Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Τι είναι το κληρονομητήριο


Κληρονομητήριο είναι το πιστοποιητικό που «χορηγείται» από τον αρμόδιο Ειρηνοδίκη για το κληρονομικό δικαίωμα του κληρονόμου (ή κληροδόχου ή εκτελεστή διαθήκης ή καταπιστευματοδόχου).  
Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να κάνει αίτηση ενώπιον του αρμοδίου Ειρηνοδικείου (Εκουσία Δικαιοδοσία) και να αποδείξει ότι είναι κληρονόμος.
Σύμφωνα με το άρθρο 1957 του Αστικού Κώδικα, εκείνος που ζητεί το κληρονομητήριο οφείλει να αναφέρει στην αίτηση: 1) τη χρονολογία του θανάτου του κληρονομουμένου, 2) τη διαθήκη και το περιεχόμενό της ή τη συγγενική σχέση στην οποία στηρίζει το κληρονομικό του δικαίωμα, 3) ότι δεν υπάρχουν άλλα πρόσωπα που να αποκλείουν ή να περιορίζουν το κληρονομικό του δικαίωμα, ή ότι εκείνα που υπήρχαν εξέπεσαν, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο εξέπεσαν, 4) αν υπάρχουν άλλες διαθήκες, το περιεχόμενό τους, 5) αν εκκρεμεί δίκη για το κληρονομικό δικαίωμα.
Αυτός που στο κληρονομητήριο κατονομάζεται κληρονόμος τεκμαίρεται ότι έχει το κληρονομικό δικαίωμα που αναφέρεται σε αυτό και ότι δεν περιορίζεται από άλλες διατάξεις εκτός από εκείνες που αναγράφονται στο κληρονομητήριο.
Αν υπάρχουν περισσότεροι κληρονόμοι με αίτηση οποιουδήποτε από αυτούς παρέχεται κοινό κληρονομητήριο. Το κληρονομητήριο αναγράφει τον κληρονόμο και, αν υπάρχουν περισσότεροι, και την κληρονομική μερίδα καθενός, και ακόμη τον εκτελεστή της διαθήκης, καθώς και τον καταπιστευματοδόχο και τους όρους με τους οποίους αυτός διορίζεται.   

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
https://stefaniasouli.gr/

Δικαστική μεσολάβηση ( Άρθρο 214 Β ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο 7 του. Ν.4055/2012.)


Μία μορφή διαμεσολάβησης είναι και η δικαστική μεσολάβηση, η οποία πραγματοποιείται από δικαστή με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος. Ειδικότερα,

  • Διαφορές ιδιωτικού δικαίου μπορούν να επιλυθούν και με προσφυγή σε δικαστική μεσολάβηση.
  • Η προσφυγή στη δικαστική μεσολάβηση, η οποία είναι προαιρετική, μπορεί να γίνει πριν από την άσκηση της αγωγής ή και κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας.
  • Το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεμής η υπόθεση μπορεί σε κάθε στάση της δίκης, ανάλογα με την περίπτωση και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, να καλεί τα μέρη να προσφύγουν στη δικαστική μεσολάβηση για την επίλυση της διαφοράς τους και ταυτόχρονα, αν συμφωνούν τα μέρη, να αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης σε σύντομη δικάσιμο και πάντως όχι πέραν του εξαμήνου.
  • Η δικαστική μεσολάβηση περιλαμβάνει ξεχωριστές και κοινές ακροάσεις και συζητήσεις των μερών και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους με τον μεσολαβητή δικαστή, ο οποίος και μπορεί να απευθύνει στα μέρη μη δεσμευτικές προτάσεις επίλυσης της διαφοράς.
  • Η μεσολάβηση πρέπει να διεξάγεται κατά τρόπο που να μην παραβιάζει το απόρρητο αυτής, εκτός αν τα μέρη συμφωνήσουν άλλως. Πριν από την έναρξη της διαδικασίας όλοι οι συμμετέχοντες δεσμεύονται εγγράφως να τηρήσουν το απόρρητο της διαδικασίας.  
  • Αν τα μέρη καταλήξουν σε συμφωνία συντάσσεται πρακτικό μεσολάβησης. Το πρακτικό υπογράφεται από τον μεσολαβητή, τα μέρη και τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους και το πρωτότυπό του κατατίθεται στη γραμματεία του Πρωτοδικείου όπου διεξήχθη η μεσολάβηση. Το πρακτικό μεσολάβησης, εφόσον περιέχει συμφωνία των μερών για ύπαρξη αξίωσης, αποτελεί τίτλο εκτελεστό τίτλο, σύμφωνα με το άρθρο 904 παρ. 2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ.   
 

Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί, μετά ή δια πληρεξουσίου δικηγόρου, να προσφεύγει στον κατά τόπο αρμόδιο δικαστή μεσολαβητή υποβάλλοντας γραπτώς το αίτημά του.

Άρθρο 3 της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις: Η έννοια της διαμεσολάβησης περιλαμβάνει τη διαμεσολάβηση εκ μέρους δικαστή που δεν έχει επιληφθεί τυχόν δικαστικών διαδικασιών σχετικών με την εν λόγω διαφορά. Δεν περιλαμβάνει τις απόπειρες που γίνονται από το δικαστήριο ή τον δικαστή που έχει επιληφθεί της υπόθεσης για την επίλυση διαφοράς κατά τη διάρκεια της σχετικής με την εν λόγω διαφορά δίκης.    

 
Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Υπόδειγμα αίτησης για χορήγηση κληρονομητηρίου (χωρίς διαθήκη)




               ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ  
                      (Τμήμα Εκουσίας Δικαιοδοσίας)

                                     ΑΙΤΗΣΗ         
Του ……………………………………………………………………………………………….                                    


