου υπέρ του κατηγορούμενου  για κακουργήματα, πλημμελήματα αρμοδιότητας Τριμελούς Πλημμελειοδικείου , εφέσεις, αναιρέσεις και αιτήσεις επανάληψης της διαδικασίας.

Νομική βοήθεια παρέχεται και στα θύματα βασανιστηρίων και προσβολών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σωματικών βλαβών και εγκλημάτων σχετικά με το γάμο και την οικογένεια όσον αφορά τη σύνταξη και υποβολή έγκλησης και παράστασης πολιτικής αγωγής σε κάθε βαθμό.

Σε υποθέσεις αστικού και εμπορικού χαρακτήρα την αίτηση παροχής νομικής βοήθειας εξετάζει ο ειρηνοδίκης, ο δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου ή ο πρόεδρος του δικαστηρίου στο οποίο εκκρεμεί  ή πρόκειται να εισαχθεί η δίκη και σε κάθε άλλη περίπτωση  ο ειρηνοδίκης της κατοικίας του αιτούντος. Σε περίπτωση  που απορριφθεί η αίτηση ο αιτών δύναται να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Η παροχή νομικής βοήθειας σε υποθέσεις αστικού και εμπορικού χαρακτήρα συνίσταται στην απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής μέρους ή του συνόλου των εξόδων της διαδικασίας και εφόσον ζητηθεί, στο διορισμό δικηγόρου, συμβολαιογράφου και δικαστικού επιμελητή.

Επιπλέον στο νόμο αυτό θεσπίζονται  ειδικές διατάξεις για διασυνοριακές διαφορές αστικού ή εμπορικού χαρακτήρα, στις οποίες προβλέπεται η παροχή νομικής βοήθειας ( διορισμός συνηγόρου για παροχή νομικών συμβουλών, απαλλαγή της αμοιβής διερμηνέα, απαλλαγή εξόδων μετάφρασης κ.λ.π).

Τέλος οι ενδιαφερόμενοι για τη δυνατότητα ένταξής τους στο σύστημα της νομικής βοήθειας μπορούν να ενημερώνονται για τις ποινικές υποθέσεις από τους εισαγγελείς υπηρεσίας και τους  εισαγγελείς-επόπτες των καταστημάτων κράτησης και για τις πολιτικές υποθέσεις (αστικού- εμπορικού χαρακτήρα) από τους προέδρους υπηρεσίας των κατά τόπους αρμοδίων Δικαστηρίων .

Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/ 

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Ψυχολογική βία




Είναι η πιο σκληρή βία. Η πιο ύπουλη, η πιο επικίνδυνη και αυτή που θα αφήσει σημάδια τα οποία θα σου πάρουν πολύ χρόνο για να τα θεραπεύσεις, εάν τα θεραπεύσεις. Οι μελανιές κι οι γρατζουνιές γρήγορα θα εξαφανιστούν. Τα σπασμένα χέρια, πόδια, πλευρά θα γιατρευτούν μέσα σε ιατρικά καθορισμένο χρονικό διάστημα. Η ψυχολογική βία, όμως, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην αυτοεκτίμησή σου και πολύ πιθανόν και στην ψυχική σου υγεία.

Μήπως σου λέει ότι είσαι χοντρή, άσχημη, ανίκανη, άχρηστη, ηλίθια, τρελή;

Μήπως σε ελέγχει συνέχεια και αποφασίζει για θέματα που αφορούν την εργασία σου, τα χρήματά σου, τις σπουδές σου;

Μήπως με την πρόφαση της ζήλιας σε έχει απομονώσει κοινωνικά;

Μήπως εκφράζεται υποτιμητικά για τις σπουδές σου, την εργασία σου, τις ικανότητές σου, την οικογένειά σου, τις θρησκευτικές σου πεποιθήσεις, τον τόπο καταγωγής σου, την κουλτούρα σου, την εθνικότητά σου;

Μήπως, στους τσακωμούς σας, καταστρέφει προσωπικά σου αντικείμενα;

Μήπως απειλεί ότι θα σκοτώσει το κατοικίδιό σου;

Μήπως είναι απόμακρος ή φέρεται βάναυσα όταν εσύ είσαι ασθενής;

Μήπως εκφράζεται προσβλητικά για την ικανότητά σου να είσαι καλή μητέρα;

Μήπως σε ειρωνεύεται και κάνει αστειάκια εις βάρος σου μπροστά σε κόσμο;

Μήπως σε πιέζει για σεξουαλική επαφή;

Μήπως σε έχει πείσει ότι είσαι ανάξια να αγαπηθείς; Μήπως πιστεύεις ότι είναι καλύτερα να μένεις μαζί του, έστω και υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες;

Μήπως πιστεύεις ότι έχεις κάποιο πρόβλημα; Ότι κάνεις κάποιο λάθος στη σχέση σας; Ότι, στο τέλος τέλος, σου αξίζει αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά;
Όπου υπάρχει σωματική βία πάντα υπάρχει και ψυχολογική βία.

Όπου υπάρχει ψυχολογική βία δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει και σωματική βία....
(απόσπασμα από το βιβλίο ΑΘΕΑΤΗ ΒΙΑ- Η αγάπη δεν πρέπει να πονάει, Οδηγός αυτοβοήθειας για κάθε γυναίκα, εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 50 -51)







Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
https://stefaniasouli.gr/


Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ…


    Σκιά, σύμφωνα με τη γλωσσική ορολογία, ονομάζεται η περιοχή του χώρου πίσω από ένα αδιαφανές εμπόδιο που διακόπτει τη πορεία του φωτός… ο βιασμός, ορίζεται ως έγκλημα εχθρότητας και επιθετικότητας, ως ερωτικός εξαναγκασμός και ύστατη πράξη αντικειμενοποίησης του ατόμου. ¨Η σκιά του βιασμού¨ λοιπόν, αναφέρεται φυσικά στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και σε όλα όσα δημιουργούνται μέσα τους μετά από αυτή την αποτρόπαια πράξη εναντίον τους, ακολουθώντας τα παντού… σαν σκιά… όπου ειδικότερα τα βράδια, η σκιά αυτή, καλύπτει και σκοτεινιάζει ακόμη περισσότερο τη ψυχή και το μυαλό των θυμάτων…!!!

     Σκέψεις, συναισθήματα, άγχος, ένταση, δυσφορία, ευερεθιστότητα, έντονη καχυποψία, εσφαλμένες πίστεις, κατάθλιψη είναι μερικά από τα συμπτώματα που καλείται ένα θύμα να καταπολεμήσει, με απώτερο και μοναδικό σκοπό τη παρεύρεση του στη «Θεία δίκη» του κακουργιοδικείου. Τι είναι όμως αυτό, που κάνει τα θύματα να μη καταγγείλουν τον βιασμό τους στις αρχές; Ποιοι φόβοι και ποιες ανασφάλειες είναι αυτές, που κόβουν τον δρόμο προς την ηθική και ψυχική τους πάνω απ όλα δικαίωση και τα κατευθύνει στον μονόδρομο-αδιέξοδο της ήττας και της μετέπειτα απελπισίας;

      Τα πάντα ξεκινούν πριν καν «τελειώσει» η πράξη του βιασμού… ένας βιαστής, δεν ασελγεί μονάχα στο σώμα ενός ανθρώπου, αλλά βιάζει ταυτόχρονα τη ψυχή και το μυαλό του θύματος… βιάζει την οποιαδήποτε αξία του… βιάζει  την αξιοπρέπεια του… βιάζει ό,τι αγνό συναίσθημα υπάρχει στη ψυχή του... βιάζει την ηρεμία του… βιάζει την ευτυχία του… βιάζει τον παρορμητισμό του… βιάζει την αγαθότητα του… βιάζει την καλοσύνη του… βιάζει τους στόχους του… βιάζει τα θέλω του… βιάζει τα όνειρα του… βιάζει… βιάζει… βιάζει...βιάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ μαζί με το σώμα, κάνοντας έτσι όλες τις  «ασήμαντες» ενέργειες της καθημερινότητας  να γίνονται ξαφνικά αναγκαίες  για το θύμα… το πρωινό ξύπνημα με τον καφέ, το μπάνιο, η δουλειά, η προετοιμασία για το φαγητό, η παρακολούθηση της σειράς – της εκπομπής – της ταινίας – των ειδήσεων, ο περίπατος έξω απ το σπίτι, η συνομιλία με συγγενείς, με φίλους, με γνωστούς, με γείτονες, ακόμα και η απλή ξεκούραση στο κρεβάτι ή στον καναπέ, μοιάζουν σαν θεόσταλτα δώρα που λίγο πριν δεν έδινε, όπως όλοι μας άλλωστε, την απαραίτητη σημασία.