                                  ************

Ο ……………………………………………………………………………, πεθαίνοντας αδιάθετος στην Αθήνα στις ………………. 2013, άφησε μοναδικό στενό του συγγενή και εξ αδιαθέτου κληρονόμο του εμένα, τον αδελφό του.
Επειδή αποδέχομαι την κληρονομιά του αδελφού μου και κανείς δεν έχει προσβάλει το κληρονομικό δικαίωμά μου, έχω νόμιμο συμφέρον να ζητήσω να μου χορηγηθεί κληρονομητήριο που να πιστοποιεί το κληρονομικό αυτό δικαίωμά μου.
Επειδή δεν υπάρχουν πρόσωπα που να αποκλείουν ή να περιορίζουν το κληρονομικό μου δικαίωμα επί της κληρονομίας του αδελφού μου ……………………., αφού όταν απεβίωσε δεν άφησε άλλους συγγενείς και ειδικότερα δεν άφησε ούτε σύζυγο, ούτε γονείς, ούτε τέκνα (νόμιμα ή νομιμοποιηθέντα ή αναγνωρισθέντα ή θετά ή εκτός γάμου), ούτε έτερα εγγόνια, ούτε ανιόντες ή έτερους κατιόντες γενικώς και επομένως δεν υπάρχουν νόμιμοι μεριδούχοι, οι οποίοι περιορίζουν το παραπάνω κληρονομικό μου δικαίωμα.  
Επειδή δεν υπάρχει διαθήκη.
Επειδή δεν υπάρχει εκκρεμής δίκη με την οποία να αμφισβητείται η ύπαρξη ή το μέγεθος του κληρονομικού δικαιώματός μου.
Επειδή δικαιούμαι να ζητήσω τη χορήγησε σε εμένα πιστοποιητικού (κληρονομητήριο) για το κληρονομικό μου δικαίωμα επί του συνόλου της περιουσίας του παραπάνω κληρονομουμένου.
Επειδή η παρούσα είναι νόμιμη, βάσιμη και αληθινή, απευθύνεται δε αρμοδίως ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού.
                          ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ και με τη ρητή επιφύλαξη και κάθε άλλου νομίμου δικαιώματός μου

                                       ΖΗΤΩ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή μου.
Να διαταχθεί ο Γραμματέας του Δικαστηρίου αυτού να μου χορηγήσει πιστοποιητικό (κληρονομητήριο) με το οποίο να βεβαιώνεται ότι είμαι ο μόνος εξ αδιαθέτου κληρονόμος (μοναδικός κληρονόμος) κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας του ………………………………. κατοίκου όσο ζούσε…………………………......

                                                             ΑΘΗΝΑ …………../2014
                                                     Η ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ             



  

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος - Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
https://stefaniasouli.gr/

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Μίκα Χαρίτου-Φατούρου: Ένας σπουδαίος άνθρωπος



Την Μίκα την γνώρισα λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου Αθέατη Βία, τον Οκτώβριο του 2010. Εκείνη την εποχή συγγράφαμε με την Μαρία (Τόπα) κάποια κεφάλαια του Οδηγού παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών και λειτουργίας των Υποστηρικτικών Δομών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Των Φύλων και συχνά συναντιόμασταν στο κτίριο της Δραγατσανίου για να λάβουμε κατευθυντήριες οδηγίες από τα μέλη της Επιστημονικής Επιτροπής.
 