     Καθώς λοιπόν το θύμα καταφέρνει να ξεφύγει και να σωθεί από τα χέρια του βιαστή του, η μοναδική φράση που υπάρχει στο μυαλό του, είναι η φράση ¨τα κατάφερα… έζησα¨  και το μόνο που αναζητά από εκείνη τη στιγμή και έπειτα είναι να βρει την ηρεμία του κάνοντας μία ή και περισσότερες από τις μέχρι πρότινος, προαναφερθέντες «ασήμαντες» ενέργειες του. Σε αυτό λοιπόν το σημείο, θα πρέπει  να τεθεί σε λειτουργία η ψυχική, πνευματική και ηθική αφύπνιση του θύματος οδηγώντας το αρχικά στις αστυνομικές αρχές για την καταγγελία της εν λόγω ειδεχθούς εγκληματικής πράξης εναντίον του και στη συνέχεια στη δικαστική αίθουσα για την καταστρατήγηση της πεμπτουσίας του  ανθρώπινου δικαιώματος, που δεν είναι άλλο από το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια του βιασθέντος ατόμου.

    Σύμφωνα όμως με τις στατιστικές, κάθε χρόνο, μονάχα το 6% των θυμάτων καταγγέλλει τον βιασμό τους στις αρχές και συνήθως το ποσοστό αυτό μειώνεται στη συνέχεια, καθώς το θύμα δεν αντέχει την όλη ψυχοφθόρα διαδικασία της εκδίκασης της υπόθεσης του από τους αρμόδιους δικαστικούς φορείς. Είναι όμως αυτός ο μοναδικός λόγος που ένα κακοποιημένο άτομο δε φτάνει ποτέ στο δικαστήριο; Η οικογένεια, ο κοινωνικός περίγυρος και γενικότερα το φιλικό περιβάλλον, πόσο κοντά μπορούν να βρεθούν στο θύμα για να του σταθούν, να το αποστασιοποιήσουν από οποιαδήποτε αρνητική σκέψη χωρίς να το στιγματίσουν, να το ασχημονήσουν περιπαιχτικά και να του αποδώσουν ευθύνες για το συμβάν, βυθίζοντας το ακόμη περισσότερο στην απόγνωση και την ανασφάλεια για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων του;;;;;; και εν συνεχεία, η δικαιοσύνη και οι αρμόδιοι φορείς της, κατά πόσο μπορούν να αντιπροσωπεύσουν επάξια τον ρόλο τους εμποδίζοντας τους συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων να εκφοβίζουν, να εκβιάζουν και να ΒΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ το θύμα με τις αναρίθμητες – κακεντρεχείς – απαξιωτικές και προσβλητικές τους ερωτήσεις;;;;;

     Μία υπόθεση βιασμού, κατά μέσο όρο, εκδικάζεται μετά το διάστημα των τριών, τεσσάρων ετών από τη στιγμή της καταγγελίας… οι λόγοι ποικίλλουν αν και όλα αυτά επρόκειτο για δικαιολογίες… ο ουσιαστικός λόγος για τη καθυστέρηση της εκδίκασης της υποθέσεως, είναι να για να κατευνάσουν τα πνεύματα ώστε η όλη διαδικασία να διεξαχθεί κάτω από ήπιους και χαμηλούς  τόνους. Που μπορεί λοιπόν ένα θύμα βιασμού να απευθυνθεί και να επισημάνει σε όλους αυτούς, πως ακόμη και μία δεκαετία, μία ολόκληρη ζωή να έχει περάσει από το συμβάν, όταν αντικρύσει ξανά τον βιαστή του θα νιώσει την ίδια οργή και τον ίδιο - αβάσταχτο πόνο ψυχής για όλα όσα του κατέστρεψε;;;;;;; Με πιο δικαίωμα ζητούν από έναν  σεξουαλικά κακοποιημένο άνθρωπο να φερθεί πολιτισμένα, όταν απέναντι του βρίσκεται ένας αδίστακτος δολοφόνος ψυχής;;;;

      Όλα αυτά, σε ένα θύμα βιασμού φαίνονται δυσβάστακτα… αν αναλογιστεί όμως τη βεβήλωση και την αγαλλίαση που θα νιώσει η ψυχή του, όταν οι χρόνιες αυτές προσπάθειες του αποφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, την καταδίκη δηλαδή του βιαστή του, τότε θα αντλήσει μέσα του την απαραίτητη πίστη και υπομονή που χρειάζεται έως ότου φτάσει η στιγμή της Θείας αυτής δίκης.

     «Το αδοκίμαστο και το απ αλλού φερμένο δε το αντέχουν οι άνθρωποι» είναι κάποια από τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη στο ποίημά του ¨το μονόγραμμα¨… αυτό που δε μπορεί ουσιαστικά να αντέξει το θύμα, δεν είναι η όλη προαναφερθείσα διαδικασία, αλλά η συνείδηση του αν αφήσει ελεύθερο και ατιμώρητο τον βιαστή του. Αφήνοντας τον εαυτό του ηττημένο από τους φόβους και τις ανασφάλειες του, τον καταδικάζει αυτόματα στην αιώνια ταπείνωση και αφήνει τον ψυχικό-πνευματικό του κόσμο έρμαιο των ερινυών, των μυθικών χθόνιων αυτών θεοτήτων που κυνηγούν ακούραστα όσους έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων, διότι η παραίτηση του βιασθέντος από τη δίκη, έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχεια της κτηνωδίας, καθώς ο βιαστής του θα διαπράξει ανενόχλητα και ακούραστα και άλλα παρόμοια εγκλήματα ψυχής και όλα αυτά φυσικά, με τη συγκατάθεση του θύματος.

   Μη βιάζεις λοιπόν μαζί του και άλλους ανθρώπους… ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟΝ !!!!





 Βλάχου Βασιλική.


Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Έκθεση-σοκ του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο

Νέα Υόρκη
Στις περισσότερες από τις μισές χώρες στον κόσμο δεν τιμωρείται ο βιασμός εντός του γάμου και σε περίπου το ένα τρίτο από αυτές οι γυναίκες στερούνται του δικαιώματος στην άμβλωση. Αυτό αναφέρεται στην πρώτη έκθεση του νέου οργάνου των Ηνωμένων Εθνών, «ΟΗΕ Γυναίκες», η οποία δόθηκε την Τετάρτη στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με την έκθεση, 127 χώρες δεν τιμωρούν το βιασμό εντός του γάμου, 61 χώρες στερούν από τις γυναίκες το δικαίωμα στην άμβλωση, ενώ παρατηρείται μια διαφορά από 10% ως 30% στους μισθούς των γυναικών σε σχέση με τους μισθούς των ανδρών.

Ο «ΟΗΕ Γυναίκες» είναι ένα νέο όργανο του ΟΗΕ που συστάθηκε την 1η Ιανουαρίου 2011, το οποίο συγκεντρώνει τις δραστηριότητες μικρότερων οργάνων του διεθνούς οργανισμού για τα δικαιώματα των γυναικών στον κόσμο, που υπάρχουν ήδη.

Επικεφαλής του νέου αυτού οργάνου είναι η τέως πρόεδρος της Χιλής Μισέλ Μπατσελέτ.

«Παρά τις μεγάλες προόδους σε ό,τι αφορά τους νόμους, εκατομμύρια γυναίκες αντιμετωπίζουν βία στη ζωή τους από την πλευρά των συντρόφων τους» αναφέρεται στην έκθεση.

Το νέο όργανο του ΟΗΕ διαβεβαιώνει εξάλλου ότι περίπου 600 εκατομμύρια γυναίκες, δηλαδή περισσότερες από τις μισές εργαζόμενες γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο, απασχολούνται σε λιγότερο ασφαλείς εργασίες, συχνά έξω από κάθε νόμο.

Η μη δημοσιοποίηση των εγκλημάτων κατά των γυναικών είναι ένα σοβαρό πρόβλημα σε πολλές χώρες του κόσμου, αποκαλύπτει ακόμα το νέο Όργανο.