Θυμάμαι να φεύγουμε μαζί με την Μαρία από την ΓΓΙΦ, να ανεβαίνουμε την Δραγατσανίου, μετά την Κοραή, να περπατάμε στην Πανεπιστημίου και να μιλάμε για την Μίκα. Στην ουσία η Μαρία μίλαγε για την δασκάλα της. Εγώ άκουγα. Γνώριζα το ογκώδες επιστημονικό έργο της Μίκας, παγκόσμια αναγνωρισμένο, αλλά δεν είχα την τύχη, αν και εργαζόμενη στο ΚΕΘΙ, να την γνωρίσω προσωπικά. Κάποια στιγμή είπα στην Μαρία ότι ήθελα να της στείλω δώρο το βιβλίο. Να το δώσω δηλαδή στην Μαρία και να της το δώσει. «Είσαι καλά;» μου είπε η Μαρία, «εσύ θα της το δώσεις!» «Εγώ; Είσαι σίγουρη;» την ρώτησα. «Ναι, φυσικά» μου απάντησε η Μαρία και μου έδωσε το τηλέφωνό της.
Της τηλεφώνησα, την επόμενη μέρα διστακτικά και εξεπλάγην όταν με προσκάλεσε στο σπίτι της. Ήταν μία συνάντηση φιλική και εγκάρδια. Συζητήσαμε για διάφορα θέματα και όταν η κουβέντα ήρθε στο βιβλίο, μου εκμυστηρεύτηκε πόσο εκτιμούσε την Κατερίνα την Μάτσα και ότι θα ήθελε να την γνωρίσει και προσωπικά. Φεύγοντας από το σπίτι της Μίκας σκεφτόμουνα πόσο τυχεροί έχουν υπάρξει οι μαθητές της και οι θεραπευόμενοί της. 
Την συνάντησα ξανά, λίγες μέρες μετά, στην 1η παρουσίαση του βιβλίου, στο βιβλιοπωλείο "Μικρό Κοραή" στο Χαλάνδρι. Η Μίκα ήρθε μαζί με την Μαρία, που εκείνο το βράδυ ήταν ομιλήτρια. Μπήκαν με καθυστέρηση στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του βιβλιοπωλείου. Η Μαρία κάθισε δίπλα μου, στο τραπέζι των ομιλητών και η Μίκα κάθισε με το κοινό.
Όταν τελείωσαν οι εισηγήσεις των ομιλητών, εμού, της Μαρίας και του κ. Γεωργίου Μαραγκού, γνωστού Ποινικολόγου, άρχισαν να πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις. «Γιατί υπάρχει βία;», «Γιατί δεν φεύγουν τα θύματα;», «Πόσο είναι το ποσοστό της ενδοοικογενειακής βίας;» και άλλες πολλές ερωτήσεις που για λόγους οικονομίας, δεν θα αναφέρω. Κάποιοι αμφισβήτησαν ευθέως και την σοβαρότητα του φαινομένου. Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά όταν κάποιος συνάδελφος σήκωσε δειλά το χέρι του και ζήτησε να τοποθετηθεί. Κανείς δεν περίμενε αυτό που θα άκουγε.
Ο συνάδελφος ανέφερε ότι είχε δεχτεί κακοποίηση από την πρώην σύζυγό του αλλά και από πρώην ερωτική σύντροφο. Η παρέμβαση της Μίκας ήταν καταλυτική για την πορεία της συζήτησης. Μίλησε απευθείας στον συνάδελφο και του έκανε ερωτήσεις. Αυτός άρχισε να μιλάει για τα παιδικά του χρόνια και για την κακοποίηση που βίωνε ο πατέρας του από την μητέρα του. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις έναν δίμετρο - ευπαρουσίαστο και πετυχημένο- άντρα να μιλάει δημόσια για πράγματα που δεν τολμάει κανείς να πει στο ίδιο του τον εαυτό.
Κάποια στιγμή πήγα κοντά στην Μίκα και της ζήτησα να έρθει στο τραπέζι των ομιλητών. Με ευχαρίστησε ευγενικά και μου είπε ότι θα μείνει στη θέση της με τον κόσμο.  
Δεν περιγράφεται με λόγια αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ. Χρειάστηκε να φωνάξουν από τα μεγάφωνα του βιβλιοπωλείου για να καταλάβουμε ότι η ώρα είχε περάσει προ πολλού (ήταν 9:20 μμ) και ότι έπρεπε να αποχωρήσουμε για να κλείσει το βιβλιοπωλείο.
Στην έξοδο ένας συνάδελφος ήρθε και μου είπε ότι θα πηγαίνανε (όλοι μαζί οι συνάδελφοι) για ένα ποτό σε ένα wine- bar και ότι θα ήθελαν να προσκαλέσουν επίσημα την κ. Φατούρου.


Θα την θυμόμαστε όλοι με πολλή αγάπη.

Στεφανία Σουλή
 
 
                                                Η Μίκα εκείνη τη βραδιά στο "Μικρό Κοραή"    
                                                           (photo by George Mouratidis)






 

Διαζύγιο και άδεια διαμονής συζύγου έλληνα πολίτη.


Σύμφωνα με το νόμο, τα μέλη οικογένειας Έλληνα πολίτη διατηρούν προσωποπαγές δικαίωμα διαμονής στις εξής περιπτώσεις:

1) όταν εκδοθεί απόφαση διαζυγίου και ο γάμος διήρκεσε τρία (3)τουλάχιστον έτη, εκ των οποίων το ένα έτος στην Ελλάδα,

2) όταν υπάρχουν ανήλικα τέκνα και η επιμέλεια αυτών έχει ανατεθεί νομίμως σε έναν από τους συζύγους που είναι υπήκοος τρίτης χώρας,

3) όταν συντρέχουν ιδιαιτέρως δυσχερείς καταστάσεις, όπως σε περίπτωση που το μέλος της οικογένειας κατέστη θύμα οικογενειακής βίας, ενόσω υφίστατο ο γάμος,

4) όταν ο ένας των συζύγων απολαύει νομίμως του δικαιώματος επικοινωνίας με ανήλικο τέκνο, υπό τον όρο ότι από τη σχετική δικαστική απόφαση ή την έγγραφη συμφωνία των συζύγων προκύπτει ότι οι επισκέψεις πρέπει να πραγματοποιούνται στην Ελλάδα και για όσο διάστημα απαιτείται.

Για την απόκτηση του δικαιώματος μόνιμης διαμονής, θα πρέπει ο ενδιαφερόμενος να αποδείξει ότι έχει εισόδημα από ασκούμενη δραστηριότητα στη Χώρα ή διαθέτει επαρκείς πόρους για τον ίδιο και τα μέλη της οικογένειάς του, ώστε να μην επιβαρύνουν κατά τη διάρκεια της διαμονής τους το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, καθώς και να έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη ασθένειας.