Η έκθεση με τίτλο Οι πρόοδοι των γυναικών στον κόσμο, υπενθυμίζει ότι η σεξουαλική βία χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ως πολεμικό όπλο.

Υπάρχουν πάντως και θετικές ειδήσεις: «Οι γυναίκες ασκούν μεγαλύτερη επιρροή στη λήψη αποφάσεων από ό,τι στο παρελθόν, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την αυξανόμενη αναγνώριση των δικαιωμάτων των γυναικών, όχι μόνον των πολιτικών, αλλά επίσης των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών.»

Συνολικά, 186 χώρες έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη για την εξάλειψη κάθε μορφής διάκρισης σε βάρος των γυναικών.

Επίσης, 173 χώρες χορηγούν επίδομα μητρότητας, 139 διαθέτουν Σύνταγμα που εγγυάται την ισότητα των φύλων και 125 χαρακτηρίζουν παράνομη τη βία που υφίστανται οι γυναίκες εντός του γάμου από τους συζύγους τους

http://news.in.gr/world/article/?aid=1231116561

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ – ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ – ΠΑΡΑΦΥΛΑΞΗ (STALKING)

"Δεν έχω δει πιο φοβισμένες και πιο τρομοκρατημένες γυναίκες από αυτές που υφίστανται συνεχή παρακολούθηση, παρενόχληση και κατασκοπεία από τον βίαιο πρώην σύντροφό τους.
Η Μαρκέλλα ήρθε στο Συμβουλευτικό Κέντρο αναζητώντας λύση στο πρόβλημά της. Απελπισμένη από την αδυναμία των δικηγόρων και της αστυνομίας να την προστατεύσουν από τη συνεχή παρενόχληση του παρανοϊκού, όπως χαρακτηριστικά είπε, Βασίλη, ήλπιζε ότι θα ακούσει κάτι διαφορετικό, ικανό να αναστείλει την ορμητικότητα του βίαιου πρώην συντρόφου, ο οποίος για οχτώ μήνες, συνεχώς και αδιαλείπτως, την παρενοχλούσε, την παρακολουθούσε και την κατασκόπευε.

Γνωριστήκαμε μέσω κάποιων κοινών φίλων. Πέρασε αρκετός καιρός, δυο-τρεις μήνες, ώσπου να γίνουμε ζευγάρι. Εγώ εκείνη την εποχή περνούσα απογοήτευση από κάποια σχέση μακροχρόνια που είχα. Του είπα ότι μόλις είχα χωρίσει και το σεβάστηκε. Είχαμε τηλεφωνικές επαφές και με διεκδικούσε με πολύ ωραίο τρόπο. Μου άρεσε που δε με πίεσε και πήγε με τα νερά μου· μου έδωσε χρόνο. Αυτό άλλαξε όμως όταν γίναμε ζευγάρι. Με ζήλευε, μου τηλεφωνούσε πολλές φορές στο κινητό και στο σπίτι. Από την αρχή ήθελε να γνωρίσει τους γονείς μου και τα αδέλφια μου. Είχε μια βιασύνη γενικώς στα πράγματα. Στο χρόνο περίπου μετακόμισα σπίτι του. Από κει και μετά έγινε βίαιος. Με έβριζε, με κατηγορούσε ότι έχω γκόμενους. Δε με άφηνε να βγαίνω με την αδελφή μου. Κάποια στιγμή με χτύπησε. Έκανα το λάθος και το συγχώρησα και δεν το είπα πουθενά, ούτε στην αδελφή μου. Με το παραμικρό άπλωνε χέρι επάνω μου. Του είπα ότι δεν αντέχω και θα γυρίσω στους δικούς μου. Φοβήθηκε και άλλαξε· έκανε προσπάθειες να είναι ήρεμος. Αλλά δεν κράτησε πολύ. Την τελευταία φορά με χτύπησε πολύ και αναγκάστηκα, επειδή είχα πολλά σημάδια στα χέρια και στο πρόσωπο, να μην πάω στη δουλειά. Μίλησα στους δικούς μου και μάζεψα τα πράγματά μου κάποια στιγμή που δεν ήταν αυτός στο σπίτι και έφυγα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα έφευγα. Αλλιώς δε θα με άφηνε. Τώρα που περνάω και αυτά μπορεί να μου έκανε και κακό. Από τότε έχω μαρτυρήσει. Και εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι. Στην αρχή ερχόταν στο σπίτι, χτύπαγε τα κουδούνια και ζητούσε να βγω να μιλήσουμε. Πολλές φορές είχα βγει μεσάνυχτα, αν και οι δικοί μου δε συμφωνούσαν και μου έλεγαν να μη βγω, στο δρόμο και του εξηγούσα ότι εμείς τελειώσαμε και ότι δεν πρέπει να με ενοχλεί.
Έδειχνε να το καταλαβαίνει, με καληνύχτιζε και έφευγε. Έλεγα στον εαυτό μου: «Εντάξει, Μαρκέλλα, αυτό ήτανε, πέρασε. Το χώνεψε, το πήρε απόφαση». Γύριζα και στους δικούς μου και τους καθησύχαζα. Την άλλη μέρα φτου και από την αρχή. Τηλέφωνα στο κινητό, κλάματα, παρακάλια. Τη μία μου έλεγε ότι με αγαπάει και ότι θέλει να γυρίσω και την άλλη με έβριζε, καριόλα, πουτάνα, ψώλα, και ότι θα το πληρώσω αυτό που έκανα. Άλλαξα κινητό κι άρχισε να με παίρνει στο σπίτι. Εάν το σήκωνε κάποιος από τους δικούς μου, το κράταγε ανοιχτό ή το έκλεινε. Αλλάξαμε και στο σπίτι νούμερο. Το κάναμε απόρρητο. Σταμάτησαν τα τηλέφωνα για ένα μήνα, μπορεί και λιγότερο, και μετά ξαναρχίσανε. Βρήκε το απόρρητο νούμερο. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνέβη αυτό. Βρήκε και το κινητό μου, ενώ είναι με κάρτα. Μου στέλνει απειλητικά μηνύματα στο κινητό. Όχι από το δικό του αλλά από άλλο νούμερο. Είναι πολύ έξυπνος. Ξέρει να φυλάγεται. Με απειλεί ότι θα με πατήσει αυτοκίνητο, ότι θα στουκάρω με το αυτοκίνητό μου γιατί δε θα έχει φρένα και άλλα. Κάθε πρωί μού στέλνει μηνύματα και μου γράφει «πρόσεχε σήμερα, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί». Στην αρχή έβαλε τους κοινούς γνωστούς να μου μιλήσουν αλλά και αυτοί έπεσαν από τα σύννεφα όταν τους είπα το ποιόν του. Με παρακολουθεί συνέχεια. Ήθελα να ’ξερα, δε δουλεύει; Πώς μπορεί να είναι κάτω από την υπηρεσία μου την ώρα που έπρεπε να βρίσκεται στη δουλειά του; Πριν από τρεις μήνες γέμισε ο όροφος της υπηρεσίας όπου δουλεύω με φέιγ βολάν. Ένα δισέλιδο, δακτυλογραφημένο κείμενο στο οποίο ανέφερε ψευδείς λεπτομέρειες της προσωπικής μου ερωτικής ζωής. Με έκανε ρεζίλι. Με εξευτέλισε. Μου δημιούργησε ψυχολογικό. Ντρέπομαι που πηγαίνω στη δουλειά μου και είμαι σίγουρη ότι πολλοί το χαρήκανε. Γράφει τόσα ψέματα εδώ μέσα, που πήγα σε δικηγόρο και του είπα ότι θέλω να του κάνω μήνυση. [Σ.τ.Σ.: Διάβασα το δισέλιδο κείμενο, το οποίο ήταν πλούσιο σε συκοφαντικούς και κακόβουλους χαρακτηρισμούς. Ήταν πασιφανές γιατί ήταν τόσο τρομοκρατημένη η Μαρκέλλα. Δεν ήταν τόσο το βωμολοχικό περιεχόμενο του κειμένου, όσο ο εκστατικός, κατακερματισμένος παραληρηματικός λόγος του που σου έκοβε κυριολεκτικά την ανάσα. Σε έπειθε ότι ο συγγραφέας του είναι ικανός για όλα.] Ο δικηγόρος μού είπε ότι δεν μπορώ να αποδείξω ότι το έγραψε αυτός. Πήγα και σε άλλο δικηγόρο. Το ίδιο μου είπε και ο άλλος. Ο δεύτερος με συμβούλευσε να πάρω εισαγγελική παραγγελία. Πήρα και τον κάλεσαν στο αστυνομικό τμήμα. Απ’ όσο μου είπαν οι αστυνομικοί δεν πήγε, αλλά σταμάτησε για καμιά εικοσαριά μέρες. Είπα ότι φοβήθηκε. Αλλά αυτός δε φοβάται τίποτα. Στήνεται έξω από το σπίτι μου. Τον έχουν δει οι δικοί μου. Εγώ γυρίζω σπίτι και δε βγαίνω μετά. Δεν πάω πουθενά μόνη μου. Φοβάμαι πολύ. Προχθές το βράδυ πρέπει να φύλαγε καρτέρι. Με το που γύρισε και η αδελφή μου ακούσαμε έναν πολύ δυνατό θόρυβο. Από το παράθυρο είδαμε να καίγεται το αυτοκίνητο. Φωνάξαμε αστυνομία, πυροσβεστική. Μου κατέστρεψε το αυτοκίνητο. Είχε ρίξει μπροστά στο αυτοκίνητο και διαβρωτικό υγρό. Στην αστυνομία μού είπαν να μην του κάνω μήνυση γιατί λέει θα τον εξαγριώσω και μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Δηλαδή τώρα τι είναι…;