Ειδικά για τους αλλοδαπούς - γονείς ανήλικων ημεδαπών, οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν είναι δυνατό να συντρέχουν και ως εκ τούτου, με την εθνική ρύθμιση του άρθρου 94 του ν.3386/2005, διασφαλίζονταν η διαμονή τους τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωση του ημεδαπού τέκνου, ούτως ώστε στη συνέχεια να μεταβούν ομαλά στην κατηγορία των συντηρούμενων ανιόντων Έλληνα ή σε μακρόχρονους τίτλους διαμονής (άδεια διαμονής δεκαετούς διάρκειας, καθεστώς επί μακρόν διαμενόντων). Επειδή όμως κατά την εφαρμογή της εν λόγω διάταξης διαπιστώθηκε ότι ικανός αριθμός υπηκόων τρίτων χωρών δεν κατοχύρωνε δικαίωμα σε μακρόχρονους τίτλους διαμονής και παράλληλα ήταν αντικειμενικά αδύνατον να μεταβούν στην κατηγορία των συντηρούμενων μελών οικογένειας Έλληνα, αφού τα μόλις ενηλικιωθέντα τέκνα δεν ήταν σε θέση να συντηρούν το γονέα τους κρίθηκε σκόπιμο, με την παράγραφο 1 του άρθρου 44 του ν. 3801/2009, να παρασχεθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία δικαίωμα παράτασης της άδειας διαμονής για μία επιπλέον πενταετία μετά την ενηλικίωση του τέκνου. Ως εκ τούτου, οι υπήκοοι τρίτων χωρών, που αδειοδοτούνται ως γονείς ανήλικων ημεδαπών, έχουν τη δυνατότητα να ανανεώσουν, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις, την άδεια διαμονής τους για μία επιπλέον πενταετία, μετά την ενηλικίωση του ημεδαπού τέκνου. (εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερικών: αριθμ.5, Α.Π.Οικ.9703/28-4-2010)  

 


Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Διαζύγιο και κληρονομικό δικαίωμα του επιζώντος συζύγου


 
Σύμφωνα με το άρθρο 1822 του Αστικού Κώδικα, το κληρονομικό δικαίωμα, καθώς και το δικαίωμα στο εξαίρετο (έπιπλα, σκεύη οικιακά αντικείμενα κ.λ.π) του συζύγου που επιζεί αποκλείονται, αν ο κληρονομούμενος, έχοντας βάσιμο λόγο διαζυγίου, είχε ασκήσει την αγωγή διαζυγίου κατά του συζύγου του.

Η εφαρμογή της διατάξεως αυτής προϋποθέτει: α)την άσκηση αγωγής διαζυγίου από τον κληρονομούμενο σύζυγο και β) την βασιμότητα του λόγου διαζυγίου.  

Δεδομένου ότι με τον θάνατο του ενός από τους συζύγους η περί διαζυγίου εκκρεμής δίκη καταργείται και ότι η περί διαζυγίου αγωγή, ως προσωποπαγής, δεν μεταβιβάζεται στους κληρονόμους του συζύγου που απεβίωσε, κάθε κληρονόμος του συζύγου που απεβίωσε, αλλά και κάθε τρίτος, όπως κάποιος οφειλέτης της αντίστοιχης κληρονομιάς, επιδιώκοντας με έννομο συμφέρον να αποκλείσει τον επιζώντα σύζυγο από την κληρονομιά, πρέπει, να εγείρει αναγνωριστική αγωγή για το βάσιμο του λόγου διαζυγίου κατά του επιζώντος συζύγου, χωρίς πάντως να αποκλείεται η έρευνα της βασιμότητας του λόγου διαζυγίου να γίνει και παρεμπιπτόντως σε δίκη μεταξύ εκείνου και του ιδίου του επιζώντος συζύγου (βλ. και ΑΠ. 1796/2005 ΕλΔ/νη 47, 809).

Περαιτέρω από την ανωτέρω διάταξη  προκύπτει ότι επέρχεται αυτοδικαίως εκ του νόμου, αποκλεισμός του κληρονομικού δικαιώματος στο σύνολο του, ήτοι περιλαμβανομένης και τη νόμιμης μοίρας ως και του δικαιώματος εξαίρετου του επιζώντος συζύγου, αν ο κληρονομούμενος είχε ασκήσει το διαπλαστικό του δικαίωμα να επιδιώξει τη λύση του γάμου με διαζύγιο, υπό την προϋπόθεση πως είχε βάσιμο προς τούτο λόγο, δηλαδή νόμιμη αιτία που δικαιολογεί την αιτηθείσα διάπλαση. Ως νόμιμες αιτίες που δικαιολογούν τη λύση του γάμου νοούνται οι εκ των άρθρων 1439 και 1440 ΑΚ, λόγοι διαζυγίου στους οποίους περιλαμβάνεται και ο αμαχήτως τεκμαιρόμενος εκ της υπερτετραετούς (πλέον διετούς) διαστάσεως κλονισμός της έγγαμης σχέσεως, ο οποίος κατά τον ρητό ορισμό του νόμου (ΑΚ 1439) θεμελιώνεται ακόμη και στην περίπτωση που ο λόγος του κλονισμού αφορά το πρόσωπο του ενάγοντος. Το ανωτέρω έννομο αποτέλεσμα του αποκλεισμού επέρχεται ασχέτως υπαιτιότητας του εναγομένου συζύγου, αφού ο νόμος αποσυνδέει τους λόγους διαζυγίου από την υπαιτιότητα (ΑΠ 766/2004 ΕλλΔνη 46.454, ΕφΑθ 618/2007 ΕλλΔνη 2007.903 ΕφΑθ 2490/2005 ΕλλΔνη 47.585).
 

Σημείωση: Η αγωγή διαζυγίου πρέπει να κοινοποιηθεί στον άλλο σύζυγο με δικαστικό επιμελητή. Με μόνη την κατάθεση της αγωγής στο δικαστήριο και χωρίς την κοινοποίησή της, δεν θεωρείται ότι αυτή έχει ασκηθεί.

 

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Διεκδίκηση συζυγικής περιουσίας

                          
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1400 του Αστικού Κώδικα: «Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχτεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή.

»Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που διάρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια.

»Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ό,τι αυτοί απέκτησαν από δωρεά, κληρονομία ή κληροδοσία, ή με διάθεση των αποκτημάτων από αυτές τις αιτίες».

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1401, τελευταίο εδάφιο, «η αξίωση παραγράφεται δύο χρόνια μετά τη λύση ή την ακύρωση του γάμου».

Κρίσιμα χρονικά διαστήματα για τον υπολογισμό της αξίας των αποκτημάτων, δηλαδή της αύξησης της περιουσίας ενός εκ των συζύγων κατά τη διάρκεια του γάμου, η οποία οφείλεται στη συμβολή του άλλου συζύγου, θεωρούνται ο χρόνος της τέλεσης του γάμου και ο χρόνος λύσης ή ακύρωσης αυτού ή συμπλήρωσης τριετούς διάστασης των συζύγων. Η συμβολή μπορεί να έχει γίνει με κάθε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα (εργασία στο σπίτι, επίβλεψη και ανατροφή των παιδιών που εξασφαλίζει περισσότερο χρόνο στον άλλο σύζυγο για κερδοφόρο επίδοση στο επάγγελμά του, απασχόληση με τα οικιακά, κλπ.) (Πολ. Πρωτ. Αθ. 9866/1985, Ελλ. Δνη., Έτος 1986, Τόμος 27, σελ. 187).

Η αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα είναι αναγκαστικού δικαίου και απαγορεύεται αντίθετη συμφωνία μεταξύ των συζύγων, διαρκούντος του γάμου, περί αποκλεισμού αυτής ή παραίτησης από αυτή. Κατ’ εξαίρεση είναι επιτρεπτές τέτοιες συμφωνίες που γίνονται στο πλαίσιο ρύθμισης συναινετικού διαζυγίου και ενόψει αυτού, οπότε τελούν υπό την αναβλητική αίρεση της λύσης του γάμου.

Αν η περιουσία του/της συζύγου σου έχει αυξηθεί στη διάρκεια του γάμου σας και εσύ συνέβαλες με οικιακή ή με εξωοικιακή εργασία θα πρέπει να προσφύγεις στο αρμόδιο δικαστήριο και να αποδείξεις τη συμβολή σου στην αύξηση της περιουσίας του/της.

Αν ο/η σύζυγός σου μεταβίβασε ή απώλεσε την περιουσία, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η διάταξη του άρθρου 1400 του Α.Κ.

Είναι σημαντικό να γνωρίζει ο ενδιαφερόμενος ότι το βάρος της απόδειξης, πέραν του μαχητού τεκμηρίου του 1/3, το φέρει αυτός.



Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος

http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

 

 

 

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Σε ποια πόλη θα βγάλω διαζύγιο (Κατά τόπον αρμοδιότητα διαζυγίου)


Μία από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της επακόλουθης αυτής ανεργίας είναι και η αλλαγή του τόπου της κατοικίας του/της συζύγου ή και των 2 πολλές φορές μαζί, όταν το ζευγάρι χωρίζει. Για παράδειγμα ο/η  σύζυγος μπορεί να αλλάξει κατοικία γιατί βρήκε εργασία σε άλλη πόλη ή γιατί επέστρεψε στην πατρική οικογένεια που βρίσκεται σε κάποιο άλλο Νομό της Ελλάδας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά τίθεται από τους ενδιαφερόμενους το ερώτημα:  «Μπορώ να κάνω το δικαστήριο στην πόλη που μένω τώρα ή θα πρέπει να γίνει στην πόλη που μέναμε μαζί, πριν χωρίσουμε

Σύμφωνα με το νόμο, κατά τόπον αρμόδιο είναι το δικαστήριο, στην περιφέρεια του οποίου έχει την κατοικία του ο εναγόμενος (άρθρο 22 ΚΠολΔ,  «Δωσιδικία κατοικίας του εναγομένου»).

Περαιτέρω προβλέπεται από το νόμο και Δωσιδικία γαμικών διαφορών καθώς οι γαμικές διαφορές μπορούν να εισαχθούν και στο δικαστήριο, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται ο τόπος της τελευταίας κοινής διαμονής των συζύγων  (άρθρο 39ΚΠολΔ, «Δωσιδικία γαμικών διαφορών»).

Σύμφωνα με τα ανωτέρω ο ενδιαφερόμενος μπορεί να επιλέξει να καταθέσει αγωγή διαζυγίου ή στο δικαστήριο στην περιφέρεια του οποίου έχει την κατοικία o/η αντίδικος σύζυγος ή στο δικαστήριο στην περιφέρεια του οποίου είχαν οι σύζυγοι την τελευταία κοινή διαμονή τους.

Συμφωνία (ρητή η σιωπηρή) των συζύγων για επιλογή άλλου δικαστηρίου και παρέκταση αρμοδιότητας είναι άκυρη καθώς δεν επιτρέπεται από το νόμο, (άρθρο 42 παρ.1 ΚΠολΔ) .  

  
Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος 
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Δεν δίνει διατροφή

  
Οι αποφάσεις διατροφών μένουν συχνά ανεκτέλεστες, γιατί ο/η δικαιούχος δεν μπορεί να εισπράξει. Εάν ο υπόχρεος σε διατροφή είναι υπάλληλος (δημόσιος ή ιδιωτικός) ή συνταξιούχος, ο/η δικαιούχος μπορεί να κατάσχει μισθό ή σύνταξη του υποχρέου.
Σύμφωνα με το άρθρο 982, παρ. 2, περίπτωση δ΄ του Κ. Πολ. Δ: «εξαιρούνται από την κατάσχεση οι απαιτήσεις μισθών, συντάξεων ή ασφαλιστικών παροχών, εκτός αν πρόκειται να ικανοποιηθεί απαίτηση για διατροφή που στηρίζεται στο νόμο ή σε διάταξη τελευταίας βούλησης ή για συνεισφορά στις ανάγκες της οικογένειας, οπότε επιτρέπεται να γίνει κατάσχεση έως το μισό, αφού ληφθούν υπόψη τα ποσά που εισπράττει ο υπόχρεος, το μέγεθος των υποχρεώσεων που του δημιουργεί ο γάμος του για αντιμετώπιση των οικογενειακών αναγκών και ο αριθμός των δικαιούχων».