Ο θύτης συνεχούς παρενόχλησης και παρακολούθησης νιώθει ζήλια και θυμό επειδή η σύντροφός του τον εγκατέλειψε. Η γυναίκα γίνεται εμμονή. Έχει παρατηρηθεί ότι οι θύτες μετέρχονται κάθε τρόπο προκειμένου να επιτύχουν να επιστρέψει σε αυτούς η γυναίκα.
Όλες οι γυναίκες δήλωσαν ακριβώς τα ίδια: Οι θύτες τηλεφωνούσαν, μέχρι και δέκα φορές την ημέρα, έστελναν γραπτά μηνύματα, άλλοτε απειλητικά και υβριστικά και άλλοτε ερωτικά, έστελναν δώρα, άφηναν απειλητικά σημειώματα στην πόρτα ή πάνω στο αυτοκίνητο, απειλούσαν τη γυναίκα με άσκηση σωματικής βίας, απειλούσαν ότι θα τη σκοτώσουν και μετά θα αυτοκτονήσουν, απειλούσαν ότι θα καταστρέψουν το σπίτι της, το αυτοκίνητό της. Έχει παρατηρηθεί ότι οι θύτες δεν πτοούνται από το γεγονός ότι η γυναίκα συγκατοικεί με γονείς και αδέλφια ή και με ένα νέο ερωτικό σύντροφο.
Η γυναίκα αισθάνεται τόσο φοβισμένη, κυριολεκτικά τρομοκρατημένη, ώστε απομονώνεται. Η πλειονότητα των γυναικών δήλωσε ότι δε βγαίνει έξω από το σπίτι. Όσες εργάζονται με περισσό θάρρος πάνε στην εργασία τους και όταν επιστρέψουν στο σπίτι τους, κλειδαμπαρώνονται. Μία γυναίκα δεχόταν συνεχή παρενόχληση και παρακολούθηση για περισσότερο από ενάμιση χρόνο. Προσήλθε στο Συμβουλευτικό Κέντρο όταν ο θύτης –βίαιος πρώην σύντροφος– άσκησε σωματική βία στον νέο ερωτικό σύντροφό της..."
(απόσπασμα από το βιβλίοhttp://www.youtube.com/watch?v=4yjnnplHoho ΑΘΕΑΤΗ ΒΙΑ- Η αγάπη δεν πρέπει να πονάει , Οδηγός αυτοβοήθειας για κάθε γυναίκα , εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 89 επ.)  


Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για το φαινόμενο του Stalking  εδώ  και απόφαση ασφαλιστικών μέτρων με περιοριστικούς όρους  εδώ . 



Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
https://stefaniasouli.gr/