Εάν ο υπόχρεος σε διατροφή έχει κινητή ή ακίνητη περιουσία, ο/η δικαιούχος δύναται να προχωρήσει στην κατάσχεση του περιουσιακού στοιχείου.

Εάν ο υπόχρεος είναι ελεύθερος επαγγελματίας και στερείται περιουσιακών στοιχείων μπορείς ο/η  δικαιούχος να καταθέσει μήνυση εις βάρος του. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 358 του Ποινικού Κώδικα: «όποιος κακόβουλα παραβιάζει την υποχρέωση διατροφής που του την έχει επιβάλει ο νόμος και έχει αναγνωρίσει, έστω και προσωρινά, το δικαστήριο, με τρόπο τέτοιο ώστε ο δικαιούχος να υποστεί στερήσεις ή να αναγκαστεί να δεχτεί βοήθεια άλλων, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους».

Η υποχρέωση διατροφής πρέπει να επιβάλλεται από το νόμο και να έχει αναγνωριστεί από το δικαστήριο. Δεν υφίσταται αδίκημα παραβίασης διατροφής που συμφωνήθηκε με ιδιωτικό συμφωνητικό ή με πρακτικό δικαστηρίου, έστω και αν πρόκειται για δικαστικό συμβιβασμό. Επιπρόσθετα η παράλειψη του κατηγορούμενου αποκτά αξιόποινο χαρακτήρα μόνο μετά την επίδοση της απόφασης (Μονομελές Πλημ/κείο Θεσ/νίκης 26839/2002, Αρμενόπουλος, Έτος 2002, σελ. 1.673) και εφόσον ο δικαιούχος περιήλθε σε στερήσεις ή αναγκάστηκε να δεχθεί τη βοήθεια των άλλων.

Η κατάθεση μήνυσης για παραβίαση της υποχρέωσης για διατροφή (358 Π.Κ.) είναι η έσχατη λύση για τον/την δικαιούχο. Ακόμη και αν καταδικαστεί ο υπόχρεος δεν είναι βέβαιο ότι θα εισπράξει ο/η δικαιούχος. Είναι άξιο αναφοράς ότι πολλοί σύζυγοι προτιμούν να συγχωνεύσουν τις ποινές που σωρεύονται από το να δώσουν στη γυναίκα και στα παιδιά χρήματα.

Σημείωση: Τα ανωτέρω ισχύουν και για τον άνδρα και για την γυναίκα. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως υπόχρεος σε διατροφή είναι ο πρώην ή εν διαστάσει σύζυγος ή σύντροφος, όταν υπάρχουν τέκνα.  

 

Στεφανία Σουλή                                                                                                                     Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Αλλοδαπή μητέρα και επιμέλεια τέκνου


Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1511, παρ. 2 του Αστικού Κώδικα : «Στο συμφέρον του τέκνου πρέπει να αποβλέπει και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν, κατά τις διατάξεις του νόμου, το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή με τον τρόπο της άσκησής της. Η απόφαση πρέπει να σέβεται την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσίας».

Σύμφωνα με τη νομολογία, η ξένη υπηκοότητα της μητέρας δεν αποτελεί αιτία και λόγο για την ανάθεση της επιμέλειας στον πατέρα.  

Έχει κριθεί ότι επιβάλλεται η ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στον πατέρα (Έλληνα) όταν μια ενδεχόμενη αλλαγή περιβάλλοντος με τη μετάβαση των τέκνων σε άλλη χώρα αποτελεί ριζική αλλαγή στη ζωή την οποία έζησαν από τη γέννησή τους μέχρι τώρα, από απόψεως συγγενών, φίλων, γλώσσας, συνηθειών και εν γένει πολιτισμικών αξιών, και είναι σφόδρα ικανή να επηρεάσει δυσμενώς την πρόοδό τους στο σχολείο, τον ψυχικό και τον συναισθηματικό τους κόσμο (Μον. Πρωτ. Αθήνας 1980/2003, Αρμενόπουλος, Έτος 2004, σελ. 371).

 
Στεφανία Σουλή                                                                                                                             Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Πνευματικά δικαιώματα φωτογράφων (Ν.2121/1993)


Με τις διατάξεις του νόμου 2121/1993 προστατεύονται και οι φωτογραφίες, για τις οποίες απαιτείται πρωτοτυπία, συνιστάμενη στο να είναι αυτές «προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού τους και να αντανακλά την προσωπικότητά του», με αποκλεισμό κάθε άλλου αυστηρότερου κριτηρίου (άρθρο 6 της Οδηγίας 93/1998 της ΕΟΚ, ΑΠ 152/2005) .


Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της  υπ.αρ. 733/2007 απόφασης του Εφετείου Πατρών (Πολιτικό), δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ.
...Αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το Δεκέμβριο του 2002 οι εναγόμενοι εξέδωσαν στην Πάτρα ένα λεύκωμα αφιερωμένο στη δράση του Ελληνικού και Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού κατά την τραγωδία των Καλαβρύτων της 13ης Δεκεμβρίου 1943. Στην 72η και 122η σελίδες αυτού έχουν περιληφθεί τρείς φωτογραφίες, που έχουν ληφθεί από τον ενάγοντα, ο οποίος είναι επαγγελματίας φωτογράφος και διατηρεί προς τούτο φωτογραφικό πρακτορείο στην πόλη των Καλαβρύτων. Στην 72η σελίδα του ίδιου λευκώματος περιλαμβάνονται δύο φωτογραφίες, που έχουν ληφθεί την 17η Μαΐου 1991, στα πλαίσια εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην πόλη των Καλαβρύτων και στον προαύλιο χώρο του Νοσοκομείου αυτής, με πρωτοβουλία του Δήμου για τα αποκαλυπτήρια της προτομής της ανώνυμης εθελόντριας αδελφής του Ε.Ε.Σ. Ειδικότερα στην πρώτη φωτογραφία απεικονίζεται, με φόντο το Νοσοκομείο, η προτομή της εθελόντριας αδελφής, καλυμμένη με τη σημαία του ΕΕΣ, εκατέρωθεν αυτής εθελόντριες αδελφές με τις στολές τους και ένας ομιλητής, που εκφωνεί από χειρόγραφο, ομιλία. Στην δεύτερη φωτογραφία της ίδιας σελίδας απεικονίζονται με φόντο βουνό και σπίτια της πόλης των Καλαβρύτων οι δημοτικοί άρχοντες της πόλης και άλλη μέλη της τοπικής κοινωνίας, που παρακολουθούν όρθιοι τη σχετική τελετή. Η φωτογραφία που περιλαμβάνεται στην 122η σελίδα του λευκώματος, έχει ληφθεί την 27-7-2001 όταν 1800 μαθητές και μαθήτριες από σχολεία της Γερμανίας επισκέφθηκαν την πόλη των Καλαβρύτων και ως συμβολική εκδήλωση συγγνώμης, ειρήνης και συμφιλίωσης σχημάτισαν στο έδαφος του λόγου της θυσίας με κόκκινα γαρύφαλλα ένα ρόμβο και εντός αυτού με άσπρο γαρύφαλλο ένα λευκό αρνί. Στη φωτογραφία αυτή απεικονίζεται ο λόφος της θυσίας με φόντο το λευκό σταυρό που υπάρχει στην κορυφή του, εκατέρωθεν τούτου όρθιοι οι μαθητές και οι μαθήτριες, που παρατάχθηκαν ως προσκυνητές του ιερού τόπου, πιο μπροστά η παραπάνω κατασκευή και σε πρώτο πλάνο αποτυπωμένη στο έδαφος η φράση «ΌΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ», που έχει γραφεί με λευκά κεφαλαία γράμματα. Τις φωτογραφίες αυτές και ειδικότερα τις δυο πρώτες απέκτησαν οι εναγόμενοι από τον ΕΕΣ και την Τρίτη είχε αγοράσει από τον ενάγοντα η Π.Κ, που υπήρξε πρόεδρος του εναγόμενου σωματείου, τις δημοσίευσαν δε στο παραπάνω λεύκωμα αποχρωματισμένες και στη δεύτερη τούτων κατά την εκτύπωση της αντέστρεψαν το αρνητικό της.

Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι οι ένδικες φωτογραφίες, αποτελούν πνευματικό δημιούργημα του, που προστατεύεται από τις διατάξεις του Ν. 2121/1993 και ότι οι εναγόμενοι, που χρησιμοποίησαν αυτές χωρίς την άδεια του και τροποποιημένες και χωρίς αναφορά του ονόματος του, ως δημιουργού τούτων, πρόσβαλαν υπαίτια την πνευματική του ιδιοκτησία.

Πλην όμως αποδείχθηκε ότι οι ίδιες φωτογραφίες αποτελούν απλή υλική αποτύπωση των εικονιζόμενων προσώπων και πραγμάτων, στην οποία και εξαντλούνται, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία της δημιουργικής επέμβασης του ενάγοντος φωτογράφου. Δηλαδή δεν έχει προσδώσει σ' αυτές στοιχεία της προσωπικής πνευματικής του εργασίας και δημιουργικής έμπνευσης, που να ανάγονται στον τρόπο της λήψης τους, στον φωτισμό, στις στάσεις και στις εκφράσεις των προσώπων που απεικονίζουν ώστε με δική του παρέμβαση να έχουν διαμορφωθεί όπως αποτυπώνονται, ούτε άλλωστε αποδείχθηκαν επεμβάσεις στις φωτογραφίες αυτές κατά τη διαδικασία της εμφάνισης, ώστε να διαφοροποιούνται από την πραγματικότητα και τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη λήψη τους. Έτσι δεν υπάρχει πνευματική δική του εργασία μορφοποιημένη μέσα από τις ίδιες φωτογραφίες, αλλά η εργασία αυτή περιορίζεται στη τυπική λήψη τους. Η έλλειψη των παραπάνω στοιχείων δεν προσδίδουν σ' αυτές αισθητικά περιεχόμενο και μοναδικότητα στην έκφραση, στη συνθετική διαμόρφωση, στην πλαστικότητα και το διασχηματισμό τους και δεν τις καθιστούν εξατομικευμένα στατιστικώς μοναδικά και πρωτότυπα έργα, με την έννοια που εκτέθηκε στη νομική σκέψη  που προηγήθηκε, ότι δηλαδή καλύπτουν το απαιτούμενο ελάχιστο όριο «δημιουργικού ύφους» και παρουσιάζουν ιδιαίτερη ατομικότητα, οφειλόμενη στην προσωπική συμβολή του δημιουργού τους, την οποία κατά λογική πιθανολόγηση, κανένας άλλος δημιουργός δε θα ήταν σε θέση να επιτύχει, δημιουργώντας υπό παρόμοιες συνθήκες και με τους ίδιους στόχους όμοια έργα. Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτά οι επίδικες φωτογραφίες δεν συνιστούν πρωτότυπα πνευματικά δημιουργήματα τέχνης και δεν υπάγονται στην προστασία των διατάξεων του Ν. 2121/93 περί πνευματικής ιδιοκτησίας...

 

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Φωτογραφία και πνευματικά δικαιώματα




Κατά το άρθρο 2 παρ 1 του ν. 2121/1993, ως έργο, νοείται κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης, που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή, «ιδίως τα γραπτά κείμενα ή προφορικά κείμενα, οι μουσικές συνθέσεις, με κείμενο ή χωρίς, τα θεατρικά έργα, τα έργα των εικαστικών τεχνών… και οι φωτογραφίες…».

Πνευματικό δημιούργημα κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης είναι το προϊόν του ανθρώπινου πνεύματος, το οποίο έχει μορφή προσιτή στις αισθήσεις και λόγω της ιδιαιτερότητας του, διαφέρει από όσα προϋπάρχουν στο περιεχόμενο ή τη μορφή του, ως προς τη συγκεκριμένη δηλαδή οργανική σύνδεση και συνθετική διαμόρφωση των επί μέρους στοιχείων του και ως προς τη συγκεκριμένη εκφραστική εφαρμογή της σχετικής αφετηριακής ιδέας του δημιουργού. Εξάλλου πρωτοτυπία είναι η ιδιαίτερη ατομικότητα του έργου, που οφείλεται στην προσωπική συμβολή του δημιουργού. 

Κρίσιμο στοιχείο και συνεπώς βασικό κριτήριο της πρωτοτυπίας, η έννοια της οποίας δεν προσδιορίζεται γενικά από το νόμο (εκτός από το τελευταίο εδάφιο της παρ 3 του άρθρου 2 του Ν. 2121/1993, που αφορά τα προγράμματα των ηλεκτρονικών υπολογιστών), αλλά έχει διαμορφωθεί από τη θεωρία και τη νομολογία, υπό το καθεστώς του Ν. 2121/93, είναι η κρίση ότι υπό παρόμοιες συνθήκες και με τους ίδιους στόχους, κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση, δε θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο, ή ότι παρουσιάζει μια ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο «δημιουργικού ύφους», έτσι ώστε να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται από τα έργα της καθημερινότητας και από άλλα παρεμφερή γνωστά έργα. Η μοναδικότητα αυτή μπορεί να αναζητηθεί σε κάποιο από τα γνωρίσματα του έργου (στο θέμα, στη σύλληψη, στην κατάταξη, στη διατύπωση, σε κάποιες λεπτομέρειες) ανάλογα με το είδος και τη φύση του.  

Ειδικότερα η πρωτοτυπία της φωτογραφίας εκδηλώνεται με την επιλογή θεμάτων, της γωνίας της φωτογράφησης, το φωτισμό, στη σχέση φωτογραφιζόμενου αντικειμένου με τον περιβάλλοντα χώρο, στις αντιθέσεις χρωμάτων, στο γενικότερο «στήσιμο» της φωτογραφίας αλλά και σε ενδεχόμενες επεμβάσεις ή παραμορφώσεις κατά τη διαδικασία της εμφάνισης του φιλμ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και το άρθρο 6 της οδηγίας 93/98 της Ε.Ε. ρητά προβλέπει ότι η φωτογραφία κατά την έννοια της Διεθνούς Σύμβασης της Βέρνης θεωρείται πρωτότυπη, εφόσον είναι αποτέλεσμα της προσωπικής πνευματικής εργασίας του δημιουργού της, χωρίς να ενδιαφέρει η αισθηματική καταξίωση της ή άλλη καταξίωση του έργου π.χ. η χρησιμότητα του που είναι αδιάφορη για την προστασία του (άρθρο 4 παρ 1 του ίδιου νόμου). 

Εφόσον συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, ο νόμος προστατεύει το έργο, ως άϋλο αγαθό (όχι ως υλικό αντικείμενο καθεαυτό που ενσωματώνει το πνευματικό δημιούργημα) και μόνο σε σχέση με τη συγκεκριμένη μορφή που έδωσε σ' αυτό ο δημιουργός του (υπ.αρ. 733/2007 απόφαση του Εφετείου Πατρών, δημοσιευθείσα στην Τράπεζα Νομικών Πληροδοριών του ΔΣΑ , βλ σχ ΑΠ 257/95 ΝοΒ 43,893, ΑΠ 113/89 ΝοΒ 89, 1087, ΑΠ 1248/03 Δνη 46, 452, ΕφΑθ 2768/03 ΝοΒ 2004, 51, ΕφΑθ 8138/00, ΔΕΕ, 2001, 67, ΕφΑθ 9040/00 Δνη 43, 215, Γ.Κουμάντου: Πνευματική ιδιοκτησία σελ 20, 21, 98 επ, Μ. Μαρίνου: Η προσβολή του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων, Δνη 35, 1441, του ίδιου Πνευματική ιδιοκτησία εκδ. 2000, 93, Π Κοτσίρη: Δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας σελ 59-67, 71 επ).

Μπορείτε εδώ να διαβάσετε απόσπασμα της υπ.αρ 733/2007 απόφασης του Εφετείου Πατρών

 

Στεφανία Σουλή 
Δικηγόρος
http://www.stefaniasouli.gr/prophil